สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 47

ณ ห้องน้ำชา

อากาศในห้องเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของชาที่สดชื่นและเข้มข้น ไอน้ำม้วนตัวขึ้น ทำให้ใบหน้าที่หล่อเหลาทั้งสองเบลอ

เจี่ยงฟานนั่งอยู่ตรงข้ามกับยวี่จิ้นเหวิน ในฐานะเจ้าบ้าน ริเริ่มรินชาให้เขา "ชาจินจวิ้นเหมยที่ปลุกเอง คุณลองชิมดูว่าถูกปากไหม”

“ขอบคุณ” ยวี่จิ้นเหวินแตะที่โต๊ะเบาๆ ท่าทางสงบไม่รู้จะพูดอะไร

มันแตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากความสับสนก่อนหน้านี้เมื่อเผชิญหน้ากับหนานซ่ง

เจี่ยงฟานเงยหน้าขึ้นมองชายตรงหน้า นี่คือหลานชายของนายท่านยวี่ เป็นผู้บริหารรุ่นใหม่ของบริษัทยวี่กรุ๊ป เขาได้ยินชื่อเสียงนี้มานานแล้ว และอยากพบกับเขาเป็นการส่วนตัว

บริษัทยวี่กรุ๊ปก่อตั้งโดยนายท่านยวี่ เป็นธุรกิจของครอบครัว ครั้งหนึ่งเคยรุ่งเรือง แต่เมื่อคนรุ่นต่อบริหารกลับไม่รุ่งเรืองเหมือนเดิม จนกระทั่งหลานชายได้รับเลื่อนตำแหน่ง ทำให้กิจการกลับมาฟื้นตัวอีกครั้ง

ชายหนุ่มที่นั่งข้างหน้าเขาตัวแทนของบริษัทยวี่กรุ๊ป เป็นคนอายุเท่ากันกับเขาที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองเป่ย ยวี่จิ้นเหวิน

"ผมชื่นชมชื่อเสียงของคุณมานานแล้ว หาโอกาสในการพูดคุยกับคุณมาตลอด แต่ว่า คุณก็รู้ดีว่าเราทั้งสองบริษัทต่างมีหนทางของตัวเอง โอกาสที่จะทำงานร่วมกันนั้นน้อยมาก”

ยวี่จิ้นเหวินมองตรงไปที่เจี่ยงฟานอย่างสงบและไม่แยแส "รองประธานเจี่ยง ผมรู้จักคุณ ผู้ช่วยของหนานซ่ง”

แม้ว่าเขาจะไม่พบข้อมูลของหนานซ่ง แต่เขาพบข้อมูลคนรอบตัวเธอ เจี่ยงฟานไม่เพียงแต่เป็นผู้ช่วยของหนานซ่ง แต่ยังเป็นลูกชายของคนขับรถของตระกูลหนานด้วย

เมื่อสามปีที่แล้ว คุณชายหนานและคุณนายหนานเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ คนขับก็เสียชีวิต ณ ที่นั้นด้วย เป็นพ่อของเจี่ยงฟาน

หนานซ่งไม่ได้ตำหนิตระกูลเจี่ยง ไม่เพียงแต่ดูแลคนในตระกูลเจี่ยง ยังพาเจี่ยงฟานย้ายจากต่างประเทศมาอยู่กับเธอ พาเขามาทำงานที่บริษัทเป็นผู้ช่วยของเธอ

เจี่ยงฟานยิ้มอย่างสง่างาม "ตระกูลหนานมีบุญคุณกับตระกูลเจี่ยงมาก ผมกับประธานหนานเติบโตมาด้วยกัน พูดได้ว่า ผมเห็นทุกการเติบโตของเธอ สำหรับผมแล้ว เธอไม่เพียงแต่เป็นเจ้านาย แต่เธอยังเป็นน้องสาวของผมด้วย”

ยวี่จิ้นเหวินหรี่ตาของเขา "อืม มีใจให้กันตั้งแต่วัยเด็ก"

เจี่ยงฟานหัวเราะ “ไม่ใช่ ผมเป็นผู้พิทักษ์ของเธอ เช่นเดียวกับในเทพนิยาย อัศวินปกป้องเจ้าหญิง ดังนั้น ผมจะไม่ยอมให้ใครรังแกเธอ หรือทำร้ายเธอ”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ การแสดงออกที่อ่อนโยนของเขาก็เย็นลงเล็กน้อย

ยวี่จิ้นเหวินมองเขาอย่างสงบ ไม่แสดงท่าทาง

เจี่ยงฟานกล่าวต่อ: "วันนี้ที่ผมเชิญประธานยวี่มา เพื่ออยากถามให้เข้าใจ ในช่วงเวลาสามปีที่ประธานหนานหายตัวไป มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับประธานหนานมีอะไรเกี่ยวข้องกัน”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของยวี่จิ้นเหวินก็ฉายแววผิดหวัง

เขากำลังคิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างหนานซ่งกับเจี่ยงฟาน เขาน่าจะรู้อะไรบางอย่าง บางทีเขาอาจจะรู้คำตอบจากเขา แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้อะไรเลย

ยวี่จิ้นเหวินยกถ้วยน้ำชาขึ้นและจิบชา "ความสัมพันธ์ของคุณกับหนานซ่งดีขนาดนี้ เธอไม่เคยบอกคุณเหรอ?"

“ผมไม่ใช่พี่ชายแท้ๆของเธอ เรื่องบางเรื่องเธอกลัวผมจะเป็นห่วง ก็เลยไม่ยอมบอก”

เจี่ยงฟานบอกตามตรงว่า “ตั้งแต่เธอกลับมา ผมดูออกว่าเธอมีเรื่องทุกข์ใจ เธอไม่มีชีวิตชีวาหมือนเมื่อก่อน ผมคิดว่าเธอต้องผ่านอะไรมามากในช่วงเวลาสามปีที่ผ่านมา ถึงทำให้เธอเป็นเช่นนี้”

ยวี่จิ้นเหวินขมวดคิ้วเล็กน้อย ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงตอนที่หนานซ่งแต่งงานกับเขาแรกๆ บุคลิกของเธอแตกต่างจากตอนนี้มาก ตอนนั้นทั้งอ่อนโยนและนิสัยดี

แต่ตอนนี้ ผู้หญิงคนนั้นไม่มีน้ำเสียงที่ดีอีกต่อไป คำพูดของเธอมีหนามแหลมคมราวกับกำลังทิ่มแทงศัตรู

“เมื่อสามปีที่แล้ว พ่อของผมพาคุณชายหนานกับคุณนายหนานไปที่เมืองเป่ย เพื่อไปขอแต่งงานให้ประธานหนาน แต่คุณบอกว่าเธอแต่งงานกับคุณ...”

เจี่ยงฟานมองดูเขาอย่างลึกซึ้ง "คุณก็คือคนที่เธอแอบชอบมาเป็นเวลากว่าสิบปีงั้นเหรอ?”

รูม่านตาของยวี่จิ้นเหวินหรี่ลง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ

ขอแต่งงาน? แอบชอบมาสิบปี?

หนานซ่งขอเขาแต่งงาน?

...

สนามม้านอกเมืองทางเหนือ

สนามแข่งม้ายังอยู่ในระหว่างการก่อสร้าง ถนนเป็นหลุมเป็นบ่อ หนานซ่งเปลี่ยนรองเท้าเป็นรองเท้าส้นเตี้ย

"ระวังหน่อยนะ"

ฟู่ยวี่ยื่นมือออกไปพยุงหนานซ่ง หนานซ่งไม่ได้ปฏิเสธ ขอบคุณเขาอย่างสุภาพ และยื่นมืออกไป