สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 787

ไม่เหมือนกระต่ายน้อยน่ารักในรูปของจี้อวิ๋นและเฉิงเซี่ยน,ส่วนเฉวียนเยี่ยเชียน และ ลั่วโยวนั้นเหมือนดังหมาป่าหิมะที่ดุร้าย

จี้อวิ๋นกอดกระต่ายน้อยไว้และพูดกับเฉิงเซียนว่า "เราต้องอยู่ห่างจากพวกเขา ไม่อย่างนั้นจะถูกพวกมันกิน"

ทุกคนพากันหัวเราะ

เฉวียนเยี่ยเชียนเดินเข้าไปแล้ววางแขนโอบรอบคอจี้อวิ๋นดึงเข้าไปในอ้อมแขนเขา "กำลังพูดถึงพี่หรือ เชื่อหรือไม่พี่สามารถกินเธอเข้าไปได้จริงๆ"

จี้อวิ๋นสู้แรงของเฉวียนเยี่ยเชียนไม่ได้ ใบหน้าถูกกดแน่นเข้าหน้าอกเขา ยื่นมือไปที่เฉิงเซี่ยน และขอความช่วยเหลือ:

“พี่เฉิง ช่วยผมด้วย!”

เฉิงเซี่ยนเหล่มองในขณะที่เฉวียนเยี่ยเชียนกอดรัดจี้อวิ๋นไว้แน่น พูดด้วยรอยยิ้ม "พี่สอง คืนเข้าให้ผมเถอะ"

เมื่อเห็นความหวงของเฉิงเซี่ยน เฉวียนเยี่ยเชียนต้องการหยอกล้อเขา เขากล่าวว่า "ไม่คืน แล้วจะทำไม?"

"ก็ไม่ทำไร."

เฉิงเซี่ยนยกริมฝีปากขึ้นเล็กน้อยและพูดเบา ๆ ว่า "ปีใหม่ถึงแล้ว ค่าทนายของตระกูลเฉวียน ก็ควรเพิ่มขึ้นเช่นกัน"

ใบหน้าของ เฉวียนเยี่ยเชียนทรุดตัวลงทันที " ได้ ได้ ได้ ก็แค่คืนให้ ขี้งกจริงๆ"

เขาดันหัวของ จี้อวิ๋นและผลักเขาเข้าไปในอ้อมแขนเฉิงเซี่ยน

ใบหน้าที่สดใสของ จี้อวิ๋นแดงก่ำ จ้องไปที่เฉวียนเยี่ยเชียนอย่างเขินอายและรำคาญ และกระซิบกับ เฉิงเซี่ยน"เพิ่มราคาเลย"

“เฮ้ ไอ้หนูตัวเหม็น...” เฉวียนเยี่ยเชียนเบิกตากว้าง

จี้อวิ๋นรีบซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเฉิงเซียนและแลบลิ้นใส่เขา

หนานซ่งและคนอื่นๆ ได้ชมความสนุกสนานหัวเราะอย่างมีความสุข

การแข่งขันระหว่างพี่เฉิงกับพี่สองไม่ใช่แค่วันสองวัน พี่สองชอบเล่นกับพี่สี่ตั้งแต่ยังเด็ก เขารู้สึกว่าร่างกายเขานุ่มบีบนวดได้ง่าย ไม่น่าแปลกใจจนกลายเป็นเรื่องธรรมดา แต่พี่เฉิงและพี่สี่ตอนคนกันใหม่ ไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นพี่น้องกัน เมื่อเห็นแฟนตัวเองถูกกอด แน่นอนว่าเขาต้องทนไม่ได้ จนทำให้พี่เฉิงและเฉวียนเยี่ยเชียนถึงกับมีเรื่องชกต่อยกัน

พวกเขาต่อสู้กัน และแน่นอนว่าเป็นจี้อวิ๋นที่ต้องทนทุกข์ทรมาน

ในเวลานั้น จี้อวิ๋นเข้าใจว่า "ข้อกล่าวหาที่ได้รับจากฝ่ายตรงข้าม" คืออะไร!

เมื่อเห็นลูกๆ อยู่ในบ้าน พูดคุยกันอย่างมีความสุข คนที่มีความสุขคือคนเป็นพ่อแม่ เมื่อลั่วอินมีความสุข เขาก็จะลงมือทำอาหารสองสามจานด้วยตัวเอง

ทันทีที่เธอก้าวเข้า่ที่ครัว ทุกคนต่างมองไปที่หนานซ่งพร้อมกัน

หนานซ่งกล่าว "ทำไมทุกคนต้องมองมาที่ฉัน?"

“เธอไม่รับผิดชอบหน่อยเหรอ?” จี้อวิ๋นกระซิบ “แม่ทำอาหาร จะกินได้ไหม”

ลั่วอินได้ยินรีบออกจากครัวพร้อมถือมีดทำครัวสีเงิน “ใครบอกว่าฉันทำอาหารไม่ได้?”

จี้อวิ๋นตกใจและชี้ไปที่ไป๋ลู่ยวี๋ “น้องห้าพูด!”

ไป๋ลู่ยวี๋: "..."

เขาทำอะไรผิด

ลั่วอินพ่นเสียง “รับประกันไม่ได้ว่าอร่อยไหม แต่มันคงไม่ถึงกับฆ่าคน มันยากมากที่ฉันจะเข้าครัว ทุกคนก็สนุกกันไปก่อน”

เฉวียนเยี่ยเชียน, จี้อวิ๋นและ ไป๋ลู่ยวี๋หน้ามุ่ยและเสียใจอย่างลับๆ

สามพี่น้องอ้อนวอนหนานซ่งอยู่นาน แต่ หนานซ่งไม่สนใจ วันนี้เธอตั้งใจที่จะพักผ่อนรอกินอย่างเดียวโดยไม่เข้าครัว!

น่าเสียดายที่หลังจากประกาศไปแล้ว ก็เกิดเสียง "ปัง" ในครัว ราวกับว่ามีการวางระเบิด ทำให้ทุกคนตกใจ

หนานหนิงซง เป็นคนแรกที่รีบเข้าไปตกตะลึงในทันทีเมื่อเห็น ลั่วอินสำลักควันด้วยใบหน้าสีเทา