สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 709

ภายในรถ หนานซ่งกดโทรศัพท์เพื่อดูเวลาและพูดว่า "ฉันเดาว่าตอนนี้คุณน้าของฉันมาถึงแล้วน่าจะเอาตัวเธอไปแล้วด้วย"

ถึงแม้ว่านี่จะไม่ดีพอสำหรับเสี่ยวเหวิน แต่ถ้าเธอไม่ยื่นมือออกไปช่วย ตามความเร็วของน้า คาดว่าพวกเขาอาจจะไม่สามารถคืนดีกันได้หลังจากกลับจากการเดินทางไปซีอาน เพื่อนสนิทและหลานสาวของเธอ ก็ใจสลายเพื่อคุณน้าและน้าน้อย

เธอพึมพำอยู่เป็นเวลานาน แต่ยวี่จิ้นเหวินเพียงทำเสียง "อืม" แล้วก็ไม่พูดอะไร

หนานซ่งไม่สนใจมากนัก เธอเปิดโทรศัพท์และค้นหานักพากย์ของซือตั๋ว และพบชื่อ "เอ้อร์มู่"

"เอ้อร์มู่......."

หนานซ่งครุ่นคิดครู่หนึ่ง เข้าใจในไม่กี่วินาที ดีดนิ้ว "เอ้อร์มู่หมายถึง 'หลิน' ปรากฎว่าเสื้อกั๊กของสวี่โย่วหลินมันเรียกว่า 'เอ้อร์มู่' ความหมายดีมาก เขาแต่งละครให้บาทหลวงหลายเรื่อง ฉันว่าเสียงเขาคุ้นมาก จริงๆแล้วเสียงของเขาค่อนข้างจะคล้ายกับเสียงของซือตั๋วเลย"

ริมฝีปากบางๆของยวี่จิ้นเหวินเป็นเส้นตรงและเขาก็หายใจเข้าลึกๆ

สวี่โย่วหลินคนเดียวพอจะรับมือไหว นี่มีซือตั๋วอีกคนเหรอ.......

"ฉันค้นหา 'เอ้อร์มู่'........โย่ มีผลงานมากมาย เดี๋ยวฉันจะกลับไปฟัง ตอนกลางคืนก็หลับไปพร้อมกับเสียงของเขา"

หนานซ่งมองอย่างกระหาย

ต้องการที่จะหลับไปพร้อมกับเสียงของเขา? !

ยวี่จิ้นเหวินไอเบาๆ เดิมทีมันเป็นแค่อาการไอเชิงกลยุทธ์ และเขาไม่รู้ว่าเขาโกรธเกินไปหรือเปล่า เขาสำลักน้ำลายของตัวเองจริงๆ แล้วไออย่างรุนแรง แล้วใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง

"คุณเป็นอะไรไป?" หนานซ่งเอื้อมมือออกไปและลูบหลังด้วยสีหน้ากังวล

ยวี่จิ้นเหวินไอเป็นเวลานานก่อนที่เขาจะสงบลง เขาเหลือบมองเธอแล้วพูดว่า "ผมโกรธคุณ"

?

หนานซ่งสับสน "ฉันทำให้คุณโกรธตอนไหน?"

ยวี่จิ้นเหวินขมวดคิ้ว "ไอคนนั้นสวี่เอ้อร์มู่เสียงดีขนาดนั้นเลยเหรอ?"

"ไอคนนั้นสวี่เอ้อร์มู่ เขาชื่อสวี่โย่วหลิน เสื้อกั๊กเรียกว่าเอ้อร์มู่"

"ผมไม่สนหรอกว่าจะเสื้อกั๊กหรือไม่ สรุปสั้นๆคือคุณไม่ได้รับอนุญาติให้หลับไปพร้อมกับการฟังเสียงของเขา ทำได้แค่หลับไปพร้อมกับฟังเสียงของผม!"

หนานซ่ง "........"

เมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่จริงจังของยวี่จิ้นเหวิน เธอหยุดชั่วคราวและตระหนักในทันใด "อ้อ......"

"อ้ออะไร?" ยวี่จิ้นเหวินยังคงโกรธ

หนานซ่งจ้องไปที่หน้าของเขา "คุณหึงเหรอ ถึงว่าทำไมกลิ่นหึงของคุณแรงจัง"

ราวกับว่าจงใจเดินเข้ามาหาเขาแล้วดม "คุณคงหึงมากๆแล้ว กลิ่นหึงถึงได้แรงมาก"

"........"

ยวี่จิ้นเหวินเอียงศีรษะมองไปที่หนานซ่งและสบตากับดวงตาที่กระตือรือร้นของเธอ เขาหงุดหงิด แต่เขาไม่กล้าที่จะเสียอารมณ์กับเธอ ดังนั้นเขาจึงต้องระงับความโกรธของเขา กลั้นหายใจเป็นเวลานาน และพูดว่า "ผมหึง แล้วไงเหรอ?"

เมื่อเห็นท่าทางที่โกรธและหยิ่งของเขา หนานซ่งอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

"ยังจะหัวเราะอีกเหรอ?"

ยวี่จิ้นเหวินมองไปที่รอยยิ้มของหนานซ่งอย่างไม่เชื่อ "ผมหึงอยู่นะ คุณช่วยจริงจังกว่านี้หน่อยได้ไหม? เคารพความหึงหวงของผมหน่อยสิ"

"ได้ๆๆ ฉันจะเคารพ"

หนานซ่งหยุดหัวเราะอย่างไม่เต็มใจและมองมาที่เขา "คุณหึงอะไรกัน ฉันก็แค่ชื่นชมเสียงของเขา ก็ปกตินี่"

"ได้ เสียงของเขาเพราะ แล้วเสียงผมล่ะ ไม่เพราะเหรอ งั้นผมจะไม่พูดด้วยแล้ว"

ยวี่จิ้นเหวินถือพวงมาลัยรถแล้วทำหน้างอ

เป็นครั้งแรกที่หน่านซ่งมองดูท่าทางหึงหวงของเขาและคิดว่ามันทั้งตลกและน่าขบขัน "ฉันไม่ได้บอกว่าเสียงของคุณไม่เพราะ....…"

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเธอจะเกลี้ยกล่อมเท่าไหร่ ยวี่จิ้นเหวินก็ดูเหมือน "ดาบะ" รูดซิปปากไม่ยอมสื่อสารกับเธอ

"ไม่อยากคุยกับฉันเหรอ?" หนานซ่งยกมือขึ้นและเกี่ยวคาง

คางของยวี่จิ้นเหวินคันและเขาขับรถอย่างเงียบๆ

หนานซ่งแกล้งเขาต่อ "ไม่สนใจฉันเหรอ?"

"ชายแปลกหน้านี่มันอะไรกัน เขาเป็นรุ่นพี่ของฉัน!"

"ฉันเป็นผู้ชายของคุณ!"

"......."

เฮ่อเสี่ยวเหวินตกใจกับคำพูดอันทรงพลังเหล่านี้ "ฉัน ฉัน.......คุณ คุณ ไม่ใช่สักหน่อย!"

ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที

"ถ้าไม่ใช่ฉันแล้วจะเป็นใคร?"

หวังผิงไร้อารมณ์ แต่นัยน์ตาคมกริบ "ปล่อยให้คุณออกมาสองสามวัน ก็ปีกกล้าขาแข็งขึ้นมาแล้ว กล้าที่จะอยู่กับผู้ชายคนอื่น ฉันไม่สนใจคุณ คุณคิดว่าไม่มีใครควบคุมคุณได้จริงเหรอ? เอากุญแจมาให้ฉัน แล้วพรุ่งนี้ฉันจะมีคนไปเอาของของคุณออกมา"

เฮ่อเสี่ยวเหวินปิดกระเป๋าของเธอโดยไม่รู้ตัว "ไม่ ไม่ได้"

หวังผิงหรี่ตา "ลองพูดคำว่าไหมอีกสิ ลองดูไหม?"

"........"

เมื่อเห็นใบหน้าของเขา เฮ่อเสี่ยวเหวินรู้สึกว่าสะโพกของเธอกระชับ คอของเธอหดตัวลงตามสัญชาตญาณ แล้วเธอก็แข็งอีกครั้ง "ไม่ ไม่ ไม่! ก็คือไม่!"

ริมฝีปากบางของหวังผิงยกขึ้นเล็กน้อย และเขาหัวเราะเยาะ ดูเหมือนว่าเขาจะอารมณ์ดีหลังจากออกไปหลายวัน

เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่สอนบทเรียนให้เธอ

"ดี….…"

เฮ่อเสี่ยวเหวินยื่นมือของเธอออกแต่ดันเขา วินาทีต่อมา โดยไม่รู้ว่าทำได้อย่างไร กุญแจในกระเป๋าก็พุ่งออกไป

คนขับเอื้อมมือไปจับ และค่อยๆไขกุญแจออกไปโดยปราศจากคำแนะนำของหวังปิง

ยกแผ่นกั้นภายในรถอย่างระมัดระวังเช่นกัน

เพราะทันทีที่กุญแจหลุดออก ข้อมือของเฮ่อเสี่ยวเหวินก็ถูกหวังผิงตัดไปข้างหลัง และมีเพียงเสียงเข็มขัดขาดเท่านั้น

ร่างกายของเฮ่อเสี่ยวเหวินสั่นไหว และวินาทีต่อมาข้อมือของเธอก็ถูกมัด!