สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 437

เพราะว่ายวี่จิ้นเหวินกับมาพร้อมกับคุณพ่อคุณแม่ สองวันมานี้หนานซ่งไม่มีเวลาไปสนใจรูปภาพบนอินเทอร์เน็ต

แต่ก็ยังมีการพูดคุยกันทางอินเทอร์เน็ต ผู้ติดตามเวยป๋อของเธอก็เพิ่งขึ้นเป็นกอง พื้นที่แสดงความคิดเห็นและกล่องข้อความส่วนตัวร้อนแรงยิ่งกว่า

แม้แต่ทีมงานของ 《ดั่งดอกไม้สองพิภพ》 ก็โดนแฟนคลับถล่มซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถามผู้กำกับและผู้เขียนบทว่าบทที่หนานซ่งแสดงเป็นน้องเล็กในละคร คือเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเธอจริง ๆ ใช่ไหม คุณหนูใหญ่ตระกูลหนานที่ดูเคร่งขรึม แต่กลับเป็นมาโซคิสต์ชอบเซ็กซ์แบบดุเดือด?

แล้วก็มีนักวิจารภาพยนตร์มืออาชีพก็พากันออกมาพูด ว่าภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นภาพยนตร์เรื่องแรกของหนานซ่ง นักแสดงที่แสดงต่อหน้ากล้องครั้งแรกต้องมีสะดุดบ้าง แต่หนานซ่งจัดการอารมณ์และรายละเอียดหลาย ๆ อย่างได้อย่างดีมาก ความรู้สึกสมจริง สาเหตุส่วนใหญ่อาจแสดงมาจากตัวจริง

ในไม่ช้า #หนานซ่งแสดงบทโซคิสต์มาจากตัวจริง # คำพูดนี้ขึ้นคำค้นหายอดฮิต

ผู้คนมากมายเรียกร้องให้เธอออกมาตอบโต้

สำหรับเรื่องนี้ ด้านของสวนกุหลาบ กำลังประชุมครอบครัวอย่างจริงจัง

พวกคุณปู่กับพวกพี่ชายพร้อมหน้าพร้อมตากัน พวกพี่สะใภ้ก็มาด้วย เป็นการหาได้ยากที่ทุกคนจะมารวมตัวกัน

ลั่วอินพูด “คนกลัวการมีชื่อเสียง หมูกลัวการอ้วน ตั้งแต่ที่ลูกก้าวเข้าวงการภาพยนตร์ ก็ควรรู้ว่าเป็นการกระตุ้นให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์”

หนานหนิงซงมองดูลั่วอิน “แม่ดูหนังเรื่องนั้นตั้งหลายรอบไม่ใช่เหรอ แถมชมว่าลูกสาวของพวกเราแสดงได้ดี ใช่ไหม?”

หนานซ่งเงยหน้ามองไปทางลั่วอิน ดวงตาคู่โตวาววับเป็นประกาย

“แม่ดูภาพยนตร์ที่หนูแสดง?”

“แม่ไม่ได้เป็นเพราะจะดูลูก เป็นเพราะจะดูพี่สามและพี่สะใภ้สามของลูก อาเซินกับเสี่ยวอิงแสดงได้ดีจริง ๆ”

ลั่วอินปากแข็งมา ชมลูกชายกับลูกสะใภ้ตัวเอง แต่ไม่ยอมชมลูกสาว

เฮ่อเซินกับซูอิงมองตากัน อดยิ้มไม่ได้

หนานซ่งส่งเสียงในลำคอ

เฮ่อหรงรีบพูด “ผมคิดว่าเสี่ยวซ่งแสดงได้ไม่เลว ดูจนผมน้ำตาคลอ การเปิดตัวหน้าจอครั้งแรกสามารถทำได้ขนาดนี้ ก็เก่งมากแล้ว!”

คุณพ่อที่เหลือก็พากันชื่นชมไม่ขาดสาย

“พอแล้ว ๆ หยุดชมได้แล้ว ถ้าชมต่อไปอีกแมวป่าหางจะยกขึ้นฟ้าแล้ว”

ลั่วอินขัดจังหวะการเยินยอที่ไม่รู้จับในเวลาที่เหมาะสม แล้วพูด “มีเรื่องเร่งด่วนที่ต้องจัดการในทันที ก็คือเรื่องรูปภาพ ดูว่าจะจัดการยังไง”

ไป๋ลู่ยวี๋แสดงความคิดเห็นก่อน “ไม่งั้นก็ชี้แจงบนเวยป๋อของเสี่ยวซ่งก่อน บอกว่ามีคนกลั่นแกล้ง เป็นรูปภาพประกอบหรือไม่ก็รูปภาพตัดต่อ”

“นายโง่เหรอ” จี้อวิ๋นพูด “เป็นภาพประกอบไหม ทำการวินิจฉัยก็รู้แล้ว ตอกหน้าได้ง่ายเกิน”

เฮ่อเซินขมวดคิ้วแล้วพูด “น้องสี่พูดอย่างมีเหตุผล และชาวเน็ตชอบเชื่อว่ามันมีอยู่จริง ดูความวุ่นวายไม่กลัวความวุ่นวาย รูปภาพเป็นรูปตัดต่อหรือไม่ ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาสนใจ สิ่งที่พวกเขาสนใจก็คือ เสี่ยวซ่งเคยเจอประสบการณ์เช่นนี้มาก่อนหรือไม่”

“ถ้าไม่ได้ผล ก็แค่จัดงานแถลงข่าว”

เฉวียนเยี่ยเชียนยังคงนอนอยู่ตรงนั้น ยกหัวขึ้นพูด “ถึงจะพูดว่าเธอเคยถูกลักพาตัวจริง ๆ แล้วจะยังไง เธอเป็นผู้เสียหาย มันดีกว่าที่จะให้คนเข้าใจผิดว่าเป็นโซคิสต์อะไรนั่นไหม ชาวเน็ตไร้สมองพวกนั้นก็ไม่ยอมคิดหน่อย น้องเล็กของฉันท่าทางเหมือนราชินีขนาดนี้ จะเป็นโซคิสต์ได้ยังไง?”

ลั่วโยวตบบ่าเฉวียนเยี่ยเชียนเบา ๆ แล้วส่ายหน้าให้เขาเล็กน้อย

สไตลิสต์แต่งหน้าให้หนานซ่ง หนานซ่งมองดูยวี่จิ้นเหวินที่ท่าทางซื่อบื้อ แล้วอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

เธอเกือบจะลืมไปแล้ว ว่าผู้ชายคนนี้ยังตอนที่อ่อนวัยแบบนี้

ขั้นตอนการสัมภาษณ์ราบรื่นมาก ไม่เสียแรงที่เหอซู่เป็นมืออาชีพมาก มีการเตรียมตัวมาอย่างดี หัวข้อสัมภาษณ์ไม่ได้เจาะจงประเด็นภาพถ่ายออนไลน์หัวข้อสัมภาษณ์ไม่ได้เจาะจงประเด็นรูปภาพบนอินเทอร์เน็ต แต่วนอยู่รอบงานการและงานอดิเรกของหนานซ่ง ประกอบกับสภาพแวดล้อมที่เติบโตขึ้นและประสบการณ์ส่วนตัวของเธอ ค่อย ๆ แกะแรงบันดาลใจและทัศนคติที่ห่อหุ้มใจของเธอทีละชั้น ในตอนท้ายของการสัมภาษณ์ หนานซ่งยังรู้สึกว่าไม่ถึงจุดสิ้นสุด

เหมือนกับสัมภาษณ์ทางจิตวิทยา และก็เหมือนกับการแลกเปลี่ยนมิตรกับเพื่อนเก่า

ขณะที่สัมภาษณ์ หนานซ่งยังตอบรับคำขออย่างจริงใจของเหอซู่ ให้ลงมือทำอาหารด้วยตนเองสองสามเมนู

“ได้ยินมาว่าคุณคือลูกศิษย์สายตรงของอาจารย์ติง ทำอาหารหวยหยังได้ดีเลิศ”

หนานซ่งหันหน้าไปมองเธอ “คุณได้ยินใครพูดมาคะ?”

เหอซู่ยิ้มเล็กน้อย “ปลาตากแห้ง”

พูดถึงตรงนี้ หนานซ่งเข้าใจทั้งหมดแล้ว

ในตอนที่จบการสัมภาษณ์ เธอถามขึ้น “อาจารย์เหอคะ ยวี่จิ้นเหวินใช้ให้คุณมาสัมภาษณ์ฉันเหรอคะ?”

เหอซู่ปิดโน้ตบุ๊คลง แล้วมองไปทางด้านหลัง จากนั้นยิ้มอย่างมีเลศนัย “เขามาพอดี คุณหนานถามเขาเองดีกว่าค่ะ”

หนานซ่งตะลึง หันหน้ากลับไป ก็เห็นยวี่จิ้นเหวินยืนอยู่ที่ประตู ยิ้มอ่อนให้เธอ ในมือถือชานมอยู่แก้วหนึ่ง