สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 686

หนานซ่งพูดออกมาแบบปากไม่ตรงกับใจว่า "ไม่คิดถึง" ให้ยวี่จิ้นเหวินกลายเป็นสัตว์ร้ายทั้งตัวและกลายเป็นสิ่งยั่วยุทางเพศ

"ไม่คิดถึงผมจริงเหรอ? ซ่งซ่ง"

เสียงแหบและมีเสน่ห์ของเขาดังก้องอยู่ในหูของเธอ ทำให้เกิดอาการสั่น~มึนงง หนานซ่งกอดเขาแน่น นิ้วประสานหลังเพื่อหากำลัง ดวงตาของเขาหมดสติไปนานแล้ว เธอเต็มไปด้วยน้ำตาและเลื่อนลงมาที่หางตา ร่างกายของเธอสั่นสะท้านราวกับไฟฟ้าช็อต

"........คิดถึง"

หลังจากที่เสียงทั้งหมดนี้ถูกบังคับออกไปหนานซ่งก็มองไปที่ยวี่จิ้นเหวิน ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ในโลกทั้งใบ

เธอจำสิ่งที่แม่บอกเธอในวันนั้น หมายความว่าเธอไม่สามารถปล่อยมันไปได้

"แกสุภาพเกินไปตอนอยู่กับอาจิ้น อยู่ด้านบนเสมอ แกต้องปล่อยให้คนอื่นปล่อยให้คุณและเอาอกเอาใจแก แน่นอนว่ามันถูกต้องสำหรับผู้ชายที่จะตามใจผู้หญิงของเขา แต่แกต้องจำไว้ว่าสิ่งที่ผู้หญิงต้องรักษาไว้ไม่ใช่รูปลักษณ์ ตอนนี้แกไม่มีอะไรมากไปกว่าการกล้าที่จะยอมแพ้อย่างสมบูรณ์ อยากจะรักษาสติไว้ไม่ให้เจ็บตัวอีกใช่ไหม?"

หนานซ่งคิดว่าคุณหลัวดื่มชาต่อหน้าพ่อของเธอจริงๆ

"ที่รัก ฉันขึ้นไม่ได้ คุณอุ้มฉันหน่อย~"

"ที่รัก ฉันเปิดอันนี้ไม่ออก คุณมาช่วยฉันหน่อย~"

"ที่รัก คุณดีอะไรขนาดนี้ ฉันตาถึงมาก พบเจอคุณจากคนเป็นแสนล้านคน"

.......

เธอเดินตามหลัง ปลดภาระของเธอ แค่มองยวี่จิ้นเหวินอย่างเร้าร้อน กัดริมฝีปากของเธอแล้วพูดว่า "คิดถึงมากๆเลย"

สามคำที่ออกจากปากเธอ เต็มไปด้วยราคะ = ความปรารถนาที่เธอไม่เคยคิด งดงามนุ่มนวล

เหมือนกับอุ้งเท้าของลูกแมว มันเกาหัวใจของยวี่จิ้นเหวินเบาๆ

ยวี่จิ้นเหวินมองดูแสงแห่งสายน้ำในดวงตาของหนานซ่ง ความไว้ใจ ความเสน่หา ความอ่อนโยน ความรักที่ไม่สามารถอธิบายได้เบ่งบานในดวงตาของเธอ ในขณะนั้นราวกับว่าดอกไม้ไฟระเบิดในหัวใจ เขาเอนตัวมาจูบอีกครั้งที่ริมฝีปากของเธอ ชั่วครู่ทั้งสองก็บรรลุถึงความสุข

**

มีเสียงเคาะประตูเบาๆและซือตั๋วกล่าวว่า "มาแล้ว" และก้าวไปข้างหน้าเพื่อเปิดประตู สิ่งที่ดึงดูดสายตาของเขาคือใบหน้าที่หล่อเหลาและสดใส

"พี่ชาย" ซือตั๋วตะโกน

เมื่อเห็นหน้าน้องชาย ใบหน้าของซือตั๋วก็แสดงรอยยิ้มเช่นกัน เอื้อมมือออกไปและเกาหัวน้องชายของเขา ซือเจ๋อมองดูเขาด้วยความขุ่นเคือง

ประตูปิดลง ซือตั๋วถามว่า "ไม่ใช่ว่าพรุ่งนี้จะแข่งละเหรอ ทำไมยังมีเวลาออกมา?"

"การแข่งขันก็เหมือนการสอบ การยัดเยียดก็ไม่มีประโยชน์ วันนี้ซ้อมเหมือนเดิม ซ้อมเสร็จโค้ชปล่อย ให้พวกเราทุกคนกลับไปพักผ่อน เติมพลังกันนะ ฉันคบกับโค้ชอยู่นานก่อนที่เขาจะยอมปล่อยฉันออกไป และฉันต้องกลับไปที่หอพักตอนกลางคืน"

ซือเจ๋อมักจะไม่พูดมาก แต่ต่อหน้าพี่ชายของเขา เขากลายเป็นคนพูดพล่อยและพูดต่อไปด้วยปากเล็กๆ

พี่น้องของพวกเขาสนิทสนมกันมาตั้งแต่เด็ก และพวกเขาก็มีความรู้สึกที่ดีต่อกัน

หลังจากที่เขาพูดจบ ซือตั๋วก็ฮัมเพลงเบาๆแล้วเหลือบมองนาฬิกา

"งั้นก็ไปพักซะ แล้วฉันจะพาไปกินข้าวทีหลัง"

ซือเจ๋อเป็นอัมพาตบนเตียงแล้วและมองไปที่ซือตั๋ว "พี่ แล้วพี่หนานล่ะ?"

ซือตั๋วกำลังจัดการงานบางอย่างด้วยโทรศัพท์มือถือของเขา และพูดโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง "ประธานหนานและประธานยวี่อยู่ในอีกห้องหนึ่ง"

"อ๋อ" ซือเจ๋อตอบอย่างทื่อๆ "เขาก็มาแล้ว"

เมื่อได้ยินประโยคที่ไม่เต็มใจซือตั๋วก็เงยหน้าขึ้น "ทำไมล่ะ ประธานหนานมาดูคุณแข่งขัน ไม่เต็มใจเหรอ?"