สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 824

รักแรกค่อย ๆ ถอยออกไปเงียบ ๆ ฟู่ยวี่ยังคงติดใจกับคำพูดเมื่อกี้ของซูยิน

"ผู้ชายหล่อ ๆ คนนั้นเป็นใคร ใครเป็นผู้ชายหล่อคนนั้น?"

ซูยินเหล่ตามองเขาเล็กน้อย "พี่อายุสิบสี่ก็มีแฟนแล้ว ฉันจะมีผู้ชายหล่อ ๆ บ้างไม่ได้หรือไง?"

แค่ประโยคเดียวฟู่ยวี่ก็หมดท่า ทำได้แค่ออดอ้อนโดยการเอาหน้าตัวเองไปถูซูยินเหมือนกับสุนัขไซบีเรียนฮัสกี้ "ไม่เอาสิ ผู้ชายหล่อยังจะหล่อกว่าฉันอีกเหรอ? ผู้ชายของเธอน่ะหล่อสุดในจักรวาลแล้วนะ ใครก็เทียบไม่ได้ ไอ้ปลาตากแห้งยวี่จิ้นเหวินก็สู้ไม่ได้!"

ยวี่จิ้นเหวินไม่มีทีท่าอยากตอบสนองกับเรื่องนี้

เขาไม่เคยเทียบความหล่อของตัวเองกับผู้ชายคนอื่นด้วยวิธีที่มันตื้นเขินแบบนี้ ถ้าจะเทียบ มาเทียบเรื่องภรรยาดีกว่า

ใครจะเก่งไปกว่าภรรยาของเขาอีก?

ไม่มี

ไม่มีใครทั้งนั้น!

ซูยินมองฟู่ยวี่ด้วยท่าทีอ่อนใจ "หล่อก็หล่อแหละ"

ฟู่ยวี่ได้ยินก็ลิงโลด "ใช่ไหมล่ะ?"

หลังจากนั้นซูยินก็พูดประโยคถัดมา "ก็แค่แก่ไปหน่อย อีกสองปี ก็คงจะเหนียวจนเคี้ยวไม่ไหว"

"......"

อึ่ก ฟู่ยวี่กระอักจนรู้สึกเหมือนมีเลือดมากองอยู่ที่คอของเขา คำพูดของเธอมันแทงใจ

"เธอรังเกียจว่าฉันแก่?" เขามีสีหน้าน้อยใจ "ฉันยังไม่บ่นว่าเธอเด็กเลย แต่เธอกลับบ่นว่าฉันแก่?"

"ใครเด็ก?" ซูยินยืดอกขึ้น "ฉันเด็กอย่างนั้นเหรอ?"

ฟู่ยวี่อดที่จะมองไปยังตำแหน่งนั้นไม่ได้ ดูเหมือนว่า......เขายื่นมือออกไป "ช่วงนี้เธอโตขึ้นหรือเปล่า?"

เหล่าบอดี้การ์ด: "......"

นี่เป็นเรื่องที่พวกเขารับรู้ได้ใช่ไหม?

ตอนที่มือกำลังจะได้สัมผัส ก็โดนซูยินตีมือแล้วปัดออกไปเสียก่อน เธอบอกด้วยเสียงต่ำ: "ไปไกล ๆ เลย! อย่ามามือปลาหมึกแถวนี้!"

ในตอนที่ทั้งสองกำลังหยอกล้อกันอยู่ ข้าง ๆ ก็มีเสียงเรียบ ๆ ของหนานซ่งดังขึ้น "ซูยิน ทำตัวดี ๆ หน่อย"

ปากพูดให้ซูยินทำตัวดี ๆ แต่ความจริงแล้วกำลังบอกใครอีกคนให้ทำตัวดี ๆ

"ค่ะ คุณอา"

ซูยินรับคำ แล้วเขม็งตาใส่ฟู่ยวี่ จากนั้นก็นั่งนิ่ง ๆ

คุณอาออกคำสั่ง ฟู่ยวี่เองก็ไม่กล้าทำอะไรต่อ

ยวี่จิ้นเหวินหันไปมองภรรยาตัวเอง แล้วพูดขึ้นอย่างอ่อนโยน: "หนาวหรือเปล่า? เอาผ้าห่มเพิ่มอีกผืนไหม?"

หนานซ่งยกแขนขึ้นมาทำท่ากากบาทตรงหน้าอก: ไม่

ยวี่จิ้นเหวิน: "......"

ซวย คุณนายใหญ่โกรธจริง ๆ แล้ว

เขาหันกลับไปเขม็งตาใส่ฟู่ยวี่อีกครั้ง: โทษปากพล่อย ๆ ของแกคนเดียวเลย!

ฟู่ยวี่กะพริบตาใส่เขาด้วยหน้าตาใสซื่อ

หนานซ่งหลับไปตลอดทาง ยวี่จิ้นเหวินจึงไม่มีโอกาสแม้แต่จะง้อ

ดูเหมือนว่าวันนี้เขาต้องนอนโซฟาแน่ ๆ

ลงจากเครื่อง หนานซ่งกับซูยินก็ไปเข้าห้องน้ำ อาหลานสองคนเพิ่งจะเดินออกไป ยวี่จิ้นเหวินก็จัดการกระชากคอของฟู่ยวี่ในทันที

"ไอ้เชี้*! แกช่วยดูตำแหน่งด้วย อย่าชกหน้านะเว้ย!"

ปลาแห้งน้อยโดนปลาตากแห้งจัดการไปชุดหนึ่ง จนแทบจะกลายเป็นปลาแห้งป่น ซูยินก็ออกมา เขาหันไปมองเธอด้วยน้ำตาคลอเบ้า พร้อมเบะปาก ราวกับว่าวินาทีถัดไปเขาสามารถร้องไห้ออกมาได้ เขาชี้ไปทางยวี่จิ้นเหวินด้วยท่าทางคนไร้ทางสู้ แล้วฟ้องเธอ "ที่รัก มันทำพี่......"

ซูยินมองเขา จากนั้นก็หันไปมองยวี่จิ้นเหวิน แล้วเอ่ยขึ้น: "อาเขย ทำดีมากเลยค่ะ"

ฟู่ยวี่: "......."