รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1019

“มันอยู่หลังกำแพงในสวนหลังบ้าน” หลังจากที่ ฮั่วเหยียนเซียวพูดจบ คนรับใช้ก็ยื่นกระเป๋าแมวให้ ฮั่วเหยียนเซียวใส่เจ้าตัวเล็กและรูดซิป ดูแล้วต้องพามันไปอาบน้ำเสียก่อน

“มันได้รับบาดเจ็บไหม! ”

“ไม่ มันแค่ขนมอมแมม” ฮั่วเหยียนเซียวปลอบโยนเธอ และพูดกับคนรับใช้ “ฉันจะทานอาหารเย็นที่นี่”

คนรับใช้รีบพูดว่า “นายหญิงโทรกลับมาแล้วค่ะเธอกับนายท่านมีงานเลี้ยงค่ะ งั้นเราทำอาหารเย็นให้คุณชายและคุณนายกันเถอะค่ะ!”

ฮั่วเหยียนเซียวขมวดคิ้วเล็กน้อย และหันไปพูดกับคนรับใช้ “ช่างเถอะ ฉันจะพาคุณผู้หญิงออกไปทานอาหารเย็น ไม่ต้องทำอาหารหรอก”

ซูเล่อตกใจและกระพริบตาสวยของเธอ “เราไปทานอาหารเย็นข้างนอกเหรอคะ?”

“ใช่ ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนสิ ฉันจะรอ” ฮั่วเหยียนเซียวพูดด้วยเสียงต่ำ

หัวใจของซูเล่อเต้นเร็วขึ้น เธออยากออกไปทานอาหารเย็นกับเขาข้างนอกจริงๆ หรือ? ความประหลาดใจเกิดขึ้นทันที และมันทำให้เธอประหม่าเล็กน้อย

เธอไม่เคยทานอาหารกับฮั่วเหยียนเซียวเพียงลำพัง

ซูเล่อกลับไปที่ห้องของเธอเพื่อสระผมและอาบน้ำ เธอใช้เวลาไม่นานเพราะกลัวว่าชายคนนี้จะรอนาน เธอเป่าผมจนแห้ง จะแต่งหน้าก็แทบไม่มีเวลา ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงลงไปชั้นล่างด้วยใบหน้าใส

“อา เราไปกันเถอะ!” ซูเล่อส่งยิ้มให้ชายบนโซฟา

ตอนที่ออกไปข้างนอกซูเล่อสวมแจ็คเก็ตขนเป็ดสีขาวอ่อน คู่กับกางเกงยีนส์และรองเท้าสีขาว เธอแต่งตัวเรียบร้อยเหมือนกับเด็กนักเรียน

ตอนที่นั่งอยู่ในรถของเขา ซูเล่อไม่กล้าแม้แต่หายใจแรง บอดี้การ์ดคู่บารมีทั้งสองก็เงียบพออยู่แล้ว ยังจะมีชายผู้มีอำนาจอีกคนนั่งอยู่ข้างๆ ซูเล่อทำตัวไม่ถูกทันทีและยังคิดหาหัวข้อสนทนาไม่ออก

ความจริงแล้ว! เธอกับอาคนนี้สนิทสนมกัน แต่หนึ่งปีมานี้ไม่ได้เจอกันเลย โดยเฉพาะหลังจากตอนที่เธอโดนดุตอนอยู่มัธยมต้น พวกเขาก็ไม่ได้เจอกันอีกหลายปี เพราะเขาเรียนอยู่ต่างประเทศ มีแค่วันพิธีจบการศึกษาระดับมัธยมปลายของเธอเท่านั้นที่ฮั่วจยาได้ฉลองให้กับเธอ เขาก็มาเจอเพียงครั้งเดียว จากนั้นก็ได้เจอกันอีกครั้งในปีนี้ เขามีออร่าของความเป็นผู้ใหญ่ที่น่าประลาดใจออกมา

“แผนกแปลโทรหาเธอหรือเปล่า?” ฮั่วเหยียนเซียวถามเธอทันที