สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 165

เมื่อซือเจ๋อมาถึงสนามบิน ก็เห็นเครื่องบินส่วนตัวหนึ่งลำ

“เสี่ยวเจ๋อ”

ได้ยินเสียงเรียกเบาๆ ซือเจ๋อหันศีรษะโดยไม่รู้ตัว เห็นหนานซ่งยืนอยู่ข้างหลังเขา และข้างหลังเธอมีทีมแพทย์ตามมาด้วย

“พวกคุณขึ้นไปก่อน”

หนานซ่งหันไปพูดกับทีมแพทย์ กู้เหิงก็พาทีมแพทย์ขึ้นไปบนเครื่องบิน

การแสดงออกของซือเจ๋อเต็มไปด้วยความกังวล "พี่ พี่ชายของผมเขา... "

“ฉันรู้ เรามีทีมแพทย์ที่ดีที่สุด เขาจะไม่เป็นอะไรแน่นอน ไม่ต้องห่วง”

อารมณ์วิตกกังวลของซือเจ๋อได้รับการปลอบด้วยเสียงที่สงบและแน่วแน่ของหนานซ่ง สติค่อยๆกลับมา

หนานซ่งเหลือบมองมาที่เขา ชายหนุ่มร่างสูงสวมชุดสีขาว กางเกงสีดำ ร่างกายของเขาไม่มีสิ่งอื่นใดนอกจากกระเป๋าสีดำ

“นายมีสัมภาระแค่นี้เองเหรอ?”

หนานซ่งไม่แปลกใจอีกต่อไป ก็คงเป็นเรื่องปกติของผู้ชายเวลาออกไปข้างนอกมักจะว่องไวเสมอ เธอตบไหล่ของเขาเบาๆ “เราจะอยู่ที่เมืองชิงหลายวัน แต่ไม่เป็นไร ขาดอะไรเดี๋ยวค่อยไปซื้อ”

เรื่องเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเองก็ไม่ทันเก็บกระเป๋า เธอจึงซื้อผลิตภัณฑ์ดูแลผิวและเครื่องสำอางที่ร้านค้าปลอดภาษีในสนามบิน เป็นของที่จำเป็นของผู้หญิงเวลาออกนอกบ้าน

เมืองชิงอยู่ไม่ไกลจากเมืองหนาน นั่งรถไฟใช้เวลาสี่ถึงห้าชั่วโมง ถ้าเครื่องบินถือว่าโอเค ใช้เวลาเพียงสองชั่วโมง

สถานที่ถ่ายทำอยู่ในพื้นที่ภูเขาในเมืองชิง ทิวทัศน์ที่นั่นสวยงาม แต่สถานที่นั้นอยู่ห่างไกลและสภาพทางการแพทย์ในท้องถิ่นมีจำกัด ทีมแพทย์ที่หนานซ่งพามา จะช่วยได้มาก

หนานซ่งหลับตลอดทางบนเครื่องบิน ซือเจ๋อนั่งอยู่ข้างๆ ไม่กล้าส่งเสียงรบกวน

เขาเป็นห่วงพี่ชายมาก

เมื่อไปถึงโรงพยาบาล ซือเจ๋อเดินตรงไปที่ห้องของซือตั๋ว หนานซ่งที่นอนอิ่มแล้วก็ไปหาซือตั๋วเหมือนกัน พาทีมแพทย์ไปที่ห้องคณบดี เพื่อศึกษาอาการบาดเจ็บที่ขาของซือตั๋ว

ซือตั๋วประหลาดใจที่น้องชายของเขาและหนานซ่งปรากฏตัวพร้อมกัน "ทำไมพวกนายถึงมาด้วยกัน?"

ซือเจ๋อเม้มปาก บอกว่าเขาและหนานซ่งพบกันที่มหาลัยเอส รู้จักกันเพราะบังเอิญถ่ายภาพร่วมกัน เขาไม่กล้าบอกว่าเขาเป็นพ่อครัว กำลังเรียนทำอาหาร และหนานซ่งเป็นอาจารย์ของเขา

ซือตั๋วมองดูน้องชายของเขาอย่างลึกซึ้ง แค่มองเขาก็รู้ว่าน้องชายมีอะไรปกปิดเขาอยู่

ตอนนี้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ยังไม่มีอารมณ์จะไปสอบสวนเขา

มองไปที่ฟิล์มเอกซเรย์ที่วางอยู่และการตรวจคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า หนานซองขมวดคิ้วเล็กน้อย "ซือตั๋วเคยได้รับบาดเจ็บที่ขามาก่อนเหรอ?"

พี่ฮวาผู้ดูแลในโรงพยาบาล เธอกล่าวว่า “เขาน่าจะได้รับบาดเจ็บตอนที่เป็นเด็กฝึก เขาเคยผ่าตัดมาก่อน และไม่พักฟื้นดีๆ”

ใบหน้าของหนานซ่งบึ้งตึง

“อาการบาดเจ็บยังไม่หายดี แต่มาถ่ายละคร อยากตายหรือไง?”

มาถึงห้องพักผู้ป่วย เห็นซือตั๋ว หนานซ่งอ้าปากบ่นอย่างเย็นชาเพราะ ‘เป็นห่วง’ ในฐานะเจ้านาย

ถึงแม้ซือตั๋วจะเคยมีเจ้านายมากมายหลายคน คนอื่นสนใจเพียงว่าเขาจะบินสูงหรือไม่สูง แต่ครั้งนี้มีคนเป็นห่วงว่าเขาจะบินไหวไหม จะร่วงลงมาตายระหว่างทางหรือเปล่า

“ผมไม่เป็นไร ประธานหนาน”

ใบหน้าของซือตั๋วซีดเซียว และเขาพูดด้วยจิตวิญญาณที่เข้มแข็ง: "แผลเมื่อหลายปีที่แล้ว ใกล้จะหายดีแล้ว”

“การอักเสบ การสะสมของน้ำที่ยึดเกาะที่ข้อเข่า การบาดเจ็บสาหัสที่ตาตุ่มด้านข้าง และความเสียหายที่เส้นเอ็น ผลกระทบเหล่านี้อยู่ห่างจากจากคนพิการเพียงหนึ่งก้าว นายเรียกว่าเกือบจะหายแล้วงั้นเหรอ?”

การแสดงออกที่เย็นชาของหนานซ่งไม่ได้เปลี่ยนไป ใบหน้าที่จริงจังและเคร่งขรึมของเธอจ้องมองซือตั๋วและซือเจ๋อ ทั้งสองไม่กล้าพูดสักคำ

บรรยากาศในห้องพักผู้ป่วยเงียบทันที แต่โชคดีที่กู้เหิงมาช่วยทันเวลา

“ประธานหนาน ห้องผ่าตัดพร้อมแล้ว ทุกอย่างพร้อม รอเพียงคุณกับคนไข้ คุณว่า...”