สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 457

บทสัมภาษณ์ของเหอซู่กับหนานซ่งได้รับกระแสตอบรับเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนผู้เข้าชมทะลุ1ล้านคน

ได้รับกระแสตอบรับการค้นหายอดฮิตหลายอย่างที่เกี่ยวข้องกับเธอ

ร้านอาหารสือเว่ยก็ได้รับความนิยมอย่างมาก ผู้คนต่างประหลาดใจที่หนานซ่งเป็นเจ้าของร้านอาหารสือเว่ย!

ในรายการ หนานซ่งโชว์ฝีมือการทำอาหาร ทำอาหารเจียงซูแท้ๆให้ชาวเน็ตได้รับชม...

วันนี้มีผู้คนมากมายไปเข้าแถวที่ร้านอาหารสือเว่ย ทั้งตรอกหนานเชียวเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังต่อคิว ทำให้เกิดฉากที่น่าตื่นเต้นขึ้น และเป็นข่าวอีกครั้ง

เมื่อพูดถึงภาพถ่ายที่กำลังฮือฮาบนโซเซียล เธอก็เล่าถึงประสบการณ์การถูกลักพาตัวของเธออย่างตรงไปตรงมา

ผู้ชมจึงรู้ว่าภาพถ่ายนั้นมาจากไหน พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าคุณหนูใหญ่ที่มั่งคั่งจะมีประสบการณ์ที่เลวร้ายเช่นนี้ ขณะที่อยู่หน้ากล้อง เธอนิ่งมาก กล้องตัดภาพที่เธอถูกลักพาตัว ทำให้ทุกคนช็อก บนหน้าจอแสดงความคิดเห็นต่างพากันพูดว่า "ร้องไห้" "เจ็บปวด"...

เหอซู่ถามเธอว่า “ภายหลังคุณได้รับการช่วยเหลืออย่างไร?”

หนานซ่งนิ่งอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มและพูดว่า "ต้องขอบคุณ~ ทหารหน่วยรบพิเศษผู้กล้าหาญที่ช่วยฉันจากขุมนรก"

เหอซู่: "ประสบการณ์นี้ร้ายแรงจนทำร้ายจิตใจของคุณมากใช่ไหม? ได้ยินมาว่าทำให้คุณเกิดภาวะซึมเศร้า?”

“มันคงเป็นผลสืบเนื่องมาจากความกลัวใช่ไหม เกือบไม่มีชีวิตรอด”

หนานซ่งกล่าวว่า “โชคดีที่มีครอบครัวคอยดูแลและปลอบประโลม มันช่วยให้ฉันไม่จมดิ่งลึกลงไป ฉันเคยพบจิตแพทย์มาแล้ว แพทย์ก็แนะนำฉันว่า ‘ใช้แสงสว่างเพื่อปกปิดความมืดมิด จงมองหาแสงสว่างในชีวิต เพื่อกำจัดมารในใจ’”

เหอซู่: "แล้วคุณเจอหรือยัง?”

หนานซ่งนิ่งและยิ้มเบาๆ "เจอแล้ว”

เมื่อผู้ชมเห็นฉากนี้ ก็รู้สึกเศร้าโดยไม่มีเหตุผล หลายคนหลั่งน้ำตา และหน้าจอแสดงความคิดเห็นก็เต็มไปด้วย——

【มันคือใคร? ? ? 】

พิธีกรเองก็ถามเหมือนกัน แต่หนานซ่งไม่ตอบ

สมาชิกในตระกูลยวี่พากันมองไปที่ยวี่จิ้นเหวินพร้อมกัน

เดิมทียวี่จิ้นเหวินใช้แท็บเล็ตดูอยู่ในห้องของเขา แต่ยวี่เจ๋ออวี่บังคับให้เขาออกมาดูพร้อมกันกับครอบครัว

แม้ว่าเขาจะดูมาหลายครั้งแล้ว แต่เมื่อหนานซ่งเล่าถึงประสบการณ์นี้ เขาก็ยังรู้สึกไม่สบายใจและรู้สึกสงสารเธอ

ในช่วงเวลาของการถูกลักพาตัวนั้น คนอื่นอาจจะแค่ฟังเหมือนเป็นเรื่องเล่า ดูเพื่อความบังเทิง แต่เขาเองเคยประสบกับเหตุการณ์นั้นมาแล้ว

เขาเองก็เกือบตายในป่าลึกลับ

ทั้งตระกูลยวี่มองยวี่จิ้นเหวินที่กำลังแสดงความประทับใจ และถามพร้อมกันว่า "นายใช่ไหม?”

ยวี่จิ้นเหวินที่ถูกถาม ก็ตกตะลึงครู่หนึ่ง แล้วตอบเบาๆว่า: “อะไร?”

นายท่านยวี่กล่าวว่า: "ฉันรู้ว่าแกเคยไปทำภารกิจที่ป่าลึกลับ ได้รับบาดเจ็บสาหัส จนต้องออกจากกองกำลังพิเศษก่อนเกษียณ"

“ไม่สิ กระสุนถูกยิงเข้าที่ร่าง เกือบตาย”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้นายหญิงก็ตื่นตระหนก “ที่แท้ครั้งนั้นก็ไปช่วยเสี่ยวซ่งนี่เอง ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก!”

ยวี่จิ้นเหวินเห็นการแสดงออกที่ตึงเครียดของปู่ย่าและแม่ กลัวว่าพวกเขาจะคิดไปเรื่อย รีบพูดขึ้นว่า: “ภารกิจนั้นเป็นเพียงภารกิจธรรมดาสำหรับทหาร แม้ว่าจะไม่ใช่เสี่ยวซ่ง ฉันก็ต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อไปช่วย ต้องขอบคุณเสี่ยวซ่งที่ช่วยฉันต่อสู้ ไม่งั้นพวกเราคงไม่รอด”

"นี่คือจุดเริ่มต้นของโชคชะตา!"