สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 536

ในช่วงบ่ายทีมแพทย์ของหนานซ่ง ได้รีบไปที่โรงพยาบาลเทศบาล ทางโรงพยาบาลให้การต้อนรับอย่างดี ดูแล้วยิ่งใหญ่กว่าการมาเยี่ยมของนายกเทศมนตรีเสียอีก

ก่อนการผ่าตัด ผู้อำนวยการได้บอกนักศึกษาฝึกงานซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า “หมอเกรซอารมณ์ไม่ค่อยดี ดูให้มากพูดให้น้อย อย่าถามในสิ่งที่ไม่ควรถาม รู้ไหม”

ทุกคนพยักหน้าด้วยความประหม่า

เมื่อฟังการประเมินของผู้อำนวยการ หนานซ่งและ ยวี่จิ้นเหวินอดไม่ได้ที่จะนึกถึงการผ่าตัดใหญ่สองครั้งที่เธอเคยทำกับเขา

หนึ่งคือตอนที่เขาประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อสี่ปีที่แล้ว และอีกหนึ่งคือตอนที่เขาถูกทุบด้วยไม้และทิ้งลิ่มเลือดไว้บนศีรษะเมื่อปีก่อนซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ชีวิตของเขาตกอยู่ในความเสี่ยง

ทั้งสองครั้ง หนานซ่ง ได้ดำเนินการกับเขาและพาเขากลับมาจากประตูผี

บางครั้งเขากำลังคิดว่าเขามีชีวิตที่ดีได้อย่างไร และการได้เจอผู้หญิงดีๆ อย่างเสี่ยวซ่งนั้นเป็นพรสำหรับชีวิตหลายชั่วอายุคน

เซี่ยโหว และแม่เซี่ยรออย่างใจจดใจจ่อในห้องผ่าตัด ยวี่จิ้นเหวินได้แต่นั่งเงียบ ๆ บนม้านั่งรอให้ หนานซ่ง ออกมา

แม้ว่าหนานซ่ง จะเป็นคนที่ผ่าตัดเอง แต่เขาก็ยังรู้สึกประหม่าแทนเธอ

หมอเป็นอาชีพที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกจริง ๆ การเป็นหมอเพื่อช่วยคนตายและรักษาผู้บาดเจ็บไม่ใช่เรื่องง่าย

ใครๆ ก็นึกภาพออกว่าหนานซ่ง ต้องทนทุกข์ทรมานขนาดไหนตั้งแต่ยังเป็นเด็ก

การผ่าตัดเปิดกะโหลกศีรษะนี้เป็นการผ่าตัดเล็ก สำหรับ หนานซ่ง ด้วยคำอธิบาย ขั้นตอนทั้งหมดใช้เวลาครึ่งชั่วโมงก็เสร็จสมบูรณ์

พ่อเซี่ย ถูกพยาบาลพาออกจากห้องผ่าตัด และเด็กฝึกงานก็เดินออกไปด้วยใบหน้าตื่นตกใจ

“ว้าว น่าทึ่งมาก! ตามที่คาดไว้ของหมอเกรซ ในชั้นเรียนของเธอ รู้สึกว่ามันมีประสิทธิภาพมากกว่าการจำลองกะโหลกศีรษะเองตั้ง 10 ครั้ง!”

“เทพที่ยิ่งใหญ่ยังคงเป็นเทพที่ยิ่งใหญ่ เธอมีชื่อเสียงที่สมควรได้รับ คุณเห็นรูปลักษณ์ที่สงบและมั่นใจในตัวเองของเธอไหมตอนที่ทำการผ่าตัด มันน่าทึ่งมาก ราวกับว่าเธอกำลังทำอาหารอยู่”

“จริงสิ! ฉันเกือบหลงเสียงเธอแล้ว! ได้ยินเสียงของเธอไหมมันดีมากเลยตอนที่เธออธิบาย ฉันไม่รู้ว่าเธอแต่งงานหรือยัง ฉันอยากจะแนะนำพี่ชายของฉันให้รู้จัก!”

"..."

การแสดงออกของ ยวี่จิ้นเหวินเปลี่ยนไป เขาเหลือบมองไปที่กลุ่มนักศึกษาฝึกงาน ยืนอยู่ด้านหนึ่งและรอให้ หนานซ่ง ออกมาอย่างเงียบ ๆ

หนานซ่ง ออกมาจากห้องผ่าตัด ยังคงสวมชุดป้องกันสีเขียว และเห็น ยวี่จิ้นเหวินยังคงรอเธออยู่ข้างนอก เดินเข้ามาและยิ้มเล็กน้อย

"การผ่าตัดดำเนินไปอย่างราบรื่น และเนื้องอกกำจัดจนสะอาดหมดจด การติดตามผลและการสังเกต ไม่มีปัญหาใหญ่"

เธอพูดกับ เซี่ยโหว และ แม่เซี่ย แนะนำข้อควรระวังหลังการผ่าตัด

“ขอบคุณค่ะ ขอบคุณหมอจริงๆ!” แม่เซี่ย ร้องไห้ออกมา โค้งคำนับให้ หนานซ่ง อย่างสุดซึ้งและถูกมือเธอห้ามไว้

เซี่ยโหวพาแม่ไปพบพ่อของเขาและทีมแพทย์รับเชิญไปที่โรงพยาบาล หนานซ่ง ไปที่ห้องล็อกเกอร์เพื่อเปลี่ยนชุดป้องกันและหน้ากากบนร่างกายของเธอเปลี่ยนเป็นเสื้อคลุมสีขาวเดินออกมาพร้อมเอาผมขึ้น กิ๊บกุหลาบเพชรติดไว้ด้านหลังศีรษะ บุคคลทั้งคนดูเย็นชาและสง่างาม

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เธอออกมา ศีรษะของเธอชนเข้าที่หน้าอกของ ยวี่จิ้นเหวินและร้องโอ๊ยออกมา

ยวี่จิ้นเหวินใช้โอกาสนี้จับเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา แตะศีรษะของเธอด้วยฝ่ามือ แล้วพูดอย่างอบอุ่นว่า "การผ่าตัดเหนื่อยไหม?"

หนานซ่งโบกมือ "อื้ม" ที่อ้อมแขนของเขา แล้วพูดว่า "ไม่ว่าจะใหญ่หรือเล็ก ก็ต้องมีสมาธิสูง นี่ไม่เหมือนการแกะสลัก ถ้าวัตถุโดนตัดโดยไม่ได้ตั้งใจก็พอยังแก้ได้ แต่คน ทำไม่ได้ ความประมาทเล็กๆ น้อยๆ เป็นเรื่องสำคัญของชีวิต ทนไม่ได้กับแม้แต่น้อย นอกจากนี้ วันนี้ยังต้องสอนและต้องอธิบายให้กลุ่มนักศึกษาที่มีปัญหาเยอะ น่ารำคาญ"

เธอบ่นและเปิดเผยอารมณ์ที่แท้จริงของเธอต่อหน้าเขาอย่างไม่สะทกสะท้าน และมุมปากของ ยวี่จิ้นเหวินไม่สามารถหยุดยกขึ้นได้