รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 873

อันฉียืนอยู่บนที่สูง ส่วนเขายืนอยู่ในที่ต่ำ ทำให้ความสูงเธอสูงกว่าเขาอยู่ครึ่งศรีษะ เมื่อเธอมองชายหนุ่มจากมุมนี้ ก็เห็นเพียงโหนกคิ้วคมชัดและดั้งจมูกเท่านั้น ขนตายาวแพหนาบดบังดวงตาเคร่งครึมในยามปกติของเขาเอาไว้ แต่ถึงอย่างนั้น ไม่คิดเลยว่าตอนนี้จะท่าทางของเขาจะ...อ่อนโยน

ความอ่อนโยนนั้นทำให้อันฉีประหลาดใจ เธอตกตะลึงไปครู่หนึ่ง

“เมื่อกี้ฉันล่วงเกินคุณไป คุณจะยกโทษให้ฉันได้ไหมคะ” อันฉีขอโทษเขาหน้าแดงๆ นึกเสียใจทีหลังที่ตัวเธอทำเรื่องโง่ๆ แบบนี้ลงไป

“ต่อไปนี้ อย่าเรื่องแบบนี้อีกนะครับ” เนี่ยเหยียนเฟิงเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเขาชัดเจนและสงบ ราวกับว่าจูบนั้นไม่มีค่าพอที่จะพูดถึงเขา และก็ส่งผลอะไรต่อใจของเขาไม่ได้เลย

ความผิดหวังปรากฏขึ้นในดวงตาของอันฉี และก็ดึงพลาสเตอร์ที่ถูกเขาพันนิ้วผ้าพันเอาไว้ออก และพูดสัญญาว่า “ได้ค่ะ ต่อไปฉันจะไม่ล่วงเกินอีก”

เนี่ยเหยียนเฟิงมองดูเธออย่างลึกซึ้ง หยิบกระเป๋าเป้ขึ้นมาสะพายแล้วพูดกับเธอว่า “ไม่ปีนแล้ว กลับกันเถอะ!”

อันฉีก็รู้ว่าร่างกายเธอเองไม่สามารถปีนขึ้นไปได้แล้ว ดังนั้นเธอจึงพยักหน้า “ตกลงค่ะ กลับไปกัน”

หลังจากพูดจบ เธออยากจะเดินนำไปก่อน คิดไม่ถึงว่าเท้าเธอกลับไม่เหยียบเอาหินก้อนหนึ่งที่ไม่มั่นคง

ทั้งตัวเธอเซไปเซมาไม่มั่นคง จังหวะนี้ ฝ่ามือใหญ่คว้าจับไหล่เธอไว้ทัน ช่วยพยุงให้เธอยืนได้นิ่ง

อันฉีเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายที่เอาใจใส่เธอ รู้สึกพ่ายแพ้ขัดข้องใจ สำหรับเขาจูบนั้นก็เหมือนกับอากาศธาตุจริงๆ จนเขาไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิดเหรอ?

เนี่ยเหยียนเฟิงปล่อยไหล่ของเธอ แต่กลับส่งฝ่ามือเธอให้แทน “ผมจูงคุณ”

อันฉีมองฝ่ามือใหญ่หนาที่ยื่นออกมาหา ในใจของเธองงสับสน เห็นๆ อยู่ว่าชายหนุ่มคนนี้ช่วยเหลือเธอเสมอในยามเธอต้องการ และเขาแคร์ว่าเธอบาดเจ็บหรือเปล่า

หรือว่าเขาจะไม่รู้ว่า การกระทำแบบนี้ของเขา มันทำให้ผู้หญิงเข้าใจผิดได้ง่ายๆ เลย

ทำให้เข้าใจผิดไปว่าเขาชอบเธออยู่ไม่น้อย แต่อันที่จริงแล้ว สิ่งที่เขาทำทั้งหมดไม่ได้เกี่ยวข้องกับความรู้สึกส่วนตัวของเขาเลยสักนิด

“ไม่ต้องค่ะ ขอบคุณค่ะ” อันฉียิ้มนิดหน่อย และน้ำเสียงของเธอเกรงใจขึ้นมาทันที

เนี่ยเหยียนเฟิงไม่ได้ผลักเธอออกไป เขามองเธอโดยปิดตาลง ดวงหน้าเล็กขึ้นสีแดงระเรื่อ และเม็ดเหงื่อผผุดที่หน้าผากของเธอ เขายังผ่อนคลายร่างกายของเขา และปล่อยให้เธอพักผ่อนครู่หนึ่ง

เมื่ออันฉีก็สังเกตเห็น มุมปากของเธอโค้งเป็นรอยยิ้มหวาน

รอบๆ ทิศ ลมภูเขาพัดพา แสงแดดส่องกระทบศีรษะ ทำให้อบอุ่นยิ่ง และทิวทัศน์ทั้งหมดถูกอาบไล้ภายใต้แสงดวงอาทิตย์ ทำให้ดูสวยงามเหลือเกิน

อันฉีได้ยินหัวใจเต้นของชายหนุ่ม ราวเหมือนกับเสียงตีกลอง และหัวใจของเธอก็เต้นเร็วขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้

“หัวหน้าทีมเนี่ยคะ เป้าหมายอะไรก็ตามที่ถูกคุณปกป้อง คุณจะปกป้องอย่างทุ่มเท ก็หมายถึงว่า หากคนที่คุณต้องปกป้องคราวนี้ไม่ใช่ฉัน แต่เป็นผู้หญิงคนอื่น คุณจะปฏิบัติต่อเธอดีเหมือนกันเหรอคะ” อันฉีเงยหน้ามองเขาไปพลางพูดไปพลาง

เนี่ยเหยียนเฟิงก้มหน้าลง ดวงตาของเขาลุกโชน เผยให้เห็นแสงที่ไร้จุดสิ้นสุด

อันฉีกระพริบตา มองเข้าไปในดวงตาของเขาและพูดต่อ “ให้เธอยืมห้องอาบน้ำของคุณ ปล่อยให้เธอใช้ห้องและเข้าออกห้องของคุณได้ตามใจ แบกเธอยามเธอได้รับบาดเจ็บ และปกป้องเธอทุกเมื่อยามที่เธอต้องการ ปกป้องเธอด้วยทั้งกายใจ เหมือนกับตอนนี้ เธอกอดคุณอยู่ คุณก็จะกอดเธอเอาไว้แน่นๆ คุณจะทำไหมคะ”