รักวุ่นๆ ของนายวายร้าย (ออสติน) นิยาย บท 17

ภายในห้องนอนของใบพลู หญิงสาวอาบน้ำชำระล้างคราบคาวโลกีย์ ก่อนจะเดินมานั่งที่โต๊ะเครื่องแป้งแล้วเพ่งมองตัวเองด้วยแววตาที่สมเพช เมื่อเธอยอมจำนนต่อความเป็นชายจากออสตินอย่างไม่อาย ทั้งที่ผ่านมาพยายามระวังตัว ไม่ยอมให้ตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์ที่เสียเปรียบชายหนุ่ม แต่เมื่อคืนนี้เธอกลับยอมจำนนให้แก่เขาอย่างไม่รีรอ ราวกับว่าตัวเองก็รอคอยโหยหาเขามาแสนนาน

“ป่านนี้นายคงกำลังนั่งหัวเราะฉันอย่างมีความสุข คงจะสนุกมากสินะ ที่เอาชนะฉันได้ทุกประตู” หญิงสาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยร่องรอยของความอัดอั้นตันใจ เมื่อความรู้สึกมันหลากหลายแปลกประหลาดจนมิอาจอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้

“นับจากนี้ไปฉันจะขออยู่ห่างๆ นาย ฉันจะไม่พาตัวเองเข้าไปพัวพันกับผู้ชายอย่างนายอีกแล้ว ฉันจะถือว่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเราเมื่อคืน มันคือการตอบแทน ที่นายเคยช่วยชีวิตฉันเอาไว้ในครานั้น จบสิ้นเสียที ฉันขอเป็นคนใหม่ที่จะไม่ยอมอ่อนข้อให้นายอีกแล้วออสติน!”

น้ำเสียงของเธอฟังดูคล้ายๆ กับว่าจะร้องไห้ออกมาเต็มที แม้ว่าหญิงสาวจะพยายามกลั้นเอาไว้จนสุดกำลัง ก่อนที่แววตาของใบพลูจะดูแข็งกร้าวราวกับคนละคน ดังที่เธอได้พูดกับตัวเอง นับจากนี้ไปเธอจะไม่ยอมทำตามข้อเรียกร้องของออสตินอีกแล้ว

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงคนเคาะประตูดังขึ้น ซึ่งทำให้ใบพลูรีบปาดน้ำตาออกจากพวงแก้ม พร้อมกับเติมแป้งลงไป ก่อนที่เพื่อนทั้งสองของเธอจะเดินเข้ามา

“พวกฉันสองคนเป็นห่วงเธอแทบแย่ สรุปว่าเมื่อคืน...” พอเข้ามาในห้องนอนของเพื่อนรัก วาวารีบถามขึ้นด้วยความอยากรู้

“ไม่มีอะไร ฉันกับนายนั่นทะเลาะกันเหมือนทุกครั้ง จากนั้นฉันก็หนีกลับมาบ้าน” ใบพลูพูดแถออกไป พลางใช้นิ้วกลางไขว้นิ้วชี้แอบไว้ทางด้านหลัง เมื่อเธอกำลังพูดปด แล้วยังไม่กล้าสบตาเพื่อนทั้งสอง

“เมื่อสักครู่ ออสตินเพิ่งโทรมา เธอจะไม่โทรหาเขาหน่อยเหรอ นายนั่นของเธอฝากบอกมาว่า ถ้าเธอไม่โทรกลับเขาจะบุกมาหาเธอที่บ้านเลยนะใบพลู” นัตตี้ส่งโทรศัพท์มือถือเครื่องแพงให้กับเพื่อนรักของเธอ พร้อมกับกระเป๋าสะพายที่ใบพลูไม่ได้หยิบมาด้วยเมื่อคืน เนื่องจากว่าเธอถูกออสตินลากออกไปจากงานอย่างไม่ทันตั้งตัว

“ขอบใจนะ”

“เธอแน่ใจนะใบพลู ว่าเมื่อคืน...โอ๊ย! เจ็บนะนัตตี้” วาวายังคงไม่เลิกรา เธอพยายามที่จะเค้นเอาความจริงจากใบพลูเสียให้ได้ จนนัทตี้สะกิดเอาไว้แทบไม่ทัน

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เราสองคนขอตัวกลับก่อนนะ พอดีว่าต้องไปดูร้านเสื้ออ่ะ” นัทตี้รีบขอตัวกลับ ก่อนที่วาวาจะเอ่ยถามในสิ่งที่ใบพลูไม่อยากตอบ ซึ่งหญิงสาวพอจะเดาได้ว่าเพื่อนรักของเธอกับออสตินนั้น มีสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งแค่ไหน เพราะเธอฟังจากน้ำเสียงของชายหนุ่มที่ดูโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ คงไม่พ้นเรื่องที่ใบพลูหนีเขามา

“อืม แล้วเจอกัน”