สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 820

ฟู่ยวี่รู้สึกผิดมาก ที่ซูยินถูกลากขึ้นไปชั้นบนและเม้มริมฝีปากของเธอ

ในใจของเธอเต็มไปด้วยฉากที่ ฟู่ยวี่จูบเธอในรถเมื่อตอนมาถึง ปากของเธอเกือบจะบวมเพราะจูบของเขา

แย่แน่ๆ อาเคยผ่านมันมาก่อนต้องรู้ได้ในพริบตาเป็นแน่

ทันทีที่เธอเข้าไปในห้อง ก่อนที่หนานซ่งจะถาม ซูยินยอมรับความผิดของเธอทันที "ฉันขอโทษ คุณอา"

จู่ๆ คำพูดของหนานซ่งก็ติดอยู่ในคอ “หือ?”

เกิดอะไรขึ้นกับสาวน้อยคนนี้?

ซูยินไม่กล้าแม้แต่จะมองดูหนานซ่ง เธอก้มศีรษะและสารภาพความผิดว่า "เราเพิ่งจูบกันแค่สองสามครั้งและไม่ได้ทำอะไรอย่างอื่นนอกจากนี่

หนานซ่ง : "..."

เมื่อซูยินเห็นว่าหนานซ่งไม่พูดอะไรคิดว่าเธอคงโกรธ เธอจึงแอบมองเธอและขอความเมตตา: “คุณอาค่ะ จริงๆ นะคะ ฉันไม่ได้โกหกคุณ…ฟู่ยวี่แค่จูบฉัน ฉันไม่ได้ให้เขาจูบแต่เขาก็จูบ เขาจูบไปประมาณสิบห้านาที... ในรถ เราไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากนั้น”

เมื่อเห็นเธออธิบายในลักษณะจริงจังและบรรยายรายละเอียด หนานซ่งก็พูดไม่ออกครู่หนึ่ง

“ใครจะสนว่าเจ้าจะจูบหรือไม่ บอกข้ามาทำไม”

เมื่อพูดยากเกินกว่าจะได้ยิน

“เอ๋?” ตอนนี้ถึงคราวที่ซูยินต้องตกตะลึง “คุณอา คุณไม่ได้พยายามจะถามหรือนี่หรือ ทำไมถึงทำท่าทางแบบนั้น…”

เธอเป็นทหาร เพราะเธอมีพลังมากมาย เธอถูกหนานซ่งดูแลมาตั้งแต่ยังเด็กด้วยความหวั่นเกรง

หนานซ่งนั่งอยู่บนโซฟา และเธอก็ดูสง่างามมาก เธอเหลือบไปด้านข้างหน้าแล้วโบกมือให้ซูยิน "นั่งลง"

ถึงกับขอให้เธอนั่ง จึงเป็นการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียมกัน และดูเหมือนว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่

ในที่สุด หัวใจของซูยินก็สงบลง เธอนั่งบนโซฟาและมองดูขนมบนโต๊ะกาแฟ “คุณอา ขอกินคุกกี้หน่อยได้ไหม?”

หนานซ่ง : "กินซิ"

หลังจากได้รับการอนุมัติจากอาแล้ว ซูยินก็กล้ากิน เธอเปิดคุกกี้ห่อหนึ่งแล้วส่งให้หนานซ่งก่อน

หนานซ่ง ถามเธอว่า "เธอได้นำ 'ยายิ้มนรก, ผงคัน ฯลฯ มาด้วยหรือไม่"

“เอามาค่ะ มีอยู่ในกระเป๋า” ซูยินพูดอย่างกล้าหาญ

หนานซ่งเลิกคิ้ว “เธอพกติดตัวไปด้วยจริงๆ”

“เพื่อเตรียมพร้อม” ซูยินพูดอย่างเคร่งขรึม “ใครให้มีคุณลุงที่ไร้เดียงสาที่บ้านล่ะ?”

แน่นอน หนานซ่ง รู้ว่าเธอกำลังพูดถึงใครและพูดด้วยความสนใจ: "ทำไมยังต้องวางยา ให้ฟู่ยวี่ล่ะ?"

“ไม่ได้วางบ่อย แค่ตามอารมณ์ บางครั้งเมื่อมีการพัฒนายาใหม่เลยลองใช้กับเขา มันค่อนข้างสนุก”

ซูยินถือว่าฟู่ยวี่เป็นหนูทดลองอย่างสมบูรณ์ เธอไม่รู้สึกอะไรเลย ยาเหล่านั้นไม่ได้ทำร้ายร่างกายผู้คนอยู่ดี ยังสามารถช่วยล้างพิษในบางครั้ง เธอลองใช้ยาที่เหมยซูหลี่ แม้แต่เหล่าซูและติงเหมาก็ได้รับการวางยาโดยเธอ ไม่มีอะไรน่ากลัว

เธอพูดกับ ฟู่ยวี่ว่า "ฉันปฏิบัติต่อคุณเหมือนเป็นคนของฉันเองเพื่อทดสอบยากับคุณ คนธรรมดาไม่มีทางได้โอกาสนี้"

“…” ฟู่ยวี่อดไม่ได้ที่จะกลอกตา “ขอบคุณนะ!”

ก่อนที่คุณจะปฏิบัติกับผมเหมือนคนของคุณเอง โปรดปฏิบัติกับผมในฐานะบุคคล ไม่ใช่หนูทดลอง!

จากชั้นล่าง ฟู่ยวี่และ ยวี่จิ้นเหวินกำลังร้องไห้และ ยวี่จิ้นเหวินเหลือบมองเขา "ทำไมคุณถึงทำตัวเหมือนผู้หญิงที่ไม่พอใจตอนนี้ไม่เหมือนผู้ชายเลย"

"..."

ฟู่ยวี่พูดอย่างโกรธเคือง “ฉันแมนมากเวลาอยู่บนเตียง แค่ยังไม่มีโอกาสได้แสดงก็แค่นั้น?”

ยวี่จิ้นเหวินเหล่เขา "ระวัง ซูยิน ยังไม่ถึงวัยที่กฎหมายจะแต่งงานถ้านายได้ ถ้ากล้า... ก็รอตัดส่วนนั้นเถอะ"

ฟู่ยวี่มีเครื่องหมายอัศเจรีย์เป็นตัวหนาบนหน้าผากของเขา ดังนั้นเขาจึงไม่กล้า!

หลังจากพูดคุยกันในตอนเย็น ทันใดนั้น เขาก็จำได้ว่าพวกเขาทำแบบทดสอบสมรรถภาพทางกายเมื่อนานมาแล้ว เขาได้ยินมาว่าค่าประสิทธิ์สมรรถภาพทางกายของ ยวี่จิ้นเหวินอยู่ที่ 9.3 เท่านั้น เขาจึงเยาะเย้ยเขาอย่างบ้าคลั่ง ตบไหล่เขาแล้วพูดว่า " ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้าปลาแห้ง ตอนนี้ร่างกายไม่ไหวแล้ว ถ้าเป็นเมื่อก่อนร่างกายเขาสามารถทดสอบ 9.7 ในกองทัพได้"

ยวี่จิ้นเหวินทำท่าหักนิ้วของเขา และมองไปที่เขา

จี้อวิ๋น พูดอย่างเงียบ ๆ : "พี่ใหญ่ยังทำคะแนนได้เพียง 9.3 คะแนนเท่านั้น"

พูดได้คำเดียว ดวงตาของ ฟู่ยวี่เบิกกว้างทันที “เป็นไปไม่ได้! ระดับนั้นจะแค่ 9.3 คะแนนเท่านั้นหรือ การทดสอบสมรรถภาพทางกายของนั้นยากขนานนั้นเลยหรือ?”

คำว่า "ขนาดนั้น" หมายถึงคนธรรมดาอย่างหนานซ่ง ต้องชื่นชมความสามารถของ ฟู่ยวี่ที่มาสร้างความวุ่นวาย

ทันทีที่ได้ยินว่าหนานซ่งทำงานหนักเป็นเวลาหนึ่งเดือนเพื่อให้ได้ 8.7 ในการทดสอบ ฟู่ยวี่ก็ลุกขึ้นยืนและเริ่มที่จะเปลื้องผ้า

ซูยินมองมาที่เขา "คุณกำลังทำอะไร?"

“ผมต้องการทดสอบ” จิตวิญญาณการต่อสู้ของ ฟู่ยวี่ถูกหยิบขึ้นมา และเขาต้องการดูว่าตอนนี้ร่างกายของเขาแข็งแรงแค่ไหน

ในความเป็นจริง ทุกคนไม่อยากเห็น ฟู่ยวี่ที่ดูอ่อนแอ แต่เขา ยวี่จิ้นเหวินและ ลั่วโยวเป็นสหายร่วมรบของ ลั่วโยวดังนั้นไม่น่าต่างกันเกินไป

ดังนั้นทุกคนจึงย้ายไปที่สนามฝึกซ้อมเพื่อดูการทดสอบของ ฟู่ยวี่

เมื่อเดินไปที่สนามฝึก ซูยินอดไม่ได้ที่จะหยิกฟู่ยวี่ไปทีหนึ่ง "คุณคิดว่าคุณว่างเกินไปหรือเปล่า อยู่ดีๆทำไมถึงอยากทำการทดสอบ?"

ฟู่ยวี่ยิ้มให้เธอ "ทำไมคุณกลัวผมจะทำคุณขายหน้าหรือ?"

ซูยินกระพือแก้มเหมือนกระรอกน้อย "ระวังอย่าให้บาดเจ็บ"

“โย่” ดวงตาสีพีชของฟู่ยวี่เต็มไปด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย “คุณเป็นห่วงผมใช่ไหม”

ซูยินสบตากับความรักของเขา และพึมพำ "ฉันกลัวคุณจะตายก่อนที่คุณจะทดสอบเสร็จ"

"..."