รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1125

“เหยียนเฟิง ฉันขอโทษ ฉัน...”

"ผมไม่โทษคุณหรอก" เนี่ยเหยียนเฟิงเอ่ยน้ำเสียงอ่อนโยน

เมื่อมาถึงห้องรับรองห้องหนึ่ง อันฉีมองใบหน้าเคร่งเครียดของเขา เธอได้ยินเรื่องที่เขาคุยกับฮั่วเหยียนเซียวแล้ว ดูท่าเรื่องที่ฮั่วเหยียนเซียวชอบซูเล่อจะไม่ใช่เรื่องเล็กๆ

นึกไม่ถึงเขาจะยอมทิ้งการเลือกตั้งทั่วไปเพื่อซูเล่อ แต่จู่ๆ อันฉีก็รู้สึกว่าซูเล่อโชคดีมากที่มีผู้ชายที่รักเธอมากและยอมเสียสละมากขนาดนี้เพื่อเธอ

“คุณกังวลเรื่องอาน้อยหรือเปล่า” อันฉีเงยประคองใบหน้าของเขา เป็นห่วงอารมณ์ของเขาเช่นกัน

เนี่ยเหยียนเฟิงถอนหายใจ "ผมกังวลเรื่องตากับยาย พวกเขาคาดหวังกับอาไว้สูงมาก ผมเกรงว่าพวกเขาจะรับไม่ได้"

"เหยียนเฟิง คุณรักฉันไหมคะ ถ้าคุณถูกขอให้เลิกอาชีพที่คุณรักเพื่อฉัน คุณจะยอมไหม" อันฉีเงยหน้าขึ้นถามอย่างจริงจัง

เนี่ยเหยียนเฟิงตอบโดยไม่ลังเลเลยว่า "ผมยอมแน่นอน"

"ถ้าวันหนึ่งฉันถูกลักพาตัวไป และพวกเขาต้องการชีวิตคุณเพื่อช่วยฉัน คุณจะทำยังไงคะ"

เนี่ยเหยียนเฟิงโอบเธอ พูดอย่างร้อนใจ "ใครก็ตามที่กล้าแตะต้องคุณ ผมไม่มีทางไว้ชีวิตมัน"

เมื่อได้ยินดังนั้น อันฉีก็ตระหนักว่าเธอโชคดีเหมือนซูเล่อ! ได้พบกับชายคนหนึ่งที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อเธอ เธอยิ้มบาง "คุณเข้าใจเรื่องที่อาน้อยยอมทิ้งการเลือกตั้งทั่วไปเพราะซูเล่อหรือยังคะ เพราะเขารักเธอเหมือนที่คุณรักฉัน"

บางทีเมื่อครู่เนี่ยเหยียนเฟิงอาจตกใจกับการตัดสินใจของฮั่วเหยียนเซียว แต่ตอนนี้คำพูดของอันฉีทำให้เขาคิดตก ถอนหายใจพลางเอ่ยว่า "คุณพูดก็ถูก"

อันฉีเงยหน้าขึ้นก็เห็นว่าคิ้วของเขายังคงขมวดมุ่น เธอยื่นมือไปช่วยเขาคลายหว่างคิ้ว “อย่ากังวลไปเลยค่ะ ถ้าพวกเขาอยากให้เราช่วยเหลือ เราจะพยายามช่วยพวกเขาเต็มที่!”

ในเรือนกระจก ไม่รู้ว่าเหลียงซือโยวพูดอะไร เอาอกเอาใจจนนายหญิงใหญ่ฮั่วมีความสุขมาก ขณะนี้เอง คนรับใช้เข้ามาเรียนว่า "คุณเหลียงคะ คุณฮั่วจยามีเรื่องจะคุยกับคุณค่ะ"