สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 886

เฮ่อเซินคิดไว้แล้วว่าไม่มีทางปิดบังซูอิงได้

ในตอนที่เธอถามออกมา เขาก็รู้ว่าเธอได้ตัดสินใจไปแล้ว

อันที่จริงซูอิงสังเกตถึงความผิดปกติในช่วงนี้ของเฮ่อเซินได้ตั้งนานแล้ว พวกเขานอนเตียงเดียวกัน ความรู้สึกไวต่อการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของกันและกันมากที่สุด ช่วงนี้เฮ่อเซินเป็นกังวลมาโดยตลอด ซูอิงมองออก หลายวันมานี้เขามักจะลองเชิงถามเธอเกี่ยวกับเรื่องในตอนเด็ก แต่ก็ไม่กล้าถามเยอะ กลัวว่าจะกระทบบาดแผลในใจของเธอ และเธอก็ไม่อยากนึกถึงอดีต ความทรงจำที่มีแต่ความเจ็บปวด

บางคนใช้วัยเด็กรักษาชีวิต บางคนใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อบำบัดชีวิตในวัยเด็ก

หนานซ่งคือคนกลุ่มแรก ซูอิงกลับเป็นคนกลุ่มหลัง

วัยเด็กและวัยรุ่น ชีวิตของเธอน่าอนาถมาก สำหรับเธอความทรงจำพวกนั้นเป็นสีเทา มีแสงสว่างเล็ก ๆ เพียงหนึ่งเดียวนั่นก็คือความรักการคุ้มครองจากแม่ หลังจากแม่เสียชีวิต เธอก็หนีออกมาจากเมืองเล็ก เธอตัวคนเดียวต่อสู้โลกที่หนาวเหน็บใบนี้ เธอก็แค่พยายามและใช้ชีวิตอย่างยากลำบากแค่นั้น จนกระทั่งได้พบกับเฮ่อเซิน เธอถึงได้ลิ้มรสของการถูกรัก

เฮ่อเซินถามเธอ ถ้าหากพ่อแท้ ๆ ของเธอปรากฏตัวขึ้น เธอจะรับไหม

ซูอิงตอบโดยไม่ต้องคิด “ไม่รับ”

รับมาทำอะไรล่ะ?

ช่วงเวลาที่ผ่านมา สิ่งที่พ่อให้เธอมันไม่ใช่ความรัก แต่เป็นการด่า การตี สถานะ “พ่อ” สำหรับเด็กสาวหลายคนก็เหมือนต้นไม้สูงตระหง่าน แต่สำหรับเธอคือแส้ที่ฟาดเธออย่างเจ็บปวด ถ้าหากฆ่าคนไม่ผิดกฎหมาย เธออยากจะรัดเขาให้ตายไปด้วยซ้ำ

ความเกลียดแค้นนั้นฝังลึกในกระดูก

ส่วนพ่อแท้ ๆ ของเธอ หลังจากทำให้แม่ท้อง ก็สาบสูญไปจากเมือง

ผู้ชายที่ไม่มีความรับผิดชอบแบบนั้น คิดว่าคงไม่ต่างจากกัวโอว แบบนั้นแล้วทำไมต้องยอมรับเขานะ?

แต่เธอคิดไม่ถึงก็คือ มู่โจวคือพ่อแท้ ๆ ของเธอ!

ซูอิงมองเฮ่อเซินด้วยสายตาเคร่งขรึม “เป็นเขา ใช่ไหม?”

เฮ่อเซินมองตาเธอ แล้วค่อย ๆ พยักหน้า

หึ...

ซูอิงพ่นลมหายใจออกมา เกือบจะยืนนิ่งไม่ไหว

“เสี่ยวซู!” เฮ่อเซินรีบเข้าไปพยุงเธอ ให้เธอนั่งลงบนโซฟา แล้วรินน้ำให้เธอแก้วหนึ่ง จากนั้นก็พูดปลอบเธอ: “คุณอย่าโมโห ค่อย ๆ ฟังผมพูด...”

เฮ่อเซินเล่าให้ซูอิงฟังเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาเล่าอย่างละเอียดมาก รวมทั้งหนานซ่งกับยวี่จิ้นเหวินพวกเขาพบกับมู่โจวและกู้ฟางที่เมืองกั่งได้ยังไง มู่โจวรู้ได้ยังไงว่าเขายังมีลูกสาวอยู่? แล้วตอนนั้นทำไมเขาออกจากเมืองโดยไม่ล่ำลา..ต่าง ๆ นานา เขาบอกเธอทั้งหมด รวมทั้งเรื่องที่มู่โจวป่วยหนักไม่มีทางรักษาให้หายได้ ชีวิตได้มาถึงจุดสิ้นสุด

ซูอิงฟังจบ ก็เผยรอยยิ้มเย้ยหยันออกมา และน้ำเสียงก็เย็นชาอย่างมาก “เขารู้ว่าตัวเองใกล้จะตายแล้ว ดังนั้นอยากจะถือโอกาสก่อนที่ตัวเองจะตายรับฉันเป็นลูก เขากลัวว่าป้ายหลุมศพจะไม่มีชื่อลูกหลานรุ่นต่อไปเหรอ? หึหึ เขามีสิทธิ์อะไรที่คิดว่าเขารับฉันเป็นลูก แล้วฉันก็จะรับเขาเป็นพ่อ”

เฮ่อเซินนั่งอยู่ข้าง ๆ ซูอิง น้ำเสียงของเธอเย็นชา แต่เขาสัมผัสได้ว่าเธอตัวสั่น

เธอเจ็บปวด และก็เจ็บปวดมาก

“เสี่ยวซู...” เขาเรียกเธอเบา ๆ ซูอิงกลับหันหน้ามามองเขาอย่างแรง

ซูอิงสีหน้าโกรธเคือง “คุณก็อยากให้ฉันรับเขาใช่ไหม? คุณปิดบังฉันนานขนาดนี้ เพราะคุยกับคุณพ่อคุณแม่ และเสี่ยวซ่งไว้เรียบร้อยแล้ว พวกคุณสงสารเขา เห็นใจเขาใช่ไหม?”

“ไม่ ไม่ใช่แบบนั้น”

เฮ่อเซินอยากจะอธิบาย จู่ ๆ เฟิงเอ่อร์ก็ร้องไห้ขึ้นมา พี่เลี้ยงได้ยินเสียงร้อง ก็เดินเข้ามาจากห้องข้าง ๆ อุ้มเด็กขึ้น แล้วมองไปทางซูอิง “คุณนายคะ ลูกหิวแล้วค่ะ...”