รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 875

“มาที่ห้องของผมหน่อยสิ” เนี่ยเหยียนเฟิงเริ่มพูดด้วยเสียงอึมครึม เขาหันหลังและเดินนำไปที่ห้องของเขาก่อน

อันฉีเปิดประตูด้วยความสับสน เธอตามเขาไป พอได้เห็นสีหน้าของเขาเมื่อครู่นี้ ดูเหมือนว่าเขามีเรื่องสำคัญบางอย่างจะบอกกับเธอ

อันฉีเดินเข้าไปในห้องของเนี่ยเหยียนเฟิง และหลังจากที่เธอเดินเข้ามา เขาก็ปิดประตูลง มองเธอด้วยสายตาลึกล้ำ แต่กลับไม่ได้พูดอะไรออกมาเลยทันที

อันฉีกระพริบตา “ถ้าคุณมีอะไรจะพูด ก็พูดมาเลยค่ะ!”

“ผมได้รับข่าวเกี่ยวกับครอบครัวของคุณเมื่อสิบนาทีที่แล้ว” เนี่ยเหยียนเฟิงเริ่มพูดขึ้นมาตรงๆ

หัวใจของอันฉีรู้สึกบีบอัดตึงเครียดขึ้นมาในทันที และเธอเอื้อมมือไปจับแขนของเขาเอาไว้อย่างร้อนรน รีบถามซักไซ้ว่า “เกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวของฉันคะ พวกเขาเกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอคะ”

“แม่ของคุณประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อชั่วโมงที่แล้ว และเธอกำลังได้รับการช่วยชีวิตในห้องฉุกเฉิน” เนี่ยเหยียนเฟิงเปล่งเสียงพูดขึ้นอีกครั้ง

“อะไรนะคะ” หัวของอันฉีว่างเปล่าไปหลายวินาที ความเศร้าโศกเสียใจสะเทือนอารมณ์ปะทุเพิ่มสูงขึ้นอย่างรุนแรง ใบหน้าของเธอซีดเผือกสั่นไหว เนี่ยเหยียนเฟิงยื่นแขนยาวๆ ออกมาเพื่อโอบเธอเอาไว้

หยดน้ำตาของอันฉีไหลลงมาเผาะๆ เธอผลักเนี่ยเหยียนเฟิงออกไปด้วยความตื่นตระหนก เปิดประตูพุ่งตัวออกไป

เนี่ยเหยียนเฟิงตามไปทันทีและเห็นเธอวิ่งกลับไปที่ห้องของตัวเอง ประตูเปิดแง้มอยู่ เธอรีบหากระเป๋าของเธอจนเจอด้วยความร้อนใจอยู่ในห้อง รีบยัดโทรศัพท์มือถือของเธอลงไป ราวกับว่าเธอกำลังจะออกไปในทันที

“คุณจะออกไป?” เนี่ยเหยียนเฟิงยืนอยู่ที่ประตู คิ้วทรงดาบขมวดแน่น

“แม่ของฉันจะรอดชีวิตไหมก็ยังไม่รู้ ฉันจำเป็นต้องกลับไป ฉันจะกลับบ้าน" อันฉีกำลังยกกระเป๋าอยู่ ดวงตาของเธอแดงก่ำ เธอมองเขาอย่างแน่วแน่

เธอไม่ต้องการซ่อนตัวที่นี่อย่างปลอดภัย ในขณะที่ครอบครัวของเธอกำลังตกอยู่ในอันตรายเช่นนี้

เธอยอมตกเป็นเป้าหมายของพวกวายรายพวกนั้นมากกว่า แต่ไม่อยากให้ครอบครัวของเธอมาตายเพื่อเธอ

"คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ไป" เนี่ยเหยียนเฟิงสั่งเสียงเข้ม แขนยาวของเขาขวางประตูไว้ ร่างสูงของเขากลายเป็นกำแพง ขวางตัวเธอเอาไว้