รักวุ่นๆ ของนายวายร้าย (ออสติน) นิยาย บท 36

“สรุปเธอกับออสตินจะแต่งงานกันจริงๆ เหรอใบพลู” คำถามของวาวาทำให้นัทตี้หยุดกินแล้วเงยหน้ามารอฟังคำตอบจากใบพลูเช่นกัน

“พ่อกับแม่ของฉันแล้วก็พ่อกับแม่ของเขาได้ฤกษ์แล้ว ประมาณปลายเดือนหน้าฉันก็คงต้องแต่งงานกับออสตินอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้” หญิงสาวพูดพลางนึกถึงค่ำคืนที่แสนหวาน คำบอกรักของชายหนุ่มยังก้องอยู่ในหัวใจของเธอเสมอ ถึงแม้ว่าเขาจะพูดออกมาด้วยอารมณ์ชั่ววูบหรือจากก้นบึ้งของหัวใจ คำว่าที่ได้ยินมานั้นก็มีค่ามีความหมายกับเธอมากพอ ที่จะตกลงใจแต่งงานกับออสติน

“เธอรักออสตินหรือเปล่า”

“ไม่รู้สิ รักมั้ง แต่เขาเคยบอกว่ารักฉันด้วยนะ”

“ฮะ! จริงดิ!” เพื่อนรักทั้งสองถึงกับอุทานออกมาพร้อมกัน เมื่อพวกเธอไม่อยากเชื่อหูในสิ่งที่ใบพลูเล่ามา ผู้ชายอย่างออสตินยอมบอกรักเพื่อนของเธอ แสดงว่าเขาก็จริงจังกับงานแต่งครั้งนี้ไม่น้อย จากนั้นใบพลูก็เริ่มเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับออสตินให้เพื่อนรักทั้งสองได้ฟัง ถึงความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น แต่ไม่ใช่ทั้งหมด เพราะเธอยังไม่อยากให้ใครรู้ว่าตัวเองกับออสตินมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งตรึงใจกันไปนานแล้ว และไม่ใช่ครั้งเดียวอีกด้วย

“ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่าออสติน รู้สึกแบบนั้นกับใบพลูมานานแล้ว ว้าว! โรแมนติกจัง บอกรักที่บ้านพักโฮมสเตย์อีกด้วย บรรยากาศน่าเสียตัวชะมัดเลยอ่ะแก” วาวาพูดไปเขินไปยังกับว่าตัวเองคือคนที่ถูกบอกรัก เมื่อเธอนึกถึงบรรยากาศที่แสนจะโรแมนติก ที่สำคัญผู้ชายอย่างออสตินกล้าเอ่ยปากบอกรักใบพลูมันคือเรื่องเซอร์ไพรส์และน่ายินดีสุดๆ ชายหนุ่มคงคิดกับเธอเกินเลยมานานแล้ว แต่ก็พยายามเก็บอาการเหล่านั้นเอาไว้

“ถึงว่าสิ ทำไมออสตินชอบตอแยใบพลูจัง ที่แท้ก็ตกหลุมรักแม่สาวน้อยหน้านิ่งของพวกเรานี่เอง” นัทตี้เอ่ยแซวใบพลูออกมาด้วยใบหน้าระรื่น เมื่อเห็นเพื่อนกำลังมีความรัก จนคนถูกล้อหน้าร้อนผ่าวแดงเป็นลูกตำลึงสุกไปแล้ว

“พวกเธอสองคนก็เคยถูกบอกรักเหมือนกันนั่นแหละ ไม่ต้องมาล้อฉันเลยนะ คนยิ่งอายอยู่ด้วย” หญิงสาวพูดออกมาพลางทำแก้มป่องอย่างน่ารัก พลอยทำให้เพื่อนทั้งสองส่งสายตายียวนกวนๆ มาที่ใบพลูด้วยความหมั่นไส้ ที่เพื่อนรักยอมปริปากพูดถึงความสัมพันธ์ที่เปลี่ยนไปของคนทั้งคู่

“มันไม่เหมือนกันนี่นา พวกเราสองคนไม่ได้เป็นไม้เบื่อไม้เมากัน เหมือนคู่ของเธอกับออสตินสักหน่อย” ดูเหมือนว่าเพื่อนๆ ยังอยากจะแซว แต่ก็รู้สึกยินดีที่ใบพลูกับออสตินลงเอยกันได้ หลังจากที่สามสาวลงมือรับประทานอาหารไปได้สักพักใหญ่ แขกไม่ได้รับเชิญได้เดินตรงมาที่โต๊ะของพวกเธอ ด้วยมาดของหนุ่มเพลย์บอยที่ดูมีเสน่ห์ ยกเว้นสาวๆ กลุ่มนี้ที่ดูเฉยๆ

“แต่ฉันหวะจังหวะนรกกำลังมา นายเดย์เนี่ยเป็นเจ้ากรรมนายเวรของพวกเราหรืออย่างไงกันนะ” นัทตี้พูดออกมาพลางทำหน้าเซ็ง

“ดีใจจังวันนี้เจอคุณใบพลูด้วย ผมคิดว่าคุณเดินทางไปดูงานกับออสตินเสียอีก เห็นมิ้นต์บอกว่าอีกไม่กี่วันก็จะกลับแล้วนี่ครับ” เดย์เดินเข้ามาทัก พร้อมกับเลื่อนเก้าอี้ลงนั่งข้างๆ ใบพลู อย่างเสียมารยาท

“ทำไมเดย์ถึงคิดว่าใบพลูจะไปกับออสตินล่ะ” วาวาแสร้งถามออกไป เพราะเธอไม่แน่ใจว่าชายหนุ่มมาร้ายหรือมาดีกันแน่ ถึงได้พูดจาราวกับว่ากำลังปรารถนาที่จะให้ออสตินกับใบพลูผิดใจกัน

“อ้าว! ก็ใบพลูกับออสตินทำงานอยู่บริษัทเดียวกันไม่ใช่เหรอ”

“เราทำงานบริษัทเดียวกันก็จริง แต่ออสตินเขาไปดูงานกับคุณลุงเอเดนน่ะ ไม่เกี่ยวกับบริษัทกวินชู”