หนานซ่งยืนอยู่ข้างหน้าต่าง มองดูบรรยากาศภายนอก
นี่คือการต่อสู้เพียงครั้งเดียวที่เธอไม่ได้เข้าร่วม ตั้งแต่เธอตั้งครรภ์ ทั้งครอบครัวปกป้องเธอเหมือนสัตว์หายาก กลัวว่าเธอจะสะดุดล้ม และเธอก็รู้สึกว่าการต่อสู้ของตัวเองในตอนนี้อ่อนแอเป็นอย่างมาก ต่อให้ลงไปต่อสู้ก็จะกลายเป็นแค่ภาระของครอบครัว
แต่ว่า...
มองดูผู้บุกรุกเหล่านี้ที่บุกเข้าบ้านของตัวเอง หนานซ่งสายตาเย็นชาเฉียบแหลม สองมือกำมือแน่น เธอแทบรอไม่ไหวที่จะลงไปสู้ตายกับพวกเขา วันเวลาแบบนี้เมื่อไหร่จะสิ้นสุดสักที?!
ลั่วอินเหมือนกับดูความคิดของหนานซ่งออก เธอลูบหลังของหนานซ่งแล้วพูด “มันจะต้องผ่านไป”
หนานซ่งหันหน้าไปมองแม่ของเธอ “จะผ่านไปได้เหรอ?”
“ผ่านไปได้”
ลั่วอินพูด: “ว่ากันว่าความแค้นไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะจบสิ้น แต่ก็ต้องมีเวลาที่จบสิ้น พวกเราพยายามยุติความคับแค้นใจไว้ที่คนรุ่นนี้ ให้ลูก ๆ รุ่นต่อไปสามารถเติบโตในสภาพแวดล้อมที่ปกติแข็งแรง”
ฟังคำพูดของแม่ หนานซ่งน้ำตาคลอเบ้า
ในใจของเธอก็คิดเช่นนี้
*
ท้องฟ้าด้านนอกมืดครึ้มราวกับหมึกดำ
หลังจากหนานหนิงซง ยวี่จิ้นเหวิน หวังผิงและคนอื่น ๆ เข้าร่วมการต่อสู้ ในสวนก็เกิดการฆ่าฟันอีกละลอก เลือดกระเซ็นโดนดอกกุหลาบ จนกลายเป็นสีแดงเลือด นายเค นายหน้า นายหลังได้รับบาดเจ็บ ดาบเล่มหนึ่งฟาดฟันไปทางนายหลัง เมื่อเห็นว่าใกล้จะฟันไปที่คอของเขา นายเคคว้าใบมีดไว้อย่างรวดเร็ว
เลือดพุ่งออกมาแทบจะในทันที จากนั้นก็ไหลไปตามข้อมือเข้าแขนเสื้อของเขา
และในขณะเดียวกัน นายเครู้สึกถึงลมพัดผ่านหู หลัวกังไม่รู้พุ่งออกมาจากไหน สายตาเย็นชากวาดมองไป เส้นสีแดงพาดคอของชายที่ถือดาบคนนั้น ชายคนนั้นจับคอ แล้วล้มลง
หลัวกังจับข้อมือของนายเคไว้ ไม่ให้ดาบฟันมือของเขาอีกครั้ง
นายเคกลับถลึงตาใส่หลัวกัง แล้วตะโกนเสียงดัง “ไม่ใช่ว่าให้นายปกป้องคุณนายและคุณหนูใหญ่ไม่ใช่เหรอ? ใครใช้ให้นายมา?”
หลัวกังพูดเสียงเย็นชา “ถ้าฉันไม่มา นายก็จบเห่แล้ว!”
“แม่งมึง...”
นายเคด่าไปด้วย เตะคนที่พุ่งเข้ามาทางด้านหลังของหลัวกังไปด้วย จากนั้นก็ใช้นิ้วมือเปื้อนเลือดจิ้มจมูกของหลัวกัง “ต่อสู้เสร็จนายรอฉันได้เลย ดูสิว่าฉันจะจัดการนายยังไง!”
ถึงจะจัดการ ก็รอให้สู้เสร็จก่อนแล้วค่อยว่ากัน!
นายเคและหลัวกังหันหลังชนกันในทันที แล้วยกขาถีบในขณะเดียวกัน เงามืดสองเงาพุ่งผ่านฝูงชนราวกับพายุ ปกป้องคนของตัวเอง และไม่ออมมือให้กับศัตรูแม้แต่นิดเดียว!
ไม่รู้ว่าฝ่ายตรงข้ามมากันกี่คน ยวี่จิ้นเหวินกับหนานหนิงซงต่อสู้ไปด้วย ประเมินจำนวนคนของฝ่ายตรงข้ามไปด้วย ถ้าสู้ต่อไปแบบนี้ คงจะต้องสู้กันจนถึงเช้า หวังผิงแทบรอไม่ไหวที่จะรีบออกไป เขาออกไปช้าหนึ่งนาที เสี่ยวเหวินกับลูกในท้องก็จะอันตรายเพิ่มขึ้นหนึ่งนาที
ยวี่จิ้นเหวินสบตาหนานหนิงซ่ง แล้วพยักหน้าพร้อมกัน ยวี่จิ้นเหวินตะโกน “ปกป้องคุณน้า!”
บอดี้การ์ดของสวนกุหลาบรวมตัวเป็นโล่ล้อมรอบหวังผิงในทันที แล้วเปิดทางให้เขา หวังผิงพุ่งออกไป จนกระทั่งตอนที่ถึงหน้าประตู ด้านนอกมีเสียงมอเตอร์ไซค์ดังขึ้น มอเตอร์ไซค์สีดำเปิดไฟหน้าเหมือนสัตว์ประหลาดขี่เปิดทาง ตามติดมาด้วยรถเก๋ง และรถตำรวจ
รถเก๋งสีดำและรถตำรวจมารวมกันที่เดียว เป็นภาพที่หาได้ยาก
กองกำลังเสริมมาถึงแล้ว!
หวังผิงไม่เป็นกังวลอีกต่อไป เขาขึ้นรถคันหนึ่ง พากลุ่มคนขับไปทางตำแหน่งโทรศัพท์ของเฮ่อเสี่ยวเหวิน และให้ลูกน้องของเขาตรวจสอบกล้องวงจรประตูหน้าบ้าน ล็อกเลขทะเบียนรถ ตามรอยรถไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สอนรักอดีตภรรยา
ต่อๆค่ะรอนานแล้ว...
อยากอ่านเร็วๆทำไงดี...
มีถึงตอนจบมั๊ยค่ะ อ่านสนุกมากเลย อ่านจบตอนทีลง 940 แล้วค่ะมีต่ออีกม่ะค่ะ รอๆอยู่ค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ...
ทำไมตั้งแต่บทที่ 57 ขึ้นไปมี 4-5 บรรทัดตอนสั้นๆล่ะ...
แอด..ช่วยกลับมาลงต่อหน่อยจ้า .อย่าเทกันแบบนี้😄😄...
1...
1...
พี่ยวี่..ตายจริงไหม.ใครเป็นพระเอกอ่ะ😂😂...
สนุกมาก.....
นางเอกไม่น่าให้อภัยนะ เพราะผู้ชายใจดำ ดูแลมาตั้งสามปี ไม่เคยทำดีด้วยแล้วจู่ๆก็ทิ้ง นี่ถ้าไม่ถูกเปิดโปง เขาก็จะแต่งกับนังโจ๋...