สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 334

หนานซ่งมีความสุขมากสำหรับการมาถึงของพี่สาม

เบอร์มิงแฮมมีหมอกหนาและอากาศเริ่มชื้น เฮ่อเซินเดินทางมา ร่างกายของเขานั้นยังคงมีความชื้นอยู่บ้าง ยังคงมีไอน้ำเกาะอยู่บนร่างกาย ดวงตาคู่สวยและลึกล้ำก็ถูกย้อมไปด้วยหมอกจางๆ

เขาสวมเสื้อสเวตเตอร์สีขาวและกางเกงยีนส์สีอ่อน เห็นได้ชัดว่าเขาอายุมากกว่า30ปีแล้ว เขายังคงหล่อเหลาและดูสดใสราวกับเด็กชายวัยหนุ่มที่กำลังเติบโต บุคคลิกลักษณะดูสะอาดสะอ้าน

มีนักแสดงเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะสามารถสลับบทบาทไปมาได้ดังเช่นเฮ่อเซิน

สิ่งที่แฟนคลับของเขารักมากที่สุดก็คือความบริสุทธิ์ของเขา

เขาสดใส เอาใจใส่ผู้อื่น สามารถเผชิญกับชีวิตด้วยทัศนคติเชิงบวกได้เสมอ ไม่ปรารถนาให้โลกเป็นมลทิน

มีผ้าห่มผืนหนาวางอยู่บนพื้น เฮ่อเซินถอดรองเท้าแตะและเดินไปนั่งตรงนั้น

"มาประเทศYก็เพราะว่ามีงานแฟชั่นวีค ฉันเลยถือโอกาสแวะหาแมวตัวน้อยอย่างเธอ"

เขาเอื้อมมือไปและสัมผัสผมที่นุ่มของหนานซ่ง

"พี่มาที่นี่ก็ดีแล้ว พี่ใหญ่กักขังฉัน ฉันไปไหนไม่ได้ ทำได้แค่อยู่ในปราสาทเท่านั้น เบื่อจะตายแล้ว"

หนานซ่งใช้โอกาสนี้ฟ้องเรื่องของพี่ใหญ่ให้พี่สามได้รับฟัง

เฮ่อเซินหันกลับไปมองลั่วจวินหังและเอ่ยอย่างยิ้มๆว่า "เรื่องนี้พูดกับฉันไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก ใครใช้ให้เธอมาอยู่ในสายตาของพี่ใหญ่กันล่ะ ถูกขังไว้น่ะถูกต้องแล้ว"

หนานซ่ง "........."

ข้อกล่าวหานี้ช่างโดดเดี่ยวนัก

เธอเกือบลืมไปแล้วว่าตระกูลพวกนี้ พี่ใหญ่ลั่วจวินหังอยู่บนสุดของห่วงโซ่อาหาร

ลั่วจวินหังไม่เข้ามา ยืนอยู่ที่ประตูมองหนานซ่งอย่างประจบประแจง "มีเรื่องอะไรอยากจะพูดต่อหน้าฉันอีกไหม พูดมาเลย"

"ไม่มี ไม่มีแล้ว" หนานซ่งดูจริงใจ "ฉันมักจะฟังสิ่งที่พี่ใหญ่พูดอยู่เสมอ ใช่ไหมพี่สาม?"

เฮ่อเซินอดไม่ได้ที่จะยิ้ม "ใช่....แหละ"

หนานซ่งชำเลืองมองพี่สามจากนั้นเธอมองลั่วจวินหังและยิ้มร้ายกาจ "พี่ใหญ่ วันนี้พี่อยากกินอะไร ฉันจะทำให้พวกพี่เอง"

"อาหารคืนนี้เธอไม่ต้องหรอก มีแขกมา"

หลังจากที่ลั่วจวินหังเอ่ยบ เขาก็เบือนหน้าหนีและเดินจากไป

หนานซ่งผงะ "แขก? มีพี่คนไหนจะมาอีก?"

เฮ่อเซินยักไหล่ เขาไม่รู้

พี่น้องเล่นเลโก้กันตลอดช่วงบ่าย พวกเขาได้เพียงแค่ประกอบปีกขนาดใหญ่ ทั้งสองต่างก็ล้มตัวนอนลงบนผ้าห่ม

"ใครซื้อเลโก้ให้เธอ?" เฮ่อเซินถามหนานซ่ง

หนานซ่งเอ่ย "เจ้าก้อนน้ำแข็งเหยียนยวน กัปตันผู้กล้าหาญคนนั้นให้มา"

"อืม?"

เฮ่อเซินเอียงศีรษะเพื่อมองหนานซ่งด้วยรอยยิ้มในดวงตาของเขา "พวกเธอสองคนกำลังเล่นกัน?"

"อืม?"

ภายในสมองของหนานซ่งเกิดอาการลัดวงจรชั่วขณะ เธอกระพริบตาสองครั้งและตระหนักว่าพี่สามหมายถึงอะไร "ไอยา ไม่ใช่ ไม่เลย ไม่ ก็คือฉันส่งของขวัญให้เขา จากนั้นเขาก็ส่งกลับมาให้"

"ส่งของขวัญให้กันเร็วขนาดนั้น ยังกล้าบอกว่าไม่ใช่?"

เฮ่อเซินเอ่ยหยอกล้ออย่างถึงที่สุด

หนานซ่งอดไม่ได้ที่จะกลอกตามองเขา "พี่ อยู่ในวงการนานเกินไปหรอไง ขี้ซุบซิบนินทา เห็นใครก็ว่าเขาเป็นคู่กันไปเสียหมด"

เฮ่อเซินยิ้มเบาๆและไม่ได้พูดอะไรอีก

หนานซ่งเริ่มนินทาเขาบ้าง "พี่กับซูอิงเป็นไงบ้าง?"

“ก็ดี”

เฮ่อเซินบอกความจริง "เรากำลังทำงานอย่างหนักเพื่อให้ได้รับการสนับสนุนจากครอบครัว หากทุกอย่างเป็นไปด้วยดี เราจะแต่งงานกันสิ้นปีนี้"