สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 758

ยวี่จิ้นเหวินรีบจัดการเรื่องความยุ่งเหยิงให้ครอบครัวฟู่ยวี่ แต่ใจกลับคิดถึงเรื่องหนานซ่งเลยรีบบินกลับไปที่ซีอานทันที

ทันทีที่ลงจากเครื่อง เขาไม่สามารถเข้าไปหาหนานซ่งได้ จึงโทรหาหลัวกัง

เป็นผลให้เขารู้ว่าหนานซ่งอยู่ในโรงพยาบาลตอนนี้การแสดงออกเขาเปลี่ยนไปด้วยความตกใจและเขาก็หยุดรถทันทีตรงไปที่โรงพยาบาล

กระเป๋าเดินทางเกือบหายในแท็กซี่

หนานซ่งนั่งอยู่บนม้านั่งนอกห้องผู้ป่วยในความงุนงง ล้อมรอบด้วยผู้คนมากมาย รวมทั้งหลินเจวี๋ย

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบ ทุกคนก็มองไปรอบๆ และเห็นยวี่จิ้นเหวินวิ่งไปมาราวกับสายลม

ยวี่จิ้นเหวินเหงื่อออกไม่สนใจแม้แต่จะเช็ดเหงี่อทิ้ง วิ่งไปที่ด้านข้างหนานซ่งสัมผัสใบหน้าเธออย่างประหม่าด้วยความกังวลและสัมผัสร่างกายเธอ "มันเจ็บตรงไหน หน้าคุณเป็นอะไรไหม? ร่างกายคุณเป็นอะไรหรือเปล่า มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า...”

“ฉันไม่เป็นไร” ใบหน้าหนานซ่งซีด จับมือยวี่จิ้นเหวินมองดูท่าทางกังวลใจของเขา ฝืนยิ้ม “ฉันไม่เจ็บ”

ซ่งอี้เป็นคนที่ช่วยเธอไว้โดนหนักที่สุด

มิฉะนั้น ตอนนี้ คนที่นอนอยู่ในห้องผู้ป่วยอาจคือเธอ

หลังจากที่ ยวี่จิ้นเหวินดูแน่ใจแล้วว่า หนานซ่งไม่ได้รับบาดเจ็บ หัวใจที่ตึงเครียดเขาก็คลายลงเล็กน้อย เขากอดเธอทันที และจูบเธอสองครั้งราวกับว่าเขาอยู่คนเดียว

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร… คุณทำให้ผมตกใจแทบตาย!”

หลัวกัง ไม่ได้คุยโทรศัพท์ให้ชัดเจน เขาแค่บอกว่ากล้องตกลงมาชนกับ หนานซ่งเมื่อได้ยินประโยคนี้ ยวี่จิ้นเหวินก็พยักหน้าหงึกหงัก หลังจากนั้นก็ไม่ได้ยินอะไรอีกเลย เพิ่งนึกได้ตอนหลังว่ามีดาราช่วยหนานซ่งไว้

“ซ่งอี้เหรอ?”

ยวี่จิ้นเหวินจำได้เลือนรางว่า หลัวกังกล่าวถึงชื่อนี้ และยังจำได้เลือนรางว่ามีนักแสดงหญิงคนหนึ่งชื่อชื่อนี้ในกอง "เธอเป็นอย่างไรบ้าง"

ใบหน้าหนานซ่งดูไม่ค่อยดีนัก เขาจึงหลับตาลง “เครื่องโดนที่หลัง กระดูกสันหลังเธอหัก เนื้อเยื่อใต้ผิวหนังบวม และเสียเลือดไปจำนวนมาก เธอเกือบได้รับบาดเจ็บที่อวัยวะ การผ่าตัดเสร็จสิ้น และเธอยังอยู่ในขั้นตอนการสังเกตยังไม่ตื่น"

การแสดงออก ยวี่จิ้นเหวินหนัก แต่หัวใจเขาเย็นชา

เขารู้ว่าถ้าซ่งอี้ไม่ได้ช่วยหนานซ่งไว้ ก็คงเป็นเธอที่ได้รับบาดเจ็บเช่นนี้ มีแนวโน้มจะร้ายแรงกว่านี้!

เขาเกลียดตัวเองอีกแล้ว ทำไมเขาไม่กลับมาเร็วกว่านี้ ทำไมเขาถึงไม่มาอยู่เคียงข้างเธอในยามที่เธอตกอยู่ในอันตราย!

หากมีอะไรเกิดขึ้นกับเสี่ยวซ่ง อย่าว่าแต่พ่อตาและแม่ผัวเขาจะไม่ปล่อยเขาไป แม้แต่เขาก็ยังไม่อภัยให้ตัวเอง!

“โทษผม มันเป็นความผิดผมเอง…” ยวี่จิ้นเหวินรู้สึกผิดมากจนโกรธจนอยากตบตัวเองสองครั้ง

หนานซ่งมองไปที่ดวงตาที่แดงของเขา โดยรู้ว่าเขากลัว เขารู้สึกเสียใจกับตัวเอง และจับมือเขาไว้

“เกี่ยวอะไรกับคุณ เป็นเพราะฉันเอง”