รวยชั่วข้ามคืน？！ นิยาย บท 2

บทที่ 2 ในบัญชีมีทรัพย์สินอยู่เท่าไหร่

“ทำไมคนๆนี้ถึงไร้ยางอายขนาดนี้” หยางซือฉีเดินไปถึงหน้าประตู บนใบหน้าเต็มไปด้วยความรำคาญ เธอพยายามจะเปิดประตูห้องวีไอพี แต่มันกลับถูกล็อกจากด้านในแล้ว

“สวัสดีครับ...” ภายในห้องวีไอพี ผู้จัดการฝ่ายลูกค้ากำลังเอนกายบนโซฟามองโทรศัพท์อย่างสบายๆ พอจู่ๆประตูก็เปิดออก เลยรีบร้อนจัดท่านั่ง ปกติเวลามีลูกค้าวีไอพีมา หยางซือฉีที่อยู่ตรงห้องโถงจะต้องมาแจ้งเขาล่วงหน้าก่อน แต่วันนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่

ผู้จัดการยืนขึ้นตามสัญชาตญาณ แล้วเดินไปทางฉินหลั่ง เขาในฐานะผู้จัดการฝ่ายลูกค้า กับลูกค้าสามสิบเอ็ดคนที่อยู่ในมือเขารู้จักดีราวกับฝ่ามือตัวเอง เดิมทีเขาอยากจะกล่าวทักทายผู้ที่มาเยือน เพื่อลบภาพลักษณ์ที่ไม่เหมาะสมเมื่อครู่ แต่เมื่อเห็นฉินหลั่ง การแสดงออกของเขาก็หยุดชะงักไปทันที

เขาแน่ใจมาก ว่าฉินหลั่งไม่ใช่ลูกค้าวีไอพีของเขาแน่นอน และไม่ใช่ญาติของลูกค้าวีไอพีด้วย

“ไม่ทราบว่าคุณคือ...” แค่มองดูก็รู้ว่าเป็นแค่เด็กหนุ่มอายุราวๆยี่สิบต้นๆ ผู้จัดการไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเขาเป็นใครกันแน่

“ผมมาเบิกเงินครับ” ฉินหลั่งไม่พูดอ้อมค้อม พูดเป้าหมายออกไปทันที

“คุณมีบัตรวีไอพีของทางเราหรือเปล่าครับ” สีหน้าเรียบเฉยของฉินหลั่งทำให้ผู้จัดการยิ่งแปลกใจมากกว่าเดิม ลูกค้าที่จะมาทำธุรกรรมในห้องวีไอพี อย่างน้อยก็ต้องมีเงินฝากขั้นต่ำสามสิบล้านขึ้นไป เห็นได้ชัดว่าคนหนุ่มคนนี้ไม่มีแน่ๆ แต่ทำไมเขาถึงได้สงบนิ่งขนาดนี้

“ไม่มีครับ” ฉินหลั่งสารภาพออกไปตรงๆ

“ขอโทษนะครับคุณผู้ชาย หากไม่มีบัตรทางเราไม่สามารถเบิกให้ได้ นายยังมีธุระอื่นอีกไหมครับ” เมื่อได้ยินว่าไม่มี ผู้จัดการก็วางใจอย่างเต็มที่ และเปลี่ยนสรรพนามเป็นนายทันที

พ่อหนุ่มคนนี้จะต้องจิตไม่ปกติแน่ ทำไมหยางซือฉีถึงได้ตาไร้แววขนาดนี้ ทำไมถึงกล้าปล่อยให้เขาเข้ามาแบบนี้ ประชุมจันทร์หน้า จะต้องคุยปัญหานี้ให้ชัดเจนเสียแล้ว

“ที่นี่พวกคุณมีการจดจำลายนิ้วมือไม่ใช่เหรอครับ ?” จู่ๆฉินหลั่งก็ถามขึ้น

“ใช่สิ” ผู้จัดการชะงักไป ระบบจดจำลายนิ้วมือที่ธนาคารนำเข้ามา มีไว้สำหรับตระกูลและสมาคมที่ร่ำรวยที่สุด มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถป้อนลายนิ้วมือในระบบนี้ได้ อย่างน้อยที่สาขาจีนหลิงแห่งนี้ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีใครเคยใช้งานมาก่อน

“คุณจะใช้ ?” ผู้จัดการเผลอใช้คำว่า “คุณ” โดยไม่รู้ตัว

“ใช่ครับ” ฉินหลั่งพยักหน้า

ผู้จัดการแปลกใจอยู่ครู่ใหญ่ ฉินหลั่งดูแล้วก็ไม่เหมือนคนมีเงินอะไร เขาจะเป็นคนที่สามารถใช้ “เทคโนโลยีจดจำลายนิ้วมือ” ได้จริงๆหรือ

ถ้าให้พูดตามตรง ผู้จัดการรู้สึกว่า99.99%นั้นไม่มีความน่าเชื่อถือเลย แต่เขาครุ่นคิดอยู่หลายวินาที ในที่สุดก็ตัดสินใจ ให้ฉินหลั่งลองดูสักครั้ง ถ้าบังเอิญใช้ได้จริงขึ้นมาเล่า

ในเวลาเพียงครู่เดียว ผู้จัดการก็เปิดลิ้นชัก แล้วเครื่อง “อุปกรณ์ระบุลายนิ้วมือ” ที่ทางธนาคารไม่เคยได้ใช้งานเลยออกมา

“คุณวางลงตรงนี้ก็พอ” ผู้จัดการอธิบายให้ฉินหลั่งฟัง

ฉินหลั่งวางหัวแม่มือลงบนบริเวณพื้นที่ยืนยัน

“ปี๊บ”

บนเครื่องขึ้นสีแดงบาดตา บนหน้าจอLCDปรากฏคำว่า “ไม่พบลายนิ้วมือที่ถูกบันทึก” ขึ้นมา

ครู่หนึ่ง สีหน้าผู้จัดการก็ตึงขึ้นมา ดวงตาฉายแววไม่เป็นมิตรออกมา มือที่กำลังพลิกโทรศัพท์อยู่หยุดลงทันที และเตรียมจะกด101 เพื่อโทรหาตำรวจ

“อย่าเพิ่งแตกตื่นไป !”

ฉินหลั่งรีบร้อนพูดขึ้น “ผมอาจจะจำผิดไป ผมขอลองใช้นิ้วชี้ดูก่อน”

ผู้จัดการเผยยิ้มเย็น ยังจะแสดงต่ออีกหรือ แผนนี้จะใช้ได้หรืออย่างไร นิ้วโป้งไม่ได้ก็ขอเปลี่ยนเป็นนิ้วชี้ ถ้านิ้วชี้ไม่ได้ก็คงขอเปลี่ยนเป็นนิ้วกลางอีก ถ้านิ้วมือทั้งสิบก็ยังใช้ไม่ได้ คงขอลองนิ้วเท้าด้วยเลยสินะ

ผู้จัดการตัดสินใจเด็ดขาดแล้วว่า ถ้าครั้งนี้ยังไม่ได้ ก็จะโทรแจ้งตำรวจให้มาจับตัวฉินหลั่งทันที

ขณะที่ความคิดกำลังเล่นอยู่ในหัวเขานั้น ฉินหลั่งก็เตะนิ้วชี้ลงบนพื้นที่ยืนยันเสียแล้ว

“ปิ๊บ!” มีไฟสีเขียวสว่างขึ้นบนตัวอุปกรณ์ บนหน้าจอLCDปรากฏข้อความขึ้นว่า “ตรวจสอบเรียบร้อยแล้ว หมายเลขบัญชีวงศ์ตระกูลคือ01 หมายเลขบัญชีประจำบุคคลของผู้ผ่านการตรวจสอบคือฉินหลั่งเลข01104”

ใบหน้าของผู้จัดการเปลี่ยนเป็นความประหลาดใจสุดขีดทันที มองดูฉินหลั่งอย่างไม่อยากจะเชื่อ รีบร้อนลุกขึ้นยืน แบบรีดรอยยิ้มออกมา “คุณฉินครับ ต้องขออภัยด้วย เมื่อกี้ผมประมาทเกินไปหน่อย ผมคือผู้จัดการฝ่ายลูกค้าของสาขาจีนหลิงชื่อชือฮุย ต่อจากนี้นี้ไปต้องขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”

“ไม่เป็นไรครับ” ฉินหลั่งพูดเสียงเรียบ ก่อนจะลุกขึ้น “ตอนนี้ผมขอดูหน่อยได้ไหมครับ ว่าในบัญชีของผมมีเงินอยู่เท่าไหร่”

“โปรดรอสักครู่นะครับ” เมื่อพูดจบ ชือฮุยก็นั่งปฏิบัติการหน้าคอมพิวเตอร์อยู่ชุดใหญ่ และด้วยคำแนะนำของชือฮุย ฉินหลั่งก็แนบรอยนิ้วมือลงไปอีกหลายครั้ง

“เรียบร้อยแล้วครับ คุณฉิน” ชือฮุยกดปุ่ม “ok” บนหน้าจอ ตารางบัญชีของฉินหลั่งก็ปรากฏขึ้น

ชือฮุยชี้นิ้วที่ด้านล่างตัวเลขของยอดเงินคงเหลือบนหน้าจอแสดงผล ก่อนจะพูดว่า “คุณฉินครับ บัญชีส่วนตัวของคุณ ณ ตอนนี้มียอดเงินคงเหลืออยู่ที่หนึ่งร้อยสี่สิบสี่ล้าน......”

“ไม่ถูก !” จู่ๆชือฮุยก็พบว่านับตัวเลขผิดไป “ทั้งหมด 1,486,438,462.00 หยวน”