สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 619

การออดอ้อนของหนานซ่งที่หาได้ยาก สำหรับยวี่จิ้นเหวินนั้นมันหวานกว่ากินน้ำผึ้ง

เขารู้ว่าวันนี้เธอได้รับความลำบากใจเยอะแยะ รู้ว่าเธอเหนื่อยมากในช่วงนี้ เจอคนสนิททรยศหักหลัง เจี่ยงฟานลาออก บวกกับคดีสองชีวิตของเฉียนเจิ่งเหวยและเมียวเจียง แต่ละเรื่องเหมือนภูเขาใหญ่กดทับใจคน ถ้าเปลี่ยนเป็นเขาไม่แน่อาจจะแบกรับไม่ไหว

ในสายตาของคนอื่น คุณหนูใหญ่ตระกูลหนานดูเหมือนจะดูสูงส่งอยู่ตลอด มีอำนาจทุกอย่าง

แต่เธอก็แค่เด็กผู้หญิงอายุยี่สิบกว่าคนหนึ่งเท่านั้น

ลูกสาวบ้านอื่นในวัยนี้ยังเรียนหนังสืออยู่ ยังวุ่นวายกับการมีความรัก อยู่ในวัยกำลังสับสน หนานซ่งกับยืนหยัดด้วยตัวเองได้ เลี้ยงดูคนหลายหมื่นคน สวมมงกุฎแล้วก็ต้องแบกรับน้ำหนักของมัน ในเมื่อได้รับความรุ่งโรจน์ที่นำมาโดยตระกูล แล้วรับผิดชอบต่อตระกูล

เหตุผลนี้ พวกเขาเข้าใจดี

ยวี่จิ้นเหวินกอดหนานซ่ง เขาตบหลังเธอเบา ๆ กล่อมเธอเข้านอน

หนานซ่งกอดแขนของเขาไว้ไม่ยอมปล่อย น้ำเสียงอ่อนโยน “อาจิ้น ร้องเพลงให้ฉันฟังหน่อย”

นี่ทำให้ยวี่จิ้นเหวินลำบากใจมาก

“ฉันร้องเพลงไม่ค่อยเป็น เพลงร้องเป็นก็น้อยมาก...”

ยวี่จิ้นเหวินลังเล เธอไม่ค่อยขอให้เขาทำอะไรเพื่อเธอ คำขอเล็กน้อยแค่นี้ จะไม่ทำให้เธอพอใจได้อย่างไร?

เขาครุ่นคิด แล้วรับชาติชะตา: “เธออยากฟังอะไร?”

หนานซ่ง: “ได้ทั้งนั้น”

ยวี่จิ้นเหวินค้นหาคลังเพลงของตัวเอง เพลงกวางตุ้งคลาสสิกผุดขึ้นในใจหัว แล้วก็เป็นเพลงที่เขาชอบมาก

เขากระแอม แล้วเริ่มร้องช้า ๆ “ฝ่ายตรงข้ามที่แตะต้องไม่ได้ นำความอบอุ่นออกมาข้างหลังเสมอ ต่อให้เนิ่นนาน ใส่ใจเสมอ ไม่รู้จะถนอมความรู้สึกผิดยังไงดี...”

ยวี่จิ้นเหวินเอ่ยปาก หนานซ่งก็ฟังออกว่าคือเพลง 《ฉันรักเธอจริง ๆ》ของ BEYOND

เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าเขาร้องเพลงกวางตุ้งได้ การออกเสียงได้มาตรฐานมาก

เสียงร้องเพลงของเขา ไม่ค่อยเหมือนกับเสียงที่เขาพูด เสียงร้องยังคงดังอยู่ แต่มีความแหบ เสียงอ่อนโยนอย่างบอกไม่ถูก มันทำให้เธอรู้สึกคันหู ใจที่กระสับกระส่ายติดตามการร้องเพลงของเขา ค่อยๆสงบลง

“... ขออนุญาตผมพูดว่ารักคุณจริง ๆ อนุญาตผมพูดว่ารักคุณจริง ๆ”

ยวี่จิ้นเหวินร้องเพลงนี้ซ้ำไปซ้ำมาสามรอบ แล้วหยุดลง เขารู้สึกได้ถึงลมหายใจคงที่ของหนานซ่ง รู้ว่าเธอหลับไปแล้ว

ดวงตาดำของเขาจ้องมองเธอที่หลับใหล แล้วยิ้มอ่อน จากนั้นก็ก้มตัวลงไปจูบริมฝีปากของเธอเบา ๆ

หลับเถอะ สุดที่รักของฉัน

เขาพูดในใจ แล้วห่มผ้าให้เธอ จากนั้นก็ย่องเบาออกไปจากห้อง

*

ลงจากตึก ยวี่จิ้นเหวินเล่าเรื่องวันนี้ที่เกิดขึ้นที่โรงยิมเทควันโดให้ทุกคนฟัง

ลั่วอิน หนานหนิงซง ลั่วจวินหังและคนอื่น ๆ ฟังอยู่ สีหน้าของพวกเขาไม่ค่อยดีนัก

อันที่จริงพวกเขาเห็นข่าวแล้ว แต่เมื่อได้ฟังยวี่จิ้นเหวินเล่าด้วยตัวเอง ก็ยังรู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก