สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 203

หลังย้อยคิดดูที่โจ๋เซวียนแสดงอารมณ์โกรธอย่างบ้าคลั่งที่สวนกุหลาบครั้งนั้น คงเป็นครั้งสุดท้ายที่เจอเธอ

พี่ชายทั้งหลายของเธอต่างถามเธอว่าต้องการให้หาคนทำการสั่งสอนตักเตือนโจ๋เซวียนไหม

หนานซ่ง พูด: "ไม่จำเป็น"

พี่สามพี่สี่นั้นเป็นคนเกลียดแรง แต่แมลงวันไม่กัดไข่ที่ไร้รอยต่อ ถ้าไข่มีกลิ่น เธอไม่ต้องไปหยิบกลับมาอย่างไม่เต็มใจและทำให้มือของเธอสกปรก —

ตราบใดที่ไม่รบกวนเธอ เธอไม่สนใจว่าเธอจะมีชีวิตอยู่หรือตาย ยังไงก็ตามไม่ช้าหรือเร็วคนอื่นก็ทำร้ายเธอจนตายอยู่ดี

หนานซ่งยึดหลัก "ทำไมผู้หญิงถึงต้องสร้างปัญหาให้ผู้หญิงกันเอง" แต่ผู้หญิงบางคนจะสร้างปัญหาให้ผู้หญิงคนอื่นได้ก็ต่อเมื่อไม่สามารถจัดการผู้ชายของตัวเองได้

ทันทีที่ โจ๋เซวียนเข้าหา ยวี่จิ้นเหวินรีบหลีกเลี่ยงหนีไป โจ๋เซวียนหันไปหาหนานซ่งหน้าตาซีดเซียวแสดงอาการตื่นตระหนกเล็กน้อย

เหมือนกลัวหนานซ่งจะเข้าใจผิด

การแสดงออกที่น่าขยะแขยงและประหม่าของเขาตกลงไปในดวงตาของ โจ๋เซวียนและรอยยิ้มอันเปี่ยมด้วยดอกไม้ก็จมลงในตอนที่เขาเห็นหนานซ่ง

ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงมาที่นี่?

เธอยืนอยู่ต่อหน้า ยวี่จิ้นเหวินราวกับสาบานในอำนาจอธิปไตย และพูดกับหนานซ่งที่เพิ่งเดินเข้ามา: "คุณหนาน ไม่เจอกันนานเลย คิดไม่ถึงว่าจะได้พบคุณที่นี่"

โจ๋เซวียนเอียงศีรษะเพื่อมองไปยังชายที่อยู่ถัดจาก หนานซ่งใบหน้าของเขาดูอ่อนโยนและสง่าดูดีเช่นกัน

ดูหล่อและดูใจกว้าง “แฟนใหม่หรือไม่แนะนำให้รู้จัดหน่อยเหรอ?”

จี้อวิ๋นหยุดและมองโจ๋เซวียนและถามเบา ๆ “นี่คือ?”

เสียงของ หนานซ่งไม่ผันผวน "แสงจันทร์นวลสีขาวของยวี่จิ้นเหวิน"

"..."

โจ๋เซวียนไม่คิดว่าหนานซ่งจะแนะนำตัวเองแบบนี้ เธอรู้สึกถึงความเหนือกว่าอย่างอธิบายไม่ถูก เธอเก็บผมไว้ด้านหลังใบหูอย่างเขินอาย เธอมีชัยชนะกว่า "ใช่ ฉันเอง"

ยวี่จิ้นเหวินยืนอยู่ข้างหลังขมวดคิ้ว แสงจันทร์สีนวลขาวคืออะไร?

จี้อวิ๋นรู้ทันแล้วรีบดึงเสียงยาว “อ๋อ” “ก็คืนคนที่เข้าไปในห้องคนอื่น คนที่ไร้ยางอายแล้วชอบแย่งสามีคนอื่น หน้าตานิสัยไม่ดีเท่าเมียเก่า - รสนิยมของสามีคงตายไปแล้ว?”

โจ๋เซวียน: "..."

หนานซ่งพ่นลมหายใจ “ใครจะไปรู้”

พี่น้องพูดกันสั้น ๆ แล้วเบี่ยงตัวออกไปจากที่นั่น

พี่น้องพวกเขาไม่ชอบพูดจาดูถูกคนอื่นลับหลังและถ้าจะพูดไม่ดีก็จะพูดต่อหน้าเลย

โจ๋เซวียนถูกเยาะเย้ยต่อหน้า เธอรู้สึกร้อนไปทั่วใบหน้า โกรธทันทีและตะโกนว่า: "เฮ้ พวกคุณนี้ยังไงกัน กำลังว่าใครหรือ?

มันจะมากเกินไปแล้ว ที่กล้าด่าต่อหน้าแบบนี้!

บรรยากาศของการชิมไวน์นั้นเงียบสงัด มีเพียงเพลงที่ไพเราะไหลช้าๆ เสียงของ โจ๋เซวียนตะโกนออกมาดังมาก ทำให้แขกตกตะลึงมองเธอไปพร้อมๆ กัน

โจ๋เซวียนสนุกกับความรู้สึกที่คาดหวังแบบนี้มาก ขณะที่เธอกำลังจะชนะการไล่ล่าและตะโกนอีกสองสามครั้ง พนักงานเสิร์ฟรีบเดินเข้ามาเพื่อเตือนเธอด้วยเสียงต่ำๆ “คุณผู้หญิงค่ะ ทางเจ้าของสถานที่ต้องการความเงียบ โปรดอย่า ส่งเสียงดังค่ะ”

"..." เธอสะดุ้งเล็กน้อย เพียงรู้ว่าทุกสายตาที่มองมาที่เธอ...ด้วยความขยะแขยง

ใบหน้าของเธอรู้สึกอายขึ้นมาทันที

ผู้ร้ายที่ยั่วยุให้เกิดเหตุการณ์หนานซ่งและรักครั้งใหม่ของเธอจากไปอย่างไม่รู้ตัว

ด่าคนเสร็จก็จากไปเลย มันจะมากเกินไป แล้ว!