สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 880

เมื่อได้ยินเสียง "อา-"

ความแตกต่างของเวลาจากครึ่งวินาทีหลังจากนั้น

ลั่วจวินหังขมวดคิ้วและฟังเสียงนั้น เสียงแรกมาจาก หนานซ่ง และครั้งที่สองมาจาก ไป๋ลู่ยวี๋ทั้งพี่น้องตะโกน ราวกับว่าท้องฟ้ากำลังสั่นสะเทือน พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น .

เหยียนยวนเปิดประตูและตาม ลั่วจวินหังไปที่ห้องถัดไป

ภาพที่เห็นนั้นทำให้พี่ชายทั้งสองนั้นตกใจ

โถงทางเดินและห้องนั่งเล่นเงียบสนิท

บนเตียงขนาดใหญ่ ไม่เพียงมีแต่ไป๋ลู่ยวี๋เท่านั้น แต่ยังมีผู้หญิงอีกหนึ่งคน

ฟู่จื่อถูกปลุกให้ตื่นขึ้นด้วยเสียงตะโกนจากทั้งสอง

“เกิดอะไรขึ้น?” เธอเหยียดแขนอย่างเกียจคร้าน เมื่อเห็นว่าผ้าห่มกำลังจะหลุดออกจากอก ไป๋ลู่ยวี๋ก็รีบเข้าไปกอดเธอ แล้วมองไปทางหนานซ่งและคนอื่นๆ อย่างแผ่วเบา พร้อมตะโกน “ออกไป!"

เสียงตะโกนนี้มีความแมนมาก แต่ไม่มีใครกลัวเขา ต่างยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น

ไป๋ลู่ยวี๋เปลี่ยนเป็นขอร้องแทน

“คุณบรรพบุรุษทั้งหลาย ช่วยออกไปก่อนได้ไหม … ขอเปลี่ยนเสื้อผ้ากันก่อน”

ในห้องนั่งเล่น หนานซ่ง ดูมึนงง

เธอมองไปที่ ยวี่จิ้นเหวินด้วยความตกใจและถามเขาอย่างจริงจังว่า "ตาของฉันไม่ได้ดูผิดไปใช่ไหม ในผ้านวมคือฟู่จื่อ... ใช่ไหม"

ยวี่จิ้นเหวินพยักหน้าและบอกเธอด้วยความมั่นใจ “ใช่”

"โอ้ สวรรค์ ตอนนี้พี่เล็กเอาใหญ่แล้ว"

หนานซ่ง มองไปทางห้องนอนอย่างไม่เชื่อสายตา พี่เล็กของพวกเขา ไป๋ลู่ยวี๋กินลูกพี่ลูกน้อง ของฟู่ยวี่... เธอเป็นสาวมอเตอร์ไซค์ถือเบสบอล! เขาทำมันได้อย่างไร?

หลังจากหลับแล้ว คุณจะยังสามารถตื่นขึ้นอย่างมีชีวิตชีวาได้หรือไ?

ประตูห้องนอนเปิดออก และไป๋ลู่ยวี๋ก็เดินออกไปในกางเกงลายสีขาวและรองเท้าแตะ

ทันทีที่เขาออกมา เขาก็สบตากับทุกคน

ไป๋ลู่ยวี๋รู้สึกได้ทันทีว่าหนังศีรษะของเขารู้สึกคัน

เขาเกาหัว เดินไปหาลั่วจวินหังอย่างกล้าหาญ เงยหน้าขึ้นมองเขา และพูดอย่างกล้าหาญ: "พี่ใหญ่ ผม... ผมเป็นผู้ใหญ่ การที่ผมมีความรักไม่ใช่เรื่องผิดกฎหมายใช่ไหม"

"มีความรัก?"

ก่อนที่ ลั่วจวินหังจะพูด หนานซ่ง ก็พูดด้วยความประหลาดใจ

ประตูห้องนอนเปิดออกอีกครั้ง ฟู่จื่อสวมชุดเบสบอลของ ไป๋ลู่ยวี๋ หน้าตาเรียบๆ เธอสูงและใส่เสื้อผ้าผู้ชายก็ดูไม่ใหญ่เกินไป แต่พอดีและดูดี

เธอพยักหน้าอย่างจริงจัง “ไป๋เสี่ยวลู่กับฉันยืนยันความสัมพันธ์ของเราเมื่อคืนนี้”

เสี่ยวลู่...

หนานซ่ง รู้สึกว่าชื่อนี้แปลกมาก แต่เป็นเรื่องปกติที่จะพูดจากปากของ ฟู่จื่อ

ฟู่จื่อมองไปที่ หนานซ่ง และ ยวี่จิ้นเหวินและพูดว่า "เราพบกันที่ เมืองหรง คุณคือ หนานซ่ง อาของ ซูยิน ชื่อของคุณคือ... ยวี่จิ้นเหวินใช่ไหม เพื่อนของ อายวี่"

หนานซ่ง และ ยวี่จิ้นเหวินพยักหน้าพร้อมกัน

“ส่วนอีกสองคนไม่รู้จัก”

ฟู่จื่อเดินไปทาง ไป๋ลู่ยวี๋"เสี่ยวลู่ช่วยแนะนำให้ฉันรู้จักหน่อย"

“โอ้” ไป๋ลู่ยวี๋ยกมือไปทางลั่วจุนเหิงซึ่งนั่งอยู่บนโซฟา “นี่คือพี่ชายคนโตของผม”

หลังจากที่เขาพูดจบ ก็กระซิบข้างหูของ ฟู่จื่อ"ผู้ที่มีสถานะสูงสุดในครอบครัวของเรา"

โอ้.

ฟู่จื่อตระหนักว่าเธอต้องสุภาพ

“สวัสดีค่ะพี่ใหญ่” เธอพยักหน้าให้ลั่วจวินหังอย่างสุภาพที่สุด