สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 263

มิตรภาพระหว่างหนานซ่งและลั่วโยวก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว

มันก้าวหน้าไปอย่างก้าวกระโดด

หนานซ่งตรงไปตรงมา และลั่วโยวก็ไม่ได้ปลอม และการสื่อสารก็ราบรื่นเป็นพิเศษ

แม้ว่าลั่วโยวจะเกิดในกองทัพและดูเหมือนเป็นผู้หญิงห้าวๆ แต่เธอก็ยังเป็นผู้หญิงอยู่ดี และก็ชอบสิ่งที่สวยงามเช่นกัน

หนานซ่งมาที่เมืองเป่ย นอกจากจะยุ่งกับงานแล้ว ก็ยังต้องแกะสลักหยกกับหนานซานไฉ ดูแลยวี่เฟิ่งเจียวทุกวัน ดูแลซูยินตัวแสบ.....

และก็ยังไปชอปปิงกับลั่วโยวด้วย

ลั่วโยวมีรูปร่างที่ดีมากๆ ราวกับเป็นไม้แขวนเสื้อผ้า และมีสไตล์ที่เท่และหล่อเหลา หน่านซ่งหยิบเสื้อผ้าบางชิ้นให้เธอสวมใส่ ล้วนเป็นนางแบบแฟชั่นทั้งนั้น และเอาชนะสาวสวยทุกนาที....

หนานซ่งดูคันมือจริงๆ แล้วหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปเธอ และฉากแฟชั่นก็ออกมา

เมื่อดูฉากนี้ หนานซ่งอดไม่ได้ที่จะพูด

"โยวโยว มองย้อนกลับไปตอนที่เธอปลดเกษียณ มาเป็นโฆษกให้ฉันเถอะ รูปร่างหน้าตาของเธอด้วยอารมณ์แบบนี้ น่าเสียดายถ้าไม่ได้ถ่ายโฆษณา"

ลั่วโยวเล่นกับหมวกชาวประมงในมือ ยิ้มแล้วพูดว่า "โอเคได้ ได้เงินไหม?"

หนานซ่งยักคิ้ว "หน้าเงินจริงๆเลย"

ลั่วโยวหัวเราะเสียงดัง แล้วเดินไปเกี่ยวที่คอของหนานซ่ง "ดีที่มีเพื่อนรวย ไม่ต้องห่วงว่าจะไม่มีใครเลี้ยง"

น้องสาวสองคนเกี่ยวไหล่และออกไปกินข้าวมื้อใหญ่

ขนาดตอนกินข้าวยังเหนื่อย เธอป้อนปลาสามรสให้ฉัน ฉันป้อนกุ้งให้เธอ บางครั้งก็ปิ้งและหัวเราะ

อย่างไรก็ตาม ในรถสีดำนอกหน้าต่างกระจก ชายสองคนที่เห็นฉากนี้ดูน่าเกลียดมาก

ขมวดคิ้วมีความรังเกียจ

คิ้วทั้งสองของเฉวียนเยี่ยเชียนถูกพันกันเป็นเลข "แปด"

ไม่มีมือ ไม่มีปลา ไม่มีกุ้งในจานตัวเองเหรอ ทำไมต้องกินของคนอื่น?

ยวี่จิ้นเหวินเม้มริมฝีปากเล็กน้อยเพียงเพื่อจะรู้สึกเหมือนหึงนิดหน่อย

เคยคิดว่าผู้ชายทุกประเภทเป็นศัตรูตัวฉกาจของเขา แต่ไม่เคยคิดว่าผู้หญิงจะเป็นศัตรูตัวฉกาจของเขาเช่นกัน!

ลั่วโยวนี้ออกมาจากไหน?

ไม่ได้มาแต่เร็ว ไม่ได้มาช้า แต่มาคราวนี้ ได้เป็นเพื่อนที่ดีกับหนานซ่ง นี่มันเพิ่มความโกลาหลไม่ใช่เหรอ? !

*

"ดิง"

หนานซ่งและลั่วโยวสัมผัสแก้วไวน์ในมือของพวกเธอ เงยหน้าขึ้นและดื่มสาเกสักแก้ว รู้สึกสดชื่น

ลั่วโยวยิ้มกว้าง "หลังจากอยู่กับกลุ่มผู้ชายหยาบคายมาเป็นเวลานาน ฉันเกือบลืมไปว่าฉันก็เป็นผู้หญิง แน่นอน พวกเขาไม่ปฏิบัติกับฉันเหมือนผู้หญิง พวกเขาอวดและตบหน้าฉัน น่าขยะแขยง เมื่อกี้ที่ฉันกอดเธอ ฉันรู้สึกว่า...หอมจัง!"

"เหงื่อออกไปทั้งตัว หอมอะไรกัน"

หนานซ่งลืมตาขึ้นมอง "ตอนที่อาบน้ำเพิ่งเสร็จจะหอมที่สุด คืนนี้มานอนที่บ้านฉันสิ จะให้เธอลองดมดู"

"พูดแล้วนะ!"

ลั่วโยวยกแว่นของเธอขึ้น และทั้งสองชนแก้วกันอีกครั้ง สองฝ่ายเห็นพ้องต้องกัน