สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 180

อยู่ ๆ ยวี่จิ้นเหวินก็ถามขึ้น ทุกคนที่นั่งอยู่ชะงักไปราวกับเจอแผ่นดินไหว หนานซ่งเองก็ขมวดคิ้ว

ซือเจ๋อหันหน้าไปมองอดีตพี่เขย

"ปีนี้ผมอายุยี่สิบครับ"

เพิ่งจะยี่สิบ

"เด็กจัง" ยวี่จิ้นเหวินปรายตามองไปทางหนานซ่งเล็กน้อย หนานซ่งหันไปสบตากับเขา ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกเหมือนเห็นสายตาเยาะเย้ยประมาณว่าเธอเป็น 'โคแก่กินหญ้าอ่อน'

หนานซ่งหงุดหงิด เธอตั้งใจจะด่าเขาไปสักคำ แต่ก็ได้ยินน้ำเสียงนิ่ง ๆ ของซือเจ๋อพูดขึ้น "ก็ไม่ได้เด็กมากนะครับ บางทีอาจเพราะคุณลุงอาจจะเริ่มแก่แล้วมากว่า"

"......"

หนานซ่งแทบจะหลุดหัวเราะออกมา ผิดเสียที่ไหนล่ะ เขาเป็นชาย! แก่! อายุสามสิบปีแล้วนะ!

ยวี่จิ้นเหวินไม่ได้โกรธ เพียงแค่พูดออกมาอย่างสบาย ๆ : "นายกล้าเรียกฉันว่าลุง แต่ไม่สนใจผู้หญิงคนนั้นที่ตัวเองเรียกว่าพี่สาวเหรอ ต้องเปลี่ยนไปเรียกเธอว่าอาสิ ไม่อย่างนั้น ฉันก็กำลังเอาเปรียบเธออยู่ไม่ใช่เหรอ?"

หนานซ่งไม่ได้กังวลหรือเป็นห่วงเรื่องนี้ เธอหันหน้าไปเรียกเขา "คุณลุง"

ยวี่จิ้นเหวิน: "......"

เขาถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ รู้สึกว่านี่คือเรื่องหลอกลวง เขาพูดกลั้วหัวเราะ: "เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ?"

"คุณลุงไงคะ"

ชีวิตนี้หนานซ่งยังไม่เคยเรียกใครว่าลุงได้จริงใจขนาดนี้มาก่อน ดวงตาใสซื่อมองยวี่จิ้นเหวิน แล้วพูดออกมาจากใจ: "คุณค่อนข้างแก่แล้วค่ะ"

"......" ยวี่จิ้นเหวินรู้สึกเหมือนหัวใจของเขาโดนทิ่มแทง เหมือนว่าเขา จะแก่กว่าเธอ หกปีมั้ง

แก่ขนาดนั้นเลยหรือไง?

ซือเจ๋อกลับมองหนานซ่ง แล้วพูดออกมาอย่างจริงจัง "ถ้าเกิดว่าหน้าตาไม่ดีถึงจะเรียกว่าคุณน้าคุณอาไม่ก็คุณป้า แต่พี่หน้าตาดี ก็เลยเป็นวัยรุ่นตลอดไป"

ฟังสิ นี่ต่างหากภาษาคน!

หนานซ่งตบหัวของซือเจ๋อ แล้วหัวเราะ "เด็กดี"

ดวงตาของยวี่จิ้นเหวินแสดงความไม่พอใจออกมา อยู่ ๆ ก็รู้สึกว่าหัวใจของเขานั้นกำลังหงุดหงิด สายตาคมกริบของเขามองภพที่หนานซ่งตบหัวไอ้เด็กคนนี้ เขาอยากจะจับมันโกนหัว จากนั้นก็ส่งตัวมันไปอยู่ที่วัดเส้าหลิน ให้มันไปเป็นเณร!

กู้เหิงกับเหอจ้าวนั่งอยู่ที่เบาะด้านหลังเงียบ ๆ แล้วแสร้งทำเป็นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทำงาน ไม่กล้าเงยหน้า

นี่มันฉากอะไรกันเนี่ย? ? ?

อยากลงจากรถ......

ภายในรถเงียบลงไปชั่วครู่

ริมฝีปากที่เม้มเข้าหากันของยวี่จิ้นเหวิน เริ่มเอ่ยปากถามซือเจ๋อต่อ "ยังเรียนอยู่เหรอ?"

"ครับ มหา'ลัยปีสอง"

"ที่เมืองหนาน?"

"ครับ"

"มหาวิทยาลัยไหน?"

"มหาวิทยาลัยS"

"อ๋อ"

ยวี่จิ้นเหวินเงียบไป ในรถเองก็เงียบไปเช่นกัน

ต่อจากนั้น เขาก็ถามขึ้นอีก น้ำเสียงของเขาดูเอื่อยกว่าเดิม "นายชื่ออะไร?"

ซือเจ๋อเองก็ชะงักไป ดวงตาใสแจ๋วมองไปทางยวี่จิ้นเหวิน น้ำเสียงดูเย็นชาขึ้นเล็กน้อย "ซือเจ๋อ"

ยวี่จิ้นเหวินไตร่ตรองชื่อนี้อยู่เล็กน้อย จากนั้นก็เดาถึงความสัมพันธ์ระหว่างเขากับซือตั๋ว

"ครอบครัวยังมีใครอีกบ้าง?"

ครั้งนี้หนานซ่งไม่ได้รอให้ซือเจ๋อตอบ เพราะสุดจะทนแล้ว เธอหรี่ตามองเขาเล็กน้อย "คุณจะพอได้หรือยัง? เป็นทะเบียนราษฎร์หรือไง?"