รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1125

“เหยียนเฟิง ฉันขอโทษ ฉัน...”

"ผมไม่โทษคุณหรอก" เนี่ยเหยียนเฟิงเอ่ยน้ำเสียงอ่อนโยน

เมื่อมาถึงห้องรับรองห้องหนึ่ง อันฉีมองใบหน้าเคร่งเครียดของเขา เธอได้ยินเรื่องที่เขาคุยกับฮั่วเหยียนเซียวแล้ว ดูท่าเรื่องที่ฮั่วเหยียนเซียวชอบซูเล่อจะไม่ใช่เรื่องเล็กๆ

นึกไม่ถึงเขาจะยอมทิ้งการเลือกตั้งทั่วไปเพื่อซูเล่อ แต่จู่ๆ อันฉีก็รู้สึกว่าซูเล่อโชคดีมากที่มีผู้ชายที่รักเธอมากและยอมเสียสละมากขนาดนี้เพื่อเธอ

“คุณกังวลเรื่องอาน้อยหรือเปล่า” อันฉีเงยประคองใบหน้าของเขา เป็นห่วงอารมณ์ของเขาเช่นกัน

เนี่ยเหยียนเฟิงถอนหายใจ "ผมกังวลเรื่องตากับยาย พวกเขาคาดหวังกับอาไว้สูงมาก ผมเกรงว่าพวกเขาจะรับไม่ได้"

"เหยียนเฟิง คุณรักฉันไหมคะ ถ้าคุณถูกขอให้เลิกอาชีพที่คุณรักเพื่อฉัน คุณจะยอมไหม" อันฉีเงยหน้าขึ้นถามอย่างจริงจัง

เนี่ยเหยียนเฟิงตอบโดยไม่ลังเลเลยว่า "ผมยอมแน่นอน"

"ถ้าวันหนึ่งฉันถูกลักพาตัวไป และพวกเขาต้องการชีวิตคุณเพื่อช่วยฉัน คุณจะทำยังไงคะ"

เนี่ยเหยียนเฟิงโอบเธอ พูดอย่างร้อนใจ "ใครก็ตามที่กล้าแตะต้องคุณ ผมไม่มีทางไว้ชีวิตมัน"

เมื่อได้ยินดังนั้น อันฉีก็ตระหนักว่าเธอโชคดีเหมือนซูเล่อ! ได้พบกับชายคนหนึ่งที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อเธอ เธอยิ้มบาง "คุณเข้าใจเรื่องที่อาน้อยยอมทิ้งการเลือกตั้งทั่วไปเพราะซูเล่อหรือยังคะ เพราะเขารักเธอเหมือนที่คุณรักฉัน"

บางทีเมื่อครู่เนี่ยเหยียนเฟิงอาจตกใจกับการตัดสินใจของฮั่วเหยียนเซียว แต่ตอนนี้คำพูดของอันฉีทำให้เขาคิดตก ถอนหายใจพลางเอ่ยว่า "คุณพูดก็ถูก"

อันฉีเงยหน้าขึ้นก็เห็นว่าคิ้วของเขายังคงขมวดมุ่น เธอยื่นมือไปช่วยเขาคลายหว่างคิ้ว “อย่ากังวลไปเลยค่ะ ถ้าพวกเขาอยากให้เราช่วยเหลือ เราจะพยายามช่วยพวกเขาเต็มที่!”

ในเรือนกระจก ไม่รู้ว่าเหลียงซือโยวพูดอะไร เอาอกเอาใจจนนายหญิงใหญ่ฮั่วมีความสุขมาก ขณะนี้เอง คนรับใช้เข้ามาเรียนว่า "คุณเหลียงคะ คุณฮั่วจยามีเรื่องจะคุยกับคุณค่ะ"

ฮั่วเหยียนเซียวพยักหน้า "ครับ ผมกลับบ้านพักก่อน"

"รีบพาเธอมาให้แม่ดูตัวนะ ให้ฉันได้อุ้มหลานปีหน้ายิ่งดีใหญ่" นายหญิงใหญ่ฮั่วเตือนไล่หลังลูกชายไป

หลังจากฮั่วเหยียนเซียวกลับไป เหลียงซือโยวคิดจะไปหาฮั่วจยา แต่บังเอิญเจอกับอันฉีที่ระเบียงทางเดิน อันฉีจะลงไปชั้นล่างเป็นเพื่อนแม่สามี เมื่อหญิงสาวทั้งสองพบกัน แม้ว่าทั้งสองจะไม่ได้พูดอะไรกัน เสมือนมีดาบคมปรากฏขึ้นแวบหนึ่ง

“คุณเหลียง ฉันแนะนำให้คุณอย่าเสียเวลากับอาน้อย ฉันได้ยินคุณขู่ซูเล่อที่สวนหมดแล้ว เป็นคนควรจะมีความเมตตาหน่อย!” อันฉีเตือนตรงๆ ไม่อ้อมค้อม

เหลียงซือโยวระงับความขุ่นเคือง พูดอย่างหวังดี "อันฉี คุณเข้าใจฉันผิดแล้ว ฉันทำอย่างนี้เพราะหวังดีกับเหยียนเซียวและซูเล่อ แม้ว่าพวกเขาจะไม่เกี่ยวข้องกันทางสายเลือด แต่สถานะของเหยียนเซียวนั้นละเอียดอ่อนเกินไป เขาจะแปดเปื้อนไม่ได้ การเลือกตั้งทั่วไปในเดือนพฤษภาคมนี้ ถ้ามีคนรู้ว่าเขาชอบลูกบุญธรรมของพี่สาวก็จะตกเป็นขี้ปากชาวบ้าน”

“เรื่องของตระกูลฮั่ว คนนอกไม่จำเป็นต้องยุ่ง คุณเหลียงดูแลเรื่องตัวเองจะดีกว่า!” อันฉีตอบโต้อย่างเย็นชา เธอมองเห็นนิสัยของเหลียงซือโยวทะลุปรุโปร่งหมดแล้ว