สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 764

ภายใต้การดูแลของพ่อแม่และสามี ครึ่งเดือนต่อมาการถ่ายทำก็เป็นไปอย่างราบรื่น

ซ่งอี้ก็ออกจากโรงพยาบาลแล้ว หนานซ่งก็ถ่ายทำฉากที่เหลือเสร็จแล้ว

หนานซ่งปิดกล้องล่วงหน้า

“ยินดีกับการปิดกล้องด้วย!”

หูจิ่งเฉินให้ดอกไม้ด้วยตัวเอง คนในกองถ่ายก็ต่างปรบมือร้องไชโย วิ่งไปถ่ายรูปคู่หนานซ่ง

หนานซ่งรู้สึกโล่งอกจากก้นบึ้งจิตใจ

ถ่ายตั้งแต่กลางเดือนพฤศจิกายนจนถึงตอนนี้ ถ่ายเกือบสองเดือนแล้ว เทศกาลปีใหม่ก็จัดในกองถ่ายเสร็จแล้ว ใกล้จะถึงตรุษจีนเล็กแล้ว

ปิดกล้องคืนนี้ หนานซ่งแสดงอำนาจบาตรใหญ่ด้วยการจองทั้งตึกเซียนจู เชิญทุกคนในกองถ่ายมาทานอาหารกัน เหมือนงานเลี้ยงปิดกล้อง

หลังจากรู้จักกันมาสองเดือน กองถ่ายก็สนิทกันมาก หลายๆ คนที่ตอนแรกกลัวหนานซ่ง ตอนนี้ความกลัวนั้นหายไปนานแล้ว สีหน้าหนานซ่งดูเย็นชา จริงๆ แล้วพอคุยกันแล้วก็รู้สึกว่าคุยง่ายมาก ไม่ได้อวดเบ่งอะไร ตอนเย็นมีหลายคนมาคารวะเหล้ากับเธอ บอกว่าเสียดายเธอ ซึ่งเสียดายจริงๆ หรือไม่ หนานซ่งก็ไม่รู้ แต่ทุกแก้วที่มาคารวะเธอก็ดื่มหมด เพราะเธอเสียดายทุกคนมากจริงๆ

แต่งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกรา ถ่ายละครเรื่องนี้เสร็จ หนานซ่งรู้ว่าอาชีพการแสดงของตัวเองกำลังจะสิ้นสุดลง

ถึงแม้อนาคตเธอจะมีชีวิตที่ดี แถมมีโอกาสได้ถ่ายอีก เดาว่าคงไม่ร่วมการแสดงแล้ว

ตอนแรกสุดการแสดงมันก็สดใหม่ สนุกมาก รู้สึกไม่ได้ยากอะไร แต่ยิ่งเข้าร่วม ก็ยิ่งรู้สึกว่าจริงๆ แล้วการแสดงมันไม่ง่ายขนาดนั้น นักแสดงต้องมีหัวใจบริสุทธิ์กับมันมากพอ ดาราจีนมีเยอะมาก แต่นักแสดงที่แท้จริงมีน้อย เธอเคยเจอนักแสดงที่แท้จริงมาก่อน เหมือนรุ่นหลินเจวี๋ย ความสามารถในการแสดงของนักแสดงรุ่นเก่าเป็นอย่างไร เธอยังห่างไกลจากระดับพวกเขามาก

พอก็คือพอ มันดีมากแล้ว

หนานซ่งดื่มไปเยอะมาก

ตอนเย็นยวี่จิ้นเหวินแบกหนานซ่งกลับ รู้สึกเหมือนแบกลูกหมู

ลูกหมูหนานถูกเขาวางบนเตียง ยวี่จิ้นเหวินย่อตัวกำลังจะถอดรองเท้าให้เธอ หนานซ่งกระเด้งขึ้นมาจากเตียงดัง “ตึง” เหมือนเครื่องจักรที่เติมจนเต็ม โซเซวิ่งเข้าห้องน้ำไป เปิดฝาชักโครกแล้วอ้วก ยวี่จิ้นเหวินแอบส่ายหัว ดื่มไปมากจริงๆ ……

เมื่อกี้เธอเดินเหมือนลอยเลย เหมือนศิลปะการต่อสู้ของจินยง ท่าเท้าทะยานคลื่นแห่งสำนักสำราญในเรื่องแปดเทพอสูรมังกรฟ้า

อ้วกอยู่นาน หนานซ่งก็รับน้ำที่ยวี่จิ้นเหวินส่งมาเพื่อล้างปาก เธอก็ได้สติขึ้นบ้าง

เธอเงยใบหน้าเล็กที่แดงนิดๆ มองยวี่จิ้นเหวิน “สามี~”

“หืม?” ยวี่จิ้นเหวินพยุงเธอ เธอฟุบบนตัวเขา พิงไหล่เขา น้ำเสียงก็นุ่มนวล “นาย……เหม็นมากอ่า”

ยวี่จิ้นเหวินตกตะลึง จากนั้นก็หัวเราะเสียงทุ้ม แล้วพยุงเธอขึ้นมา เหมือนหยอกล้อเธอ

“เธอดมดีๆ สิ ฉันเหม็นหรือเธอเหม็น”

หนานซ่งก้มศีรษะดมตัวเองดีๆ ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว เงยใบหน้าเล็กที่เหมือนมะเขือเทศขึ้นมา “ฉันเหม็นเอง ฮ่าๆๆ ……”

ยวี่จิ้นเหวินขำกับท่าทีเปิ่นๆ ของเธอ แล้วพูดกล่อมเธอ “อาบน้ำก็ไม่เหม็นแล้ว มา สามีช่วยเธออาบนะ”

เขาจะเข้าไปช่วยเธอถอดเสื้อผ้า แต่หนานซ่งกอดตัวเองไว้ มองเขาด้วยใบหน้าระแวง “นายจะทำอะไร”

“ช่วยเธออาบน้ำไง”

“ไม่ได้” หนานซ่งยื่นนิ้วออกมาส่ายตรงหน้าเขา แล้วพูดอย่างเคร่งขรึม “ห้ามหื่น”

ยวี่จิ้นเหวินยิ้มอีกครั้ง “ไม่ได้หื่น จะช่วยเธออาบยังไงล่ะ?”

หนานซ่งเหมือนครุ่นคิดสักพักอย่างจริงจัง จู่ๆ ก็หันศีรษะไปมองอ่างอาบน้ำ ดวงตาเป็นประกาย “เฮ้ย ที่นี่มีสระว่ายน้ำ ฉันว่ายน้ำได้!”

จากนั้นก็ยืนขอบอ่าง เหมือนยืนอยู่ขอบสระว่ายน้ำ ทำท่าจะกระโดดลงไป

เห็นว่ากำลังจะดิ่งศีรษะลงไป——

“เฮ้ยๆๆ!” ยวี่จิ้นเหวินมือไว รีบคว้าเธอ “นี่น้อง เธอจะทำอะไร?”

หนานซ่งพิงอ้อมกอดเขา แล้วทำหน้าน้อยใจ “ฉันอยากว่ายน้ำ นายห้ามฉันทำไม?”