สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 703

เกือบทั้งคืนจนเกินต้านทาน

หนานซ่งเหมือนกำลังจะตาย ร่างทั้งร่างดูเหมือนจมลงน้ำแล้วกลับขึ้นมาใหม่ ปวดราวไปทั้งเอว ขาอ่อนแรงไปหมดจนไม่สามารถยกนิ้วขึ้นได้

ไม่รู้ว่าข้างห้องหยุดเสียงไปตั้งแต่เมื่อไร หนานซ่ง เงี่ยหูและฟังการเคลื่อนไหวของคนข้าง ๆ เขาแทบจะไม่ลืมตามองและถาม ยวี่จิ้นเหวินผู้ซึ่งมีเหงื่อออกมามากเช่นกัน "คุณลองฟังเสียงดู หยุดแล้วใช่ไหม?"

ยวี่จิ้นเหวินยิ้มเล็กน้อย "หยุดนานแล้ว"

ดวงตาของ หนานซ่ง เป็นประกาย "ถ้าอย่างนั้นเราชนะแล้วใช่ไหม"

เหมือนมีธงแดงเล็กๆ แห่งชัยชนะกำลังโบกให้เธอ หนานซ่งตัวแข็งเหมือนอัมพาตไปทั้งตัว "เอาฉันเหนื่อยแทบตาย..."

เธอมองไปที่รอยยิ้มบนริมฝีปากของ ยวี่จิ้นเหวินและตอบสนอง "ไม่ ถ้าเขาหยุดนานแล้วทำไมคุณ... ไม่ยอมหยุดเสียที?!"

หนานซ่ง จ้องมองที่ ยวี่จิ้นเหวิน

ยวี่จิ้นเหวินยิ้มและพูดว่า "ผมต้องแสดงให้ชาวต่างชาติเห็นว่าผู้ชายจีนนั้นแข็งแกร่งแค่ไหน"

หนานซ่ง: "..."

แม้ว่าเธอจะเหนื่อยแต่ยังไม่เสียสติไป แต่เธอจะเสียสติไปเพราะยวี่จิ้นเหวิน

มันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะเอาชนะเขา

เธอหลับตาลงและผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว

ยวี่จิ้นเหวินก็เหนื่อยมากเช่นกัน แต่เขาไม่สามารถหลับลงด้วยสภาพแบบนี้ได้ เขาก้าวออกจากตัวเธอห่มเธอด้วยผ้าห่ม อุ้มเข้าห้องน้ำ อาบน้ำให้เธอสวมชุดใหม่แล้วค่อยอุ้มกลับมาที่เตียงจูบหน้าผากเบา ๆ "เมียผมนี้เก่งจริงๆ"

หนานซ่ง หลับไปถูกทำให้ตื่นโดย ยวี่จิ้นเหวินจากนั้นก็ผล็อยหลับไปอีกครั้งในอ้อมกอดเขา

เขาคร่ำครวญโดยไม่รู้ตัว

ยวี่จิ้นเหวินยิ้ม กอดเธอและผล็อยหลับไปอย่างหวานชื่น

หลับฝันดีทั้งคืน

รุ่งขึ้น จนกระทั่งเที่ยง ทั้งสองตื่นขึ้นพร้อมหมุนตัวเขาหากัน หนานซ่งขยับร่างกายและร้องด้วยความเจ็บปวด

ยวี่จิ้นเหวินตื่นขึ้นและถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า "เจ็บตรงไหนไหม ผมจะนวดให้"

หนานซ่ง: "เจ็บ~เอว~หลัง~ปวดเมื่อยไปทั้งตัว"

เธอเจ็บจนต้องกัดฟันจับแก้มของเธอไว้ "ปลาแห้งตัวใหญ่" ในตอนนี้เธอรู้สึกปวดไปทั้งตัว

ยวี่จิ้นเหวินกอดเธอไว้ในอ้อมแขน นวดเอวและหลัง ทั้งที่หลับตาไว้อย่างเกียจคร้าน ถามเธอว่า "คุณหิวไหม"

หนานซ่งตอบ "อืม" จากลำคอของเขา

“ลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟันหน่อย เราจะได้ไปกินข้าวกัน” เหล่ายวี่พูดเหมือนเกลี้ยกล่อมเด็ก

หนานซ่งดูขี้เกียจจนเหมือนปลาเค็มแบน "คุณช่วยนวดให้ฉันอีกหน่อย"

"ได้ครับ."

หลังจากนวดไปครู่หนึ่งจึงทายาให้อย่างระมัดระวัง ยวี่จิ้นเหวินตบไปที่ก้นของเธอ "ลุกขึ้น ไปล้างหน้าซะ"

หนานซ่งหันกลับมามองเขาและยื่นแขนออกไปหา “ลุกไม่ไหว ช่วยอุ้มหน่อย”

เป็นเรื่องยากที่จะเห็นเธอทำตัวเหมือนเด็กเหลือขอที่เอาแต่ใจ ยวี่จิ้นเหวินภายในใจรู้สึกมีความสุขและชื่นชอบที่เธอเป็นแบบนี้เลยเข้าไปจูบเธอ

“อา... ไม่เอาแล้ว ไม่เอาแล้ว ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย…”

***

ในที่สุด หลังจากออกจากห้อง หนานซ่ง และ ยวี่จิ้นเหวินก็ไปชั้นสามเพื่อหาอะไรกิน

หนานซ่งหิวมาก ดังนั้นเขาจึงหาที่นั่งริมหน้าต่างและนั่งลง สั่งอาหาร และรออย่างเงียบ ๆ

“มีไส้กรอกย่างอยู่ตรงนั้น ผมจะไปซื้อให้คุณสองอัน สั่งมาทานกันก่อน” ยวี่จิ้นเหวินกล่าว

หนานซ่งได้แต่พยักหน้า ทันทีที่เขาเข้ามา ก็ถูกยั่วด้วยกลิ่นไส้กรอกย่าง ทันทีที่เขากำลังจะพูดจบ หนานซ่งก็พูดขึ้นก่อน

“และฉันก็อยากกินไอติมด้วย” เธอพูดขึ้น

ยวี่จิ้นเหวินยิ้มและตบหัวของเธอ "ได้"