ฟู่ยวี่รู้สึกผิดมาก ที่ซูยินถูกลากขึ้นไปชั้นบนและเม้มริมฝีปากของเธอ
ในใจของเธอเต็มไปด้วยฉากที่ ฟู่ยวี่จูบเธอในรถเมื่อตอนมาถึง ปากของเธอเกือบจะบวมเพราะจูบของเขา
แย่แน่ๆ อาเคยผ่านมันมาก่อนต้องรู้ได้ในพริบตาเป็นแน่
ทันทีที่เธอเข้าไปในห้อง ก่อนที่หนานซ่งจะถาม ซูยินยอมรับความผิดของเธอทันที "ฉันขอโทษ คุณอา"
จู่ๆ คำพูดของหนานซ่งก็ติดอยู่ในคอ “หือ?”
เกิดอะไรขึ้นกับสาวน้อยคนนี้?
ซูยินไม่กล้าแม้แต่จะมองดูหนานซ่ง เธอก้มศีรษะและสารภาพความผิดว่า "เราเพิ่งจูบกันแค่สองสามครั้งและไม่ได้ทำอะไรอย่างอื่นนอกจากนี่
หนานซ่ง : "..."
เมื่อซูยินเห็นว่าหนานซ่งไม่พูดอะไรคิดว่าเธอคงโกรธ เธอจึงแอบมองเธอและขอความเมตตา: “คุณอาค่ะ จริงๆ นะคะ ฉันไม่ได้โกหกคุณ…ฟู่ยวี่แค่จูบฉัน ฉันไม่ได้ให้เขาจูบแต่เขาก็จูบ เขาจูบไปประมาณสิบห้านาที... ในรถ เราไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากนั้น”
เมื่อเห็นเธออธิบายในลักษณะจริงจังและบรรยายรายละเอียด หนานซ่งก็พูดไม่ออกครู่หนึ่ง
“ใครจะสนว่าเจ้าจะจูบหรือไม่ บอกข้ามาทำไม”
เมื่อพูดยากเกินกว่าจะได้ยิน
“เอ๋?” ตอนนี้ถึงคราวที่ซูยินต้องตกตะลึง “คุณอา คุณไม่ได้พยายามจะถามหรือนี่หรือ ทำไมถึงทำท่าทางแบบนั้น…”
เธอเป็นทหาร เพราะเธอมีพลังมากมาย เธอถูกหนานซ่งดูแลมาตั้งแต่ยังเด็กด้วยความหวั่นเกรง
หนานซ่งนั่งอยู่บนโซฟา และเธอก็ดูสง่างามมาก เธอเหลือบไปด้านข้างหน้าแล้วโบกมือให้ซูยิน "นั่งลง"
ถึงกับขอให้เธอนั่ง จึงเป็นการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียมกัน และดูเหมือนว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่
ในที่สุด หัวใจของซูยินก็สงบลง เธอนั่งบนโซฟาและมองดูขนมบนโต๊ะกาแฟ “คุณอา ขอกินคุกกี้หน่อยได้ไหม?”
หนานซ่ง : "กินซิ"
หลังจากได้รับการอนุมัติจากอาแล้ว ซูยินก็กล้ากิน เธอเปิดคุกกี้ห่อหนึ่งแล้วส่งให้หนานซ่งก่อน
หนานซ่ง ถามเธอว่า "เธอได้นำ 'ยายิ้มนรก, ผงคัน ฯลฯ มาด้วยหรือไม่"
“เอามาค่ะ มีอยู่ในกระเป๋า” ซูยินพูดอย่างกล้าหาญ
หนานซ่งเลิกคิ้ว “เธอพกติดตัวไปด้วยจริงๆ”
“เพื่อเตรียมพร้อม” ซูยินพูดอย่างเคร่งขรึม “ใครให้มีคุณลุงที่ไร้เดียงสาที่บ้านล่ะ?”
แน่นอน หนานซ่ง รู้ว่าเธอกำลังพูดถึงใครและพูดด้วยความสนใจ: "ทำไมยังต้องวางยา ให้ฟู่ยวี่ล่ะ?"
“ไม่ได้วางบ่อย แค่ตามอารมณ์ บางครั้งเมื่อมีการพัฒนายาใหม่เลยลองใช้กับเขา มันค่อนข้างสนุก”
ซูยินถือว่าฟู่ยวี่เป็นหนูทดลองอย่างสมบูรณ์ เธอไม่รู้สึกอะไรเลย ยาเหล่านั้นไม่ได้ทำร้ายร่างกายผู้คนอยู่ดี ยังสามารถช่วยล้างพิษในบางครั้ง เธอลองใช้ยาที่เหมยซูหลี่ แม้แต่เหล่าซูและติงเหมาก็ได้รับการวางยาโดยเธอ ไม่มีอะไรน่ากลัว
เธอพูดกับ ฟู่ยวี่ว่า "ฉันปฏิบัติต่อคุณเหมือนเป็นคนของฉันเองเพื่อทดสอบยากับคุณ คนธรรมดาไม่มีทางได้โอกาสนี้"
“…” ฟู่ยวี่อดไม่ได้ที่จะกลอกตา “ขอบคุณนะ!”
ก่อนที่คุณจะปฏิบัติกับผมเหมือนคนของคุณเอง โปรดปฏิบัติกับผมในฐานะบุคคล ไม่ใช่หนูทดลอง!
จากชั้นล่าง ฟู่ยวี่และ ยวี่จิ้นเหวินกำลังร้องไห้และ ยวี่จิ้นเหวินเหลือบมองเขา "ทำไมคุณถึงทำตัวเหมือนผู้หญิงที่ไม่พอใจตอนนี้ไม่เหมือนผู้ชายเลย"
"..."
ฟู่ยวี่พูดอย่างโกรธเคือง “ฉันแมนมากเวลาอยู่บนเตียง แค่ยังไม่มีโอกาสได้แสดงก็แค่นั้น?”
ยวี่จิ้นเหวินเหล่เขา "ระวัง ซูยิน ยังไม่ถึงวัยที่กฎหมายจะแต่งงานถ้านายได้ ถ้ากล้า... ก็รอตัดส่วนนั้นเถอะ"
ฟู่ยวี่มีเครื่องหมายอัศเจรีย์เป็นตัวหนาบนหน้าผากของเขา ดังนั้นเขาจึงไม่กล้า!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สอนรักอดีตภรรยา
ต่อๆค่ะรอนานแล้ว...
อยากอ่านเร็วๆทำไงดี...
มีถึงตอนจบมั๊ยค่ะ อ่านสนุกมากเลย อ่านจบตอนทีลง 940 แล้วค่ะมีต่ออีกม่ะค่ะ รอๆอยู่ค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ...
ทำไมตั้งแต่บทที่ 57 ขึ้นไปมี 4-5 บรรทัดตอนสั้นๆล่ะ...
แอด..ช่วยกลับมาลงต่อหน่อยจ้า .อย่าเทกันแบบนี้😄😄...
1...
1...
พี่ยวี่..ตายจริงไหม.ใครเป็นพระเอกอ่ะ😂😂...
สนุกมาก.....
นางเอกไม่น่าให้อภัยนะ เพราะผู้ชายใจดำ ดูแลมาตั้งสามปี ไม่เคยทำดีด้วยแล้วจู่ๆก็ทิ้ง นี่ถ้าไม่ถูกเปิดโปง เขาก็จะแต่งกับนังโจ๋...