สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 867

เมื่อเข้าไปในสวนกุหลาบ หนานซ่ง บอกเล่ารายละเอียดเกี่ยวกับการกระทำของ ซ่งซีในเมืองกั่งราวกับว่ากำลังรายงานเรื่องงานให้ลั่วจวินหังฟังและเรื่องที่เห็นพี่สะใภ้ใหญ่ของเธอ

เมื่อพูดถึงพี่สะใภ้ใหญ่ที่ลงมาจากฟากฟ้าในกระเช้าลอยฟ้า หนานซ่งหยุดคิดไม่รู้ว่าเธอควรพูดต่อดีหรือไม่

ท้ายที่สุดแล้ว ก็เหมือนมีปืนกำลังเล็งมาที่เธอ

ลั่วจวินหังนั่งบนโซฟาในห้องหนังสือและฟังอย่างเงียบ ๆ ด้วยบุหรี่ในปากของเขา สีหน้าของเขาเย็นชาและใบหน้าของเขาสงบ หากไม่เห็นไฟบุหรี่ในปากของเขาที่สูญอยู่ เขาคงคิดว่าเขาหลับตาไปแล้ว

เมื่อได้ยิน หนานซ่ง หยุดพูดไปลั่วจวินหังก็เหลือบมองเธอเล็กน้อย “ทำไมไม่พูดต่อล่ะ”

"คือ……"

หนานซ่ง รู้สึกท่วมท้นเล็กน้อยและมองไปที่ ยวี่จิ้นเหวิน

ลั่วอินกลับไปที่ห้องเพื่อล้างเครื่องสำอางบนหน้าและมาร์คหน้ามาที่ห้องหนังสือต่อ ทันทีที่เขาเข้าประตู เขาก็พูดว่า "มีอะไรบ้างที่ไม่สามารถพูดกับพี่ชายของเธอได้ พูดความจริงไป มีเรื่องอะไรบ้างที่พี่ชายของเธอไม่รู้”

เธอนั่งไขว่ห้างบนโซฟาแบบขี้เกียจ

หนานซ่ง ยังคงไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรดี เขาจึงมองไปที่ ยวี่จิ้นเหวินเพื่อขอความช่วยเหลือ ยวี่จิ้นเหวินกอดเธอไว้แล้วหันไปทาง ลั่วจวินหัง"พี่ใหญ่ ผมพูดเอง... "

ขณะที่เขากำลังจะพูด ลั่วจวินหังยกมือขึ้นเพื่อหยุดเขา

การแสดงออกของลั่วจวินหังเป็นเหมือนดังเหล็กที่เย็นชาและสงบ น้ำเสียงของเขาชัดเจน “คุณคือคนที่ยืนดู ผมต้องการฟังมุมมองของคนที่เห็นมากับตา”

เขามองไปทีดวงตาของเขาที่ลึกและเขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ช้าและทรงพลัง “บอกความรู้สึกนั้นของเธอมา”

เป็นการบังคับให้เธอต้องพูด

ภายใต้การพิจารณาของพี่ใหญ่ หนานซ่งซ่อนมันไว้ไม่ได้ เหมือนที่แม่บอก ไม่มีอะไรที่พี่ใหญ่ไม่รู้?

เธอกำลังร่วมความคิด "ฉันคิดว่าพี่สะใภ้ใหญ่ของฉันอยู่ที่นี่เพื่อช่วยซ่งซี และฉันก็รู้สึกว่าเธอต้องการชีวิตของฉันจริงๆ ถ้าอาจิ้นและหลัวกังไม่ช่วยฉันไว้ ฉันคงเป็นคนที่ถูกยิง”

หนานซ่ง พยายามอย่างเต็มที่ที่จะเล่าเรื่องในลักษณะตรงไปตรงมาโดยไม่มีอารมณ์ แต่ก็ยาก ในที่สุดเขาก็ยังคงระบายอารมณ์บางอย่างออกมา

ปกติเธอไม่เคยมีนิสัยใจกว้างพอ เธอเป็นคนเกลียดคือเกลียดรักคือรัก หากซ่งซีต้องการจะฆ่าเธอ เธอจะไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ และคนอื่นๆ ก็เช่นเดียวกัน

แต่คนที่อยากจะฆ่าเธอคือพี่สะใภ้เหยียนซี... นอกจากโกรธแล้ว หนานซ่งยังรู้สึกเสียใจมาก

คนในสมาชิกครอบครัวมักจะเป็นคนที่สำคัญในใจหนานซ่งเสมอ ที่ที่อ่อนโยนที่สุดในหัวใจของเธอถูกสงวนไว้สำหรับพวกเขา เธอไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งครอบครัวของเธอจะฆ่าเธอเอง

มันเหมือนกับความรู้สึกถูกแทงข้างหลังโดยคนที่คุณไว้ใจมากที่สุด และมันเจ็บปวดราวกับอกที่กำลังแตกสลาย

ยวี่จิ้นเหวินรู้ดีถึงความคับข้องใจของเสี่ยวซ่งแม้ว่าเธอจะไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้หลังจากเกิดอุบัติเหตุ แต่เขาเป็นคนอยู่ข้างเตียงเธอ จะไม่รู้สึกได้อย่างไร

ลั่วจวินหังฟังคำพูดของน้างสาวอย่างเงียบ ๆ ด้วยดวงตาสีฟ้าเข้ม เขาถามว่า "เธอจะตัดสินได้อย่างไรว่าคนที่อยากจะฆ่าเธอคือพี่สะใภ้ของเธอ?"

"..."

เมื่อพี่ชายถามเรื่องนี้ก็หยุดความคิดหนานซ่งทันที

เธอเบิกตากว้างและจ้องไปที่ ลั่วจวินหังอย่างงุนงง ในขณะนี้ หัวที่ฉลาดของเธอหยุดหมุนทันที และเธอก็พูดตะกุกตะกัก: “หรือไม่ใช่ พี่สะใภ้ใหญ่?”

ลั่วอิน, หนานหนิงซ่ง, ยวี่จิ้นเหวินและ ไป๋ลู่ยวี๋ ก็มองไปที่ ลั่วจวินหังพร้อมกัน

หัวของ ไป๋ลู่ยวี๋ กำลังมึน

ทันทีที่เขานั่งลงและได้ยินคำว่า "พี่สะใภ้ใหญ่ยังมีชีวิตอยู่" เขาตกอยู่ในความคิดที่งงและรู้สึกว่าโลกทั้งใบกลับหัวกลับหาง