สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 651

ลั่วอินนั่งกอดตุ๊กตาอยู่บนโซฟา แล้วดึงหูทั้งสองข้างของตุ๊กตากระต่ายไปมา

เธอแอบเหลือบตามอง ก็เห็นว่าตรงหน้าเธอนั้นมีหนานหนิงซง ลั่วจวินหัง หนานซ่ง แล้วก็ยวี่จิ้นเหวิน นั่งอยู่สี่คน พวกเขานั่งเรียงกันอยู่ราวกับเป็นภูเขาลูกใหญ่ แววตาดุดันราวกับเสือ ทำให้พวกเขาดูเหมือนกับสามศาลสูงของประเทศ เธอเลยอดที่จะบ่นออกมาไม่ได้ "อะไรกันเล่า มานั่งรวมกันเหมือนมีกิจกรรมใหญ่โต คิดว่ากำลังขู่ใครกันยะ?"

ลั่วจวินหังเป็นคนเริ่มพูดก่อนคนแรก "บอกมาเถอะครับ"

ลั่วอินตีมึน "บอกอะไร?"

"บอกเรื่องระหว่างแม่กับหวังผิงไง"

หนานซ่งหรี่ตามอง "บอกความจริงมาให้หมด ไม่อย่างนั้นจะโดนลงโทษขั้นสูงสุด!"

ลั่วอินอ้างความเป็นแม่ขึ้นมา "เฮอะ ยังจะมากล้าลงโทษแม่แกอีกอย่างนั้นเหรอ ปีกกล้าขาแข็งแล้วใช่ไหม? แกเชื่อไหมว่าฉันจะถอดขนปีกของแกให้เกลี้ยง?"

ยวี่จิ้นเหวินเข้ามาช่วยภรรยาในทันที "น้าลั่ว ที่นี่ไม่มีคนอื่น บอกมาตรง ๆ เถอะครับ"

"......" ลั่วอินหันไปมองยวี่จิ้นเหวินด้วยความไม่พอใจ "ทำไมแม้แต่แกก็เป็นเหมือนกัน?"

ทั้งสามคนนิ่ง แล้วมองไปที่เธอตรง ๆ

ลั่วอินโดนพวกเขาจ้องนานเข้าก็เริ่มใจฝ่อ เธอก็เลยหันไปงอแงกับหนานหนิงซง "ที่รัก......"

"มาอ้อนตอนนี้ไม่มีประโยชน์"

หนานหนิงซงทำใจแข็ง "ไม่ใช่แค่พวกเขาที่อยากถาม ผมเองก็สงสัยเหมือนกัน"

"มีอะไรให้น่าสงสัยกันละคะ ฉันก็แค่คิดว่าหัวหน้าหวังหน้าตาดี ก็เลยอยากมองเขานาน ๆ หน่อย ใคร ๆ ก็ชอบของสวย ๆ งาม ๆ ทั้งนั้นแหละ"

ลั่วอินไม่อยากบอกความจริง เลยทำได้แค่ยืนกรานแบบกระต่ายขาเดียว

ลูกสาวรู้จักแม่ของตัวเองดี หนานซ่งไม่เชื่อคำพูดนั้นแม้แต่น้อย แล้วหลุดหัวเราะออกมา "พอเถอะแม่ ถ้าแม่พูดถึงคนอื่นอาจจะยังดูน่าเชื่อบ้าง แต่หัวหน้าหวัง......หน้าตาดี? พวกเรายังเคยล้อว่าเขาหน้าตาแย่อยู่เลยไม่ใช่เหรอคะ แม่ลองลืมตามองดี ๆ นะ ที่ยืนอยู่สามคนตรงนี้ มีใครบ้างที่ไม่หล่อกว่าหวังผิง?"

หนานซ่งผายมือออกไปหายวี่จิ้นเหวิน ลั่วจวินหัง แล้วก็หนานหนิงซง

ลั่วอิน: "......"

นั่นน่ะสิ เหตุผลนี้ที่เธอคิดขึ้นมา แม้แต่ตัวเธอเองยังไม่เชื่อเลย

ในเมื่อไม่มีอะไรจะพูด อย่างนั้นลั่วอินก็ทำได้แค่......นั่งกัดนิ้ว

เธอแสดงท่าทีออกมาอย่างชัดเจนว่า "ไม่มีความเห็น"

ทุกคนเห็นท่าทางที่เธอแสดงออกมาของเธอ ก็รู้ว่าลั่วอินไม่มีทางยอมบอกอะไรพวกเขาแน่ ก็เลยพากันหันไปมองหนานหนิงซง

หนานหนิงซงตีหน้าขรึม คิดถึงท่าทีแปลกประหลาดที่ภรรยาแสดงออกมาในวันนี้ หัวใจก็ของก็รู้สึกหนักอึ้ง

เขาพูดออกมาด้วยเสียงเข้ม: "พวกลูกออกไปก่อนเถอะ เดี๋ยวพ่อจะเป็นคนถามเอง"

เรื่องราวก็จบลงเพียงเท่านี้ ทำได้แค่ฝากให้พ่อจัดการต่อ

หนานซ่งสงสัยจนอกแทบจะระเบิดอยู่แล้ว จิตใจที่ฝักใฝ่ใคร่รู้ของเธอยังไม่ได้รับการเติมเต็มเลย เธอยังไม่สมใจ ตอนที่กำลังจะออกไปเลยหันไปสั่งพ่อไว้ "พ่อเค้นแม่มาให้ดี ๆ นะ ไม่แน่ว่าแม่อาจจะไปทำอะไรลับหลังพ่อก็ได้ แต่ว่าพ่อไม่ต้องกังวลเรื่องแม่มีมือที่สามหรอก หวังผิงคนนั้นไม่ใช่แบบที่แม่ชอบ แม่น่ะชอบคนแบบไหนก็รู้กันอยู่ พ่อเองก็คงรู้ดี ไม่อย่างนั้นตอนนั้นแม่คงไม่ชอบพ่อตั้งแต่แรกเห็นหรอก......"

เธอพูดยังไม่ทันจบ ลั่วอินก็ปาหมอนมาทางพวกเธอ "เจ้าตัวดี นินทาแม่เรื่องอะไรล่ะห้ะ?"

หนานซ่งหันไปทำหน้าทะเล้นใส่ลั่วอิน ก็มันจริง!

หนานหนิงซงตอบรับว่าเข้าใจแล้ว จากนั้นก็ผลักทั้งสามคนออกไปจากห้อง แล้วก็ล็อกประตู

เมื่อมีเสียง "แกร๊ก" ดังขึ้นมาจากทางประตู ลั่วอินก็รู้สึกหนักใจขึ้นมา

ใบหน้าของเธอ มีสีหน้าเปลี่ยนไป

สีหน้าของหนานหนิงซงยังนับได้ว่าเรียบนิ่งอยู่ เขาพูดกับลั่วอิน: "เอาล่ะ ทีนี้ก็เหลือพวกเราแค่สองคนแล้ว......"

เขายังไม่ทันพูดจบ ลั่วอินก็ลุกขึ้น แล้วก็เอาแล้วแตะลงไปที่ปากของตัวเอง เพื่อบอกให้หนานหนิงซงเงียบ

ส่วนเธอ ก็เดินไปที่ประตุู แล้วเปิดมันออก

หนานซ่งที่กำลังเอาหูแนบกับประตูเพื่อรอฟังสิ่งที่อยู่ในห้องเลยไม่ทันได้ตั้งตัว เธอก็เลยเกือบจะล้มลงไป

คิ้วของลั่วอินขมวดมุ่น หึ เธอรู้อยู่แล้ว!