สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 688

หนานซ่งไม่สนใจเมื่อดื่มไวน์แดง คราบไวน์กระเด็นต่อหน้า และหยดลงบนเสื้อผ้าสองสามหยด

ยวี่จิ้นเหวินดึงผ้าเช็ดปากเช็ดคราบไวน์บนหน้าอกของเธอและเช็ด "สีแดงลูกพลัม" ซือตั๋วและซือเจ๋อมองดูพวกเขา คนหนึ่งก้มหน้าอย่างเขินอาย แสร้งทำเป็นไม่เห็น หูข้างหนึ่งถูกไฟไหม้ และใบหน้าของพวกเขาแดงก่ำ!

หนานซ่งไม่สนใจ เพียงเช็ดเสื้อผ้าแล้วพูดว่า "ไม่เป็นไร ฉันจะไปห้องน้ำเพื่อจัดการกับมัน"

"ให้ผมไปด้วยไหม?" ยวี่จิ้นเหวินถาม

"ไม่ต้อง" หนานซ่งพูดว่า "ขอตัวก่อนนะ" และลุกขึ้นและออกจากห้องส่วนตัว

ทันทีที่หนานซ่งจากไป ก็เหลือผู้ชายเพียงสามคนในห้องส่วนตัว และซือเจ๋อมองยวี่จิ้นเหวินด้วยความโกรธของสัตว์ตัวเล็ก

ยวี่จิ้นเหวินสบตาเขาและถามอย่างรู้เท่าทัน "เกิดอะไรขึ้น? เจ็บตาเหรอ?"

ซือตั๋วเอียงศีรษะและเหลือบมองน้องชายของเขา และเตะเขาใต้โต๊ะเพื่อให้เขาสงบลง

ซือเจ๋อพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อควบคุมอารมณ์ของเขา แต่เขาก็ยังช่วยไม่ได้ ลูกศรเย็นชาในดวงตาของเขาพุ่งไปทางยวี่จิ้นเหวินและเขาถามด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "ประธานยวี่ คุณรักพี่สาวหนานจริงๆไหม?"

คำถามนี้ตรงและหยาบคายเกินไป

"กินข้าว" ซือตั๋วยื่นตะเกียบให้น้องชายแล้วขยิบตา

อย่างไรก็ตามซือเจ๋อจ้องไปที่ยวี่จิ้นเหวินโดยตรงและสาบานว่าจะไม่ยอมแพ้โดยไม่ถามว่าทำไม

ยวี่จิ้นเหวินเผชิญกับคำถามนี้และตอบโดยไม่ลังเล "แน่นอนว่าฉันรักเสี่ยวซ่ง"

"แล้วทำไมคุณเธอรังแกเธอ?"

ซือเจ๋อดูเหมือนพี่เขยที่ขอให้ครูทำผิด

"นายใช้ตาข้างไหนดูว่าฉันรังแกหนานซ่ง?"

"คุณยังบอกว่าไม่รังแกอีกเหรอ แล้วเธอ......." ซือเจ๋อพูดหลังจากนั้นไม่นาน ใบหน้าของเขาก็แดงขึ้นอีกครั้ง 'อาการบาดเจ็บที่คอของเธอมาจากไหน"

ยวี่จิ้นเหวินตกใจแล้วเผลอยิ้มออกมา

"เสี่ยวเจ๋อ!" หูของซือตั๋วก็แดงเช่นกัน และกระทืบเท้าน้องชายอย่างแรง เด็กคนนี้ถามอะไร?

เขาพยายามจะเปลี่ยนเป็นพูดเรื่องอื่น ยวี่จิ้นเหวินตอบอย่างตรงไปตรงมา "ฉันจูบเองแหละ"

"คุณ........" ซือเจ๋อจ้องอย่างโกรธเกรี้ยว กัดฟันพูด "คน~พาล!"

"ซือเจ๋อ! นายหุบปาก!"

ซือตั๋วดุเขา

"ผู้ชายกับผู้หญิง~รักกัน ก็ธรรมดาจะเป็นคน~พาลได้ยังไง?"

ยวี่จิ้นเหวินไม่คิดว่าเขาเขินอาย แต่ยิ้มให้ซือเจ๋ออย่างอ่อนโยน "เด็กๆคงยังไม่คิดเรื่องหาแฟนหรอก ถึงเวลาต้องพูดถึงมันในวัยของคุณแล้ว"

"คุณไม่ต้องยุ่ง"

ซือเจ๋อโกรธมากจนหน้าแดงราวกับนกที่โกรธ "ถึงฉันจะมีแฟนสาว ฉันก็จะไม่ทำอย่างนั้นกับเธอ.....!"

"ทำอย่างไหน?"

การแสดงออกของยวี่จิ้นเหวินทำให้เกิดความสับสนเล็กน้อย "ทำอย่างไหน? ฉันกับเสี่ยวซ่งเป็นคู่รักกัน เป็นเรื่องปกติหรือไม่ที่จะทำสิ่งที่สนิทสนมกัน? หรือคุณคิดว่าประชากรของโลกนี้เป็นการสืบพันธุ์แบบไม่อาศัยเพศทั้งหมด? ทุกคนไม่ทำอะไรเลย กระโดดออกมาจากรอยร้าวของหินเหมือนซุนหงอคงงั้นสิ?"

"......." ซือเจ๋อสำลัก

แน่นอนว่าเขารู้ว่าเป็นเรื่องปกติที่ผู้ชายกับผู้หญิงที่รักกันจะทำเรื่องแบบนี้ แต่.......เขาแค่โกรธ!

พี่หนานที่เปรียบเสมือนนางฟ้า จะยกให้ชายชราคนนี้ได้อย่างไร......

ซือเจ๋อหันหน้าหนีและสาปแช่งอย่างโกรธเคือง "อิ่นจื้อผิง!"

"เสี่ยวเจ๋อ หุบปาก!" ซือตั๋วโกรธมาก จ้องมองไปที่น้องชายของเขาอย่างเคร่งขรึม เขาเตือนให้เขาหุบปาก

"คุณพูดว่าอะไรนะ? อิ่นจื้อผิง?"

ยวี่จิ้นเหวินตกตะลึงครู่หนึ่งและตระหนักได้ทันทีว่าเขากำลังพูดถึงอิ่นจื้อผิงนักบวชลัทธิเต๋าที่พรากความบริสุทธิ์ของเสี่ยวหลงนู่ในเรื่องเอี้ยก้วยเจ้าอินทรี เด็กคนนี้กำลังตีวัวกระทบคราด

มุมริมฝีปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย และในขณะที่เขากำลังจะพูด หนานซ่งก็เปิดประตูห้องและกลับมา ทันทีที่เข้ามาในห้องรู้สึกว่าบรรยากาศไม่เหมาะสม

"เกิดอะไรขึ้นเหรอ?"