สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 485

ห้องประชุมของบริษัทยวี่กรุ๊ปวุ่นวายเหมือนกับตลาดขายผักอย่างไรอย่างนั้น

พนักงานไม่มีความตั้งใจในการทำงาน ต่างก็ยืดคอหดคอคอยสอดส่องการเคลื่อนไหวภายในและกระซิบกระซาบ "พระเจ้าช่วย ถ้าทุบตีขึ้นมาจะไหวไหม?"

"อะไรนะ? ประธานฉีจะหาเรื่องประธานหนานเหรอ? เขาไม่อยากมีชีวิตแล้วงั้นเหรอ?"

"ทำไงได้ การเลิกจ้างพนักงานของประธานหนานในครั้งนี้ร้ายแรงจริงๆ เอาคนของเขาออกไปเสียหมด ใครจะไปทนได้? ไม่ใช่ว่าคณะกรรมการผู้บริหารชุดนี้จะรวมตัวกันก่อกบฏใช่ไหม?"

"ประธานหนานจะเป็นอันตรายไหมเนี่ย? อีกอย่างเธอเองก็เป็นผู้หญิงด้วย ผู้ชายที่ไหนจะลงมมือทำผู้หญิงได้ลงคอ?"

"เชี่ย บอดี้การ์ดมาว่ะ!"

บอดี้การ์ดชุดดำกลุ่มหนึ่งรีบเดินตรงออกมาจากลิฟต์ หลังจากที่ยวี่เจ๋ออวี่เรียก พวกเขาก็ตรงดิ่งไปทันที บุกไปราวกับพายุ

ประธานฉีถูกผลักลงบนพื้นอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเขาแนบลงกับพื้นแต่ปากของเขายังคงร้องตะโกนโหวกเหวก "หนานซ่ง เธอต้องการเอาฉันออก ไม่มีทาง! นอกซะจากว่าพระอาทิตย์จะขึ้นทางทิศตะวันตกเท่านั้นแหละ!"

หนานซ่งดึงทิชชู่สองสามแผ่นและเช็ดคราบน้ำบนร่างกายของเธอ สีหน้าของเธอนิ่งเรียบ มีเพียงความเย็นชาและไม่แยแส

นอกจากนี้ยังมีหยดน้ำจำนวนมากบนปลายผมของเธอ เมคอัพของเธอก็เปียกปอนไปด้วย หน้าผากของเธอบวมแดงและกำลังจะเปลี่ยนเป็นสีม่วงเนื่องจากโดนแก้วกระแทก

บนผิวที่เนียนขาว รอยนั้นสามารถเห็นได้อย่างชัดเจน

ยวี่เจียหางได้เห็นก็รู้สึกเจ็บปวดไปด้วย เขาจ้องมองฉีเซี่ยงหยางที่ล้มลงบนพื้น

หนานซ่งดูเป็นปกติ สีหน้าของเธอนิ่งสงบ เธอค่อยๆเช็ดรอยคราบน้ำบริเวณลำคอ ลูบผมของเธอสองสามครั้ง แววตาของเธอเต็มไปด้วยความรังเกียจ

น้ำมันก็สะอาด แต่เป็นน้ำที่ฉีเซี่ยงหยางได้ดื่มไปมันก็สกปรกแล้วล่ะ

บอดี้การ์ดเข้าล้อมห้องประชุมอย่างรวดเร็ว เหล่าคณะกรรมการก็นั่งไม่ติด ทุกคนมีสีหน้าที่แตกต่างกันไปและไม่มีใครกล้าพูดสิ่งใดออกมา

จริงๆแล้วพวกเขานั้นโกรธมาก วันนี้มาเพื่อที่จะชำระบัญชีกับหนานซ่ง เพียงแค่คาดไม่ถึงเลยว่าฉีเซี่ยงหยางจะไปตามแรงกระตุ้นและพลิกผันสถานการณ์ในทันที

เมื่อหนานซ่งเช็ดเสร็จ เธอโยนกระดาษทิชชู่ลงในถังขยะ จากนั้นเธอจ้องมองฉีเซี่ยงหยางที่ยังคงอยู่บนพื้น

ริมฝีปากของหนานซ่งขดยิ้มอย่างไม่แยแส น้ำเสียงของเธอเย็นยะเยือก

"ฉันไม่รู้ว่าพรุ่งนี้พระอาทิตย์จะขึ้นจากทิศตะวันตกหรือไม่ แต่นาย..อาจจะไม่ได้เห็นดวงจันทร์ในวันพรุ่งนี้อีกแล้ว"

ทันทีที่สิ้นเสียง หนานซ่งก็ลุกขึ้นเดินไปกระชากผมของฉีเซี่ยงหยางและลากเขาออกไป ฉีเซี่ยงหยางกรีดร้อง "โอ๊ย อ๊าก..."

ขณะฟังเสียงร่ำไห้และขอความเมตตา คณะกรรมการต่างก็นั่งไม่ติด ภายในใจพะว้าพะวงไม่เป็นสุข สีหน้าของพวกเขาต่างก็มัวหมอง

บางคนถึงกับต้องการไปห้ามปราบพวกเขา แต่ทันทีที่ลุกขึ้นก็โดนบอดี้การ์ดห้ามเอาไว้

ผ่านไปครู่หนึ่ง หนานซ่งก็กลับมาพร้อมเลือดยังคงอยู่ที่มือของเธอและทุกคนต่างก็ตกตะลึง

"ขอโทษด้วย ฉันไปยืดกล้ามเนื้อและกระดูกมานิดหน่อย"

ยวี่หางเจียยื่นทิชชู่เปียกให้แก่เธอ หนานซ่งรับไปจากนั้นเธอค่อยๆเช็ดมืออย่างช้าๆและทาครีมทามือต่อหน้าทุกคนด้วยความระมัดระวัง

หลังจากทาทั่วแล้ว เธอวางมือไว้ใต้จมูกของยวี่เจียหาง "ถามหน่อยยังมีกลิ่นคาวเลือดไหม?"

ยวี่เจียหางให้ความร่วมมือเป็นอย่างมาก เขาโน้มตัวเข้าใกล้และดมกลิ่น "ไม่มีแล้ว"

"....."

เมื่อได้ฟังการสนทนาที่ดูเหมือนเป็นเรื่องธรรมดาระหว่างพวกเขา ผู้บริหารและกรรมการต่างก็รู้สึกเพียงว่ากระดูกสันหลังของพวกเขาเย็นยะเยือก พวกเขาเม้มริมฝีปากและกระแอมเบาๆ ต่างก็ส่งสายตาหากันและกัน

หนานซ่งเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยพร้อมยิ้มมุมปาก "งั้นเรามาคุยกันต่อไหม?"

บรรยากาศเงียบไปชั่วขณะ