สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 482

ในตอนที่สามพี่น้องยวี่จิ้นเหวินกลับมา หนานซ่งดื่มเหล้าเข้าไปไม่น้อย ขวดไวน์ด้านข้างหมดเกลี้ยงไปครึ่งหนึ่ง

ในสวนยังคงคึกคักเหมือนเดิม

พวกผู้ชายดื่มเหล้าไปไม่น้อย ก็ยังคุยกันไม่จบ นายท่านยวี่สองตบบ่าหนานหนิงซงเรียก “น้องชาย” ท่าทางสนิทสนมกันอย่างมาก

พวกผู้หญิงเล่นไพ่นกกระจอกกัน ครบขาโต๊ะพอดี ยวี่ฟานยินมองดูอยู่ด้านข้าง เป็นนักยุทธศาสตร์ให้แม่

รอบข้างหนานซ่งไม่มีใคร นั่งข้างกองไฟดื่มอยู่เงียบ ๆ คนเดียว ดูโดดเดี่ยว

ใต้แสงจันทร์ เธอเหมือนเงาเหงาในยามค่ำคืน

ยวี่จิ้นเหวินมองอย่างสงสาร

“พี่หนาน ทำไมดื่มอยู่ตรงนี้คนเดียว? มามามา ผมดื่มเป็นเพื่อนพี่”

ยวี่จิ้นเหวินตะโกนโหวกเหวกเดินเข้าไป ยกแก้วคนเหล้าคนละแก้วกับยวี่เจียหาง คนหนึ่งอยู่ด้านซ้ายคนหนึ่งอยู่ด้านขวาล้อมหนานซ่งไว้

พวกเขาวางแผนกัน ว่าคืนนี้จะมอมเหล้าให้หนานซ่งเมา ทำฉากนั้นซ้ำอีกครั้ง

ให้โอกาสพี่ใหญ่ ให้เขาได้อุ้มพี่หนานอีกครั้ง!

แต่เสียดายที่เป้าหมายของพวกเขาชัดเจนเกินไป หนานซ่งรู้ทัน กลอุบายเล็ก ๆ ที่ออกมาจากสมองถั่วเขียวของพวกเขา แค่แวบเดียวก็ถูกเธอจับได้แล้ว ยวี่เจียหางกับยวี่เจ๋ออวี่มอมเหล้าคนอื่นไม่สำเร็จแถมยังกลับถูกมอมเหล้าเอง แต่ละคนดื่มจนตาลายไปหมดแล้ว ยวี่จิ้นเหวินถอนหายใจ ส่ายหน้าอยู่ด้านข้าง

เขาก็น้ำเข้าสมองแล้ว ถึงได้เชื่อคำพูดของเด็กโง่สองคนนี้

หวังพึ่งคนอื่น สู้พึ่งตัวเองไม่ได้

เขาเงยหน้าซดเหล้า

แก้วแล้วแก้วเล่า

ยวี่เจียหางกับยวี่เจ๋ออวี่เมาแล้ว คนหนึ่งพิงบ่าหนานซ่ง อีกคนหล่น “ตุ๊บ” กระทบขาของเธอ

เกือบทำให้เธอเป็นรู

“ไอหยาไอหยา...ไอหยา!”

ตัวของหนานซ่งมีน้ำเต้าติดหนึบอยู่สองลูก เธอผลักหัวพวกเขาออกอย่างรำคาญ แล้วพูดกับยวี่จิ้นเหวิน “นายจัดการพวกเขาหน่อย!”

“...” ไม่มีการตอบรับใด ๆ

หนานซ่งขมวดคิ้ว “ยวี่จิ้นเหวิน!”

“อืม?”

เด็กชายยวี่ถูกเรียกชื่อก็เงยหน้า แล้วยกมือขึ้นทันที “ครับ!”

“...”

หนานซ่งมองหน้าของยวี่จิ้นเหวินที่แดงก่ำ สายตาหยาดเยิ้ม อดตะลึงไม่ได้ ไอนี่เมาเหรอ?

เธอเหลือบตาไป ขวดเหล้าที่ถูกแกะออกล้มอยู่ข้างเท้าเขา

เขาดื่มทั้งโถเลย?!

ดื่มตอนไหน?!

หนานซ่งกระตุกมุมปาก คืนนี้พี่น้องตระกูลยวี่ผีขี้เหล้าเข้าสิงเหรอ?

แต่ละคนเหมือนคนไม่เคยดื่มเหล้ามาเป็นร้อยปี เมากันหมดแล้ว!

“นายเมาแล้ว?”

หนานซ่งมองยวี่จิ้นเหวินอย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง เธอจำได้ว่าเขาดื่มเหล้าเก่งอยู่ น้อยครั้งที่จะเห็นเขาเมา

“ไม่เมา” ยวี่จิ้นเหวินส่ายหน้า “ฉันคอแข็งมาก พันแก้วก็ไม่ล้ม”

เมื่อพูดจบ ก็เลอออกมา จากนั้นก็มองหนานซ่งอย่างสะลึมสะลือ “คุณครูเสี่ยวซ่ง คุณมีอะไรจะสั่งครับ”

คุณครูเสี่ยวซ่งกับผีอะไร???

หนานซ่งกระตุกมุมปาก ไอนี่เล่นสวมบทบาทอะไรกับเธอเหรอ?

เธอหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดอย่างใจเย็น “นายยังยืนไหวไหม? พยุงน้องชายสองคนของนายออกจากตัวฉัน แล้วอุ้มพวกเขากลับเข้าในบ้าน”

“ครับ”

ยวี่จิ้นเหวินตอบรับ แล้วเซไปเซมายืนขึ้น เหมือนกับเดินกลางอากาศ ลอยไปมา

เขาเธอมาข้างหนานซ่ง ประคองยวี่เจ๋ออวี่ที่พิงบ่าเธอขึ้น เพิ่งอุ้มขึ้นมาก็โยนลงกับพื้น แถมยังขมวดคิ้วอย่างรังเกียจ แล้วโบกมือ “เหม็น!”

หนานซ่ง: “...”