รวยชั่วข้ามคืน？！ นิยาย บท 4

บทที่ 4 ความคาดหวังของพวกผู้หญิง

“ไม่เป็นไรใช่ไหม” หลี่เสี้ยเดินไปข้างตัวฉินหลั่ง แล้วมองเขาอย่างกังวลใจ “ที่จริงก็ไม่มีอะไรน่าเสียดายหรอก ตอนนี้นายก็ได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเส้เหวินจี้งแล้ว เสียใจเพื่อผู้หญิงแบบนี้ ไม่คุ้มค่าหรอก”

“วางใจเถอะ ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น” ฉินหลั่งพูดออกมาพร้อมรอยยิ้ม ได้เห็นสีหน้าของเส้เหวินจี้งเมื่อครู่แล้ว ใจเขาก็ยิ่งปล่อยวางได้ยิ่งกว่าเดิม

“ไปกันเถอะ ไปฉลองให้กับการจากไปของผู้หญิงเลวๆคนนั้น ฉันเลี้ยงนายเอง อย่างเกรงใจพี่สาวเลย เซียนหย่าจุนนอกมหาวิทยาลัยเป็นไง” หลี่เสี้ยก็วางใจบ้างแล้ว พูดออกมาด้วยสีหน้าสดใส

เซียนหย่าจุนเป็นร้านอาหารระดับไฮเอนด์ที่อยู่นอกรั้วมหาวิทยาลัย ต้องเป็นนักเรียนที่มีฐานะของมหาวิทยาลัยจีนหลิงถึงจะไปที่นั่นบ่อยๆ

“วันนี้ไม่ดีกว่า ไม่อยากไปเจอหน้าเส้เหวินจี้ง” ฉินหลั่งจำได้ว่า เส้เหวินจี้งกับจูจี้เหวินกำลังจะไปร้านนั้น “วันหลังฉันพาเธอไปเลี้ยงที่ Sofitel Galaxy Hotel”

Sofitel Galaxy Hotel ถือว่าเป็นหนึ่งในโรงแรมที่มีระดับที่สุดในเมืองจีนหลิง สำหรับนักศึกษาแล้ว เป็นแค่สถานที่ที่เคยได้ยินผ่านหูแต่ไม่เคยได้ไปเยือนเท่านั้น

หลี่เสี้ยกลับชะงักไปครู่หนึ่ง ปกติแล้วฉินหลั่งไม่ใช่คนชอบคุยโม้ วันนี้เขาเป็นอะไรไป โม้ทีก็โม้เสียใหญ่โตขนาดนี้ หรือว่าเป็นเพราะอกหัก ก็เลยติดนิสัยชอบคุยโม้แบบนี้ไปเสียแล้ว ผ่านไปสักพักก็คงหายเองได้ล่ะมั้ง

หลี่เสี้ยหัวเราะเบาๆ แล้วช่วยแสดงตามน้ำฉินหลั่งต่อไป “ได้สิ ฉันจะรอนะ พูดตามจริง ฉันยังไม่เคยเข้าไปข้างในSofitelเลย”

หลี่เสี้ยหาได้รู้ไม่ อย่าว่าแต่โรงแรมเล็กๆอย่างSofitelเลย ถึงจะเป็นโรงแรมที่แพงที่สุดในโลกนี้ แล้วฉินหลั่งกินข้าวในนั้นทุกวันวันละสามมื้อ ทั้งชีวิตก็คงใช้ไม่ถึง1/100ของทรัพย์สินที่เขามีด้วยซ้ำ

หลี่เสี้ยถูกเพื่อนสนิทสองคนเรียกตัวไปแล้ว

เพื่อนร่วมหอสองคนของฉินหลั่งก็เดินเข้ามา แล้วลากตัวเขาไปกินข้าวที่โรงอาหาร

ตอนที่เกือบจะถึงประตูโรงอาหาร จู่ๆหยินห้าวก็หยุดเดิน จ้องมองหน้าจอโทรศัพท์แล้วพูดออกมาเสียงดังว่า “พระเจ้า หวงเกอเจ้าหมอนี่มีแฟนแล้วเว้ย พวกนายรีบดูในกลุ่มของหอพักเราสิ !”

“จริงหรือเล่นเนี่ย ?” ฉินหลั่งกับยินถิงรีบล้วงโทรศัพท์ออกมา เปิดเข้ากลุ่มหอพัก เมื่อครู่หวงเกอเพิ่งส่งข้อความเข้ามาว่า “พี่น้อง พี่น้องฉันขอประกาศอย่างเป็นทางการ ฉันสละโสดแล้ว ! รีบกลับหอพักด่วน มื้อเที่ยงวันนี้ฉันเลี้ยงเอง !”

“ในที่สุดหมอนี่ก็มีแฟน ยังไงก็คงทนความเหงาไม่ไหวสินะ”

“ไปกันเถอะ พวกเรารีบกลับหอพักกัน มื้อเที่ยงวันนี้ต้องกินให้เจ้าหมอนี่ตายไปข้างหนึ่งเลย”

ขณะพูด ทั้งสามคนก็หันหลังแล้วเดินกลับไปทางหอพัก

พวกฉินหลั่งทั้งสามคนกลับไปถึงหอพักอย่างรวดเร็ว พอเปิดประตูปุ๊บ ก็เจอชายหญิงคู่หนึ่งนั่งอยู่บนเตียง จับมือกัน

“พวกนายกลับมาแล้วเหรอ” หวงเกอปล่อยมือจากแฟนสาว ลุกขึ้นยืน มองดูพวกฉินหลั่งทั้งสามคนด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม

หวงเกอเป็นนักกีฬา รูปร่างทั้งสูงทั้งผอม กล้ามเนื้อแขนก็แน่นอย่างเห็นได้ชัด

“ฉันขอแนะนำให้พวกนายรู้จัก นี่คือโจวซินเป็นแฟนฉันเอง อยู่คณะดนตรี” พอหวงเกอแนะนำเสร็จ ก็เริ่มแนะนำพวกฉินหลั่ง “นี่เป็นเพื่อนร่วมหอของฉัน ฉินหลั่ง หยินห้าว ยินถิง”

โจวซินลุกขึ้นมาพยักหน้ายิ้มๆ

พอหยินห้าวได้เห็นโจวซิน ในใจก็ร้องว้าวทันที ผู้หญิงคนนี้เป๊ะมาก ผิวขาวนวล คิ้วตรง สัดส่วนของร่างกายก็ดี สมแล้วที่เป็นสาวน้อยสายดนตรี

“เดี๋ยวพวกเราไปกินข้าวที่เสี่ยวเซียงหยุ้นกัน เพื่อนร่วมหอของโจวซินก็จะมาด้วย พวกนายดูก่อนว่าต้องเตรียมตัวหรือเปล่า”

หวงเกอหันไปมองฉินหลั่งก่อนจะพูดว่า “ฉินหลั่ง นายก็พาเหวินจี้งไปด้วยสิ”

สถานการณ์ของฉินหลั่ง ทุกคนในหอต่างก็รู้ ปกติฉินหลั่งแทบไม่เคยพาเหวินจี้งร้านอาหารดีๆที่ไหนเลย หวงเกออยากจะใช้โอกาสนี้ช่วยเหลือพี่น้องสักครั้ง

“ฉันเลิกกับเธอแล้ว” ฉินหลั่งพูดออกเรียบๆ

“เลิกแล้ว ? เกิดอะไรขึ้น ?” หวงเกอตกตะลึง

“ยังต้องพูดอีกเหรอ” หยินห้าวชำเลืองมองหวงเกอทีหนึ่ง หวงเกอก็เข้าใจทันที ยังไงก็ต้องเป็นสาเหตุที่เห็นได้ง่ายดายอยู่แล้ว เพราะจนไง

“พวกนายรีบหน่อยแล้วกัน” โจวซินมองดูโทรศัพท์ แล้วเงยหน้าขึ้นพร้อมพูดว่า “เพื่อนที่หอของฉันส่งข้อความมา ตอนนี้พวกเธอออกไปกันแล้ว พวกเพื่อนๆของฉันต่างก็เป็นพวกใจร้อน อย่าให้พวกเธอต้องรอนานดีกว่า”

“อย่างนั้นเหรอ งั้นฉินหลั่ง หยินห้าว ยินถิง พวกนายรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า ล้างหน้าแล้วไปกันเถอะ” หวงเกอรีบเร่งพวกฉินหลั่งทันที แล้วลากมือโจวซิน “พวกเราออกไปรอพวกเขาข้างนอก”

หวงเกอกับโจวซินยืนอยู่หน้าประตูหอพัก หวงเกอเห็นโจวซินกอดอกดูท่าทางไม่ค่อยพอใจ หวงเกอเลยถามว่า “เป็นอะไรไปเหรอ”

โจวซินขมวดคิ้ว “เพื่อนในหอพักของนายพวกนี้ธรรมดาเกินไปหรือเปล่า คนที่ชื่อหยินห้าวหน้าตา พูดจริงๆก็คือไม่ค่อยน่าดู ยินถิงถือว่ากลางๆ ส่วนฉินหลั่งถือว่าหน้าตาโอเค แต่ดูจากการแต่งตัว ต้องไม่ค่อยมีตังค์แน่ๆ แบบนี้จะให้ไปเจอเพื่อนๆที่หอพักฉันได้ยังไง”

ในใจของหวงเกอรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ก่อนจะพูดยิ้มๆ “ก็แค่ไปกินข้าวมื้อเดียวเอง ไม่ใช่ไปงานดูตัวสักหน่อย จะไปใส่ใจภาพลักษณ์ขนาดนั้นทำไม”