รักวุ่นๆ ของคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 4

 ตอนที่ 4 ไม่ต้องการให้ใครมาเลี้ยงดูลูกชายของฉัน

 ณ QR อินเตอร์กรุ๊ป ในห้องประชุม กลุ่มคนลึกลับกำลังเจรจาเรื่องเข้าซื้อกิจการกับแจ็คเจ้าของบริษัท ท้ายที่สุด ก็ได้ลงนามในสัญญาซื้อกิจการด้วยมูลค่าหนึ่งหมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐ

ยังไม่มีใครรู้ว่า QR ได้ถูกเปลี่ยนมือไปแล้ว ชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องประชุม เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาและรายงานไปยังปลายสาย “คุณชายสีครับ การเจรจาเข้าซื้อกิจการสำเร็จลุล่วงแล้ว เวลานี้คุณชายได้เป็นประธานใหญ่แห่ง QR อินเตอร์ จิวเวลรี่ เป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ”

“เข้าใจแล้ว” เสียงชายหนุ่มจากปลายสายตอบกลับเรียบเฉย

เพื่อทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับคุณย่าว่าเขาจะตามจีบถังจือซย่า สีจิ่วเฉินใช้เงินหนึ่งหมื่นล้านเพื่อซื้อบริษัทที่เธอทำงานอยู่ ผู้ที่จะสามารถปฏิเสธการแต่งงานได้มีเพียงถังจือซย่าเท่านั้น

เขาแค่ต้องการทำเพื่อให้คุณย่าเห็น แต่ท้ายที่สุดจะได้แต่งงานกับเธอหรือไม่ ก็ไม่อาจรู้ได้

สีจิ่วเฉินหวังให้ถังจือซย่าปฏิเสธเขา อย่างไรก็ตาม การแต่งงานจะต้องมีความรักเป็นพื้นฐาน ไม่เช่นนั้น อยู่ด้วยกันไปก็ไม่มีความหมาย

ถังจือซย่าเองก็ไม่รู้ว่า เจ้านายของเธอนั้นได้เปลี่ยนคนไปแล้ว

หลายวันมานี้ ถังจือซย่าหาโรงเรียนอนุบาลเอกชนแห่งหนึ่งที่ไม่ไกลจากบ้านให้ลูกชายของเธอ เมื่อส่งลูกเข้าโรงเรียนแล้วเธอก็สามารถทำงานได้อย่างเต็มที่

เด็กน้อยตื่นเต้นกับโรงเรียนใหม่มาก เขาสะพายกระเป๋านักเรียนเดินจูงมือคุณครูแล้วกระโดดโลดเต้นเข้าไป 

“นั่นลูกคุณหรือคะ! เขาหล่อมาก! ฉันไม่เคยเห็นเด็กที่หน้าตาดีขนาดนี้มาก่อนเลยค่ะ” คุณแม่ท่านหนึ่งพูดด้วยความตกตะลึง

ถังจือซย่าเม้มปากยิ้มเล็กน้อย ลูกชายหน้าตาดี คนเป็นแม่ก็ย่อมดีใจ

หอรุ่ยเป่า

ถังจือซย่ามาทำงานวันแรก ด้วยฐานะของนักออกแบบที่ฝ่ายออกแบบส่งมา เธอจึงได้รับการปฏิบัติที่ค่อนข้างดีมาก เธอมีห้องทำงานส่วนตัว มีผู้ช่วยสาวที่มากความสามารถ งานของเธอไม่ใช่งานออกแบบสำหรับการผลิตจำนวนมาก แต่เป็นการออกแบบงานตามสั่ง

สิ่งนี้เป็นหนึ่งในจุดขายของ QR ลูกค้าแต่ละรายจะได้รับการออกแบบพิเศษที่มีลักษณะเฉพาะไม่เหมือนใคร

ผู้ช่วยของถังจือซย่าชื่อหลี่เสี่ยวซิน เธออายุน้อย แต่มีพลังในการทำงาน ทั้งฉลาดและมีความสามารถ

“พี่จือซย่า นี่กาแฟของคุณค่ะ” หลี่เสี่ยวซินนำกาแฟเข้ามาให้ถังจือซย่า 

“ขอบใจจ้ะ” ถังจือซย่าพยักหน้า

ผ่านไปไม่ถึงสองนาที หลี่เสี่ยวซินเคาะประตูแล้วยื่นหน้าเข้ามาพร้อมกับแจ้งว่า “พี่จือซย่าคะ ผู้จัดการบอกว่าจะมีประชุมตอนบ่ายสาม ให้เตรียมตัว เจ้านายจะเข้าร่วมด้วยค่ะ”

บ่ายสามโมงตรง

ที่ห้องประชุม

ถังจือซย่านั่งลงตรงที่นั่งของเธอ รอบๆ ตัวเธอล้วนเป็นบุคคลสำคัญของหอรุ่ยเป่า ดูๆ แล้ว นี่คงจะเป็นการประชุมใหญ่ของบริษัท

ขณะที่ถังจือซย่ากำลังสังเกตการณ์ไปรอบๆ ก็บังเอิญสบเข้ากับสายตาโฉบเฉี่ยวคู่หนึ่ง เธอเป็นหญิงสาวเซ็กซี่นางหนึ่ง มีอายุราวยี่สิบเจ็ดยี่สิบแปดเห็นจะได้ ป้ายของเธอเขียนว่า ‘ไอ้หย่า นักออกแบบระดับอาวุโส’

ถังจือซย่าเข้าใจได้ทันที วงการนักออกแบบนั้นมีการแข่งขันสูง ดังนั้นจึงไม่มีคำว่าเพื่อนในสายงานนี้ มีแต่การแย่งชิงเพื่อผลประโยชน์ เธอถูกส่งตัวมาจากต่างประเทศ ถูกคนมองว่าขัดหูขัดตา นั่นก็เป็นเรื่องธรรมดา

เวลานี้ มีเสียงฝีเท้าของคนหลายคนดังมาจากด้านนอกประตู ประตูห้องประชุมถูกผลักเปิดออก คนแรกที่เดินนำเข้ามานั้นรูปร่างสูงอกผายไหล่ผึ่ง เขาสวมชุดสูทที่ออกแบบตัดเย็บมาอย่างดี ใบหน้าคมมีมิติ ออร่าของเขานั้นเปล่งประกายเด่นชัดเมื่อเขานั่งลงบนเก้าอี้ผู้บริหารสูงสุด

ท่าทางที่สง่างามน่าเกรงขามนั้น ชวนให้คนที่มองเห็นรู้สึกได้ถึงความสูงศักดิ์ที่อยู่ในตัวเขา

เสียงในที่ประชุมเงียบลงในทันใด

ทำไมวันนี้เจ้านายใหญ่ถึงไม่ใช่คนเดิม

นักออกแบบสาวๆ ทั้งหลายในที่ประชุมต่างก็รู้สึกประหลาดใจระคนตื่นเต้น จิตใจของพวกเธอไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเมื่อได้เห็นชายหนุ่มรูปงามดั่งเทพบุตร 

ถังจือซย่าก็ประหลาดใจเช่นกัน ประธานของหอรุ่ยเป่าไม่ใช่ผู้ชายอายุห้าสิบต้นๆ หรอกหรือ ทำไมเขาถึงได้ดูหนุ่มขนาดนี้

ในเวลานี้ รองประธานหลี่หยางก็กระแอมเบาๆ "ผมขอแนะนำสักหน่อยนะครับ ท่านนี้คือคุณสีจิ่วเฉิน ประธานบริหารสูงสุดและกรรมการบริหารของ QR อินเตอร์ครับ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณสีจิ่วเฉินจะรับช่วงดูแลกิจการทั้งหมดของหอรุ่ยเป่า ยินดีต้อนรับครับ”