สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 251

ใบหน้าที่นิ่งของหนานซ่งค่อยๆยกหางตาขึ้น ได้พบกับดวงตาหงส์คู่นั่นของยวี่เฟิ่งเจียวที่เหมือนดวงตาเดียวกันกับยวี่จิ้นเหวิน

“คุณน้ายวี่” เธอค่อยเริ่มพูด “หนูระวังตัวเองเป็นอย่างมาก จำบุญคุณความแค้นในช่วงสามปีที่ผ่านมา โดยได้ซ่อนตัวตนและแต่งงานกับครอบครัวตระกูลยวี่เพื่อดูแลยวี่จิ้นเหวิน หนูไม่เคยเสียใจเลย เพราะมันคือพรหมลิขิต สิ่งที่มีจุดเริ่มต้นย่อมต้องมีจุดจบ บาดแผลและความทุกข์ทรมานที่เคยได้รับมา หนูไม่อยากกลับไปสัมผัสมันอีก"

ความหมายทั้งหมดในประโยคนี้แสดงไว้ชัดเจนอยู่แล้ว

ยวี่เฟิ่งเจียวถอนหายใจเบา ๆ "ฉันรู้ เมื่อก่อนฉันเป็นคนหัวแข็งกว่าตอนนี้ และไม่สามารถสูญเสียอะไรไปได้ ตอนเสิ่นหลิวซูคบกับโจ๋เยว่ ฉันไม่สามารถรับได้และตอนนั้นหลายคนเกลี้ยกล่อมไม่ให้ฉันหย่า บอกให้อดทนหน่อย ผู้ชายมีผู้หญิงข้างนอกเป็นเรื่องธรรมดาเพื่อเห็นแก่ลูก เดี๋ยวทุกอย่างก็ผ่านไป”

เธอยิ้มอย่างขมขื่น “ครั้งนั้นฉันเยาะเย้ยคำพูดนี้และไม่ใช่ฉันเป็นคนที่นอกใจ ทำไมฉันต้องทนกับความผิดพลาดของคนอื่น อันที่จริงก่อนแต่งงานฉันเคยบอก เสิ่นหลิวซูว่าถ้าเขานอกใจ ฉันก็จะนอกใจเช่นกัน ตอนนั้นเขาโกรธมาก บอกไม่ไว้ใจเขาหรือ เขาไม่มีทางนอกใจแน่นอน"

“ผลคือ เขานอกใจเร็วกว่าใคร เรื่องน่าเศร้าคือสิ่งที่เขาทำมันน่ารังเกียจมาก ฉันทำตามเขาไม่ลง”

เมื่อยวี่เฟิ่งเจียวพูดถึงเรื่องเก่า เห็นได้ชัดว่ามันเป็นแค่แผลตกสะเก็ดที่ยังเจ็บอยู่

เธอหรี่ตา “แต่พวกเราเองก็เคยมีความรู้สึกดีๆ ช่วงเวลาที่สวยงามได้สักพัก ดังนั้นเมื่อความดีหมดไปความรู้สึกก็เหมือนถูกหลอกซึ่งมันรับไม่ได้ นั่นคือวันที่ฉันหมดหนทางที่จะรักจริง ๆ แต่การหย่าก็ไม่ได้ทำให้หายข้องใจ ฉันไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไม ฉันดีไม่พอหรือ ได้แต่ถามตัวเองวันละแปดร้อยครั้งแต่ฉันก็ยังไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรอยู่ดี"

หนานซ่งรู้สึกเจ็บแปลบๆ ในใจ นี่มันเป็นภาพที่เหมือนของเธอในช่วงสามปีที่ผ่านมาไม่ใช่หรือ?

ผู้หญิงและผู้ชายมีโครงสร้างที่แตกต่างกัน ความเห็นอกเห็นใจของผู้หญิงมักมีมากกว่าผู้ชายโดยธรรมชาติ ไม่ว่าผู้หญิงจะฉลาดแค่ไหน เธอก็จะมีอารมณ์และเปราะบางได้ง่ายเมื่อพบกับผู้ชายที่เธอรักและมีส่วนร่วมในความสัมพันธ์นั้น

เมื่อได้รับและการสูญเสียในความสัมพันธ์ไม่ว่าจะเป็นเพราะอีกฝ่ายไม่ให้ความรู้สึกมั่นคงหรือคุณไม่ให้ความรู้สึกมั่นคงคุณจะติดอยู่ในความคิดของคุณอย่างต่อเนื่อง เข้าไปในชีวิตเขาราวกับว่าคุณกำลังเดินพร้อมกับเขาบนทางตันที่ไม่มีทางเห็นถนนข้างหน้า แม้จะเป็นทางตันก็ไม่เคยคิดจะถอยห่างออกมา

แม้วันนึงจะเดินไม่ได้แล้ว คนที่คุณรักให้เครื่องดื่มกับคุณ แล้วบอกคุณให้เลิกฝัน! และจบกัน!แล้วบอกคุณไปให้พ้น!

ในเวลานั้น คุณเหมือนถูกตี อย่างน้อยก็ทำให้คุณตื่นขึ้น

ในความสัมพันธ์นั้น ใครก็ตามที่ใช้อารมณ์ใครคนนั้นคือผู้แพ้

ถ้าพูดแบบนี้ ก็หมายความว่าหนานซ่งและยวี่เฟิ่งเจียวเคยเป็นฝ่ายพ่ายแพ้

อย่างไรก็ตาม พวกเขาสามารถล้มตัวลงนอนและยอมจำนนต่อชายอันเป็นที่รัก หรือพวกเขาสามารถกลับสู่ความเป็นจริงและกลายเป็นราชาของตัวเอง

ยวี่เฟิ่งเจียวพูดกับหนานซ่ง: "เสี่ยวซ่งบางทีอาจจะไม่มีความเห็นอกเห็นใจในโลกนี้ เราทุกคนได้รับบาดเจ็บทางอารมณ์ แต่อาการบาดเจ็บของเราเองเราเท่านั้นที่เข้าใจมัน ดังนั้นฉันจะไม่ขอให้เธอคืนดีกับอาจิ้น แต่ยังไงซะเขาก็เป็นลูกของฉัน และเธอคือลูกสะใภ้ที่ฉันไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆ ฉันจะพยายามทำให้ดีเพื่อให้เธอทั้งคู่คืนดีกัน”

“เอ่อ?”

หนานซ่งตกตะลึงเพียงรู้สึกว่าหัวข้อของ ยวี่เฟิ่งเจียวเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วและเธอเกือบจะไม่ทันตั้งตัว

เธอสำลักเล็กน้อย “คุณน้ายวี่...”

ยวี่เฟิ่งเจียวหัวเราะอย่างหวุดหวิดและตะโกนออกไปด้านนอก “ลูก!”

ประตูเกือบจะเปิดออกเพื่อเป็นการตอบรับ ยวี่จิ้นเหวินเข้ามาด้วยใบหน้าที่หล่อเหลา "แม่ เกิดอะไรขึ้น?"

“ให้น้าเว่ยเข้ามา ฉันมีอะไรจะบอกเธอ”