สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 12

"เธอยังโอเคนะ?"

พอเห็นสองคนนั้นจากไป เฟิงจิงเหยาพึ่งคิดจะไปเป็นห่วงและมองไปที่กู้ฉางชิง

วันนี้โชคดีนะที่วันนี้เขามาเจอพอดี ไม่งั้นเธอคงจะถูกรังแกจนแย่แน่

"ไม่เป็นไร ขอบคุณนะที่ช่วยฉันไว้"

กู้ฉางชิงถาม "แล้วคุณหละ? ทำไมกลับมากะทันหันแบบนี้?"

"มาเอาเอกสาร!" เฟิงจิงเหยาเขย่ากุญแจรถที่อยู่ในมือ

"งั้นคุณก็ไปทำธุระเลย !" กู้ฉางชิงพยักหน้า หายใจเข้าลึกๆ และก้มลงไปเก็บเศษแจกันที่เรี่ยราดเต็มพื้น

เฟิงจิงเหยาไม่อยากให้เธอเก็บ เขาขมวดคิ้วขึ้น แต่กลับได้ยินเสียงถอนหายใจของกู้ฉางชิง

พอมองอีกครั้ง มือของเธอถูกเศษแจกันบาด เลือดที่หยดลงไปในแจกันสีเขียวอมน้ำเงินมันบาดตามาก

เธออึ้งไปครู่หนึ่ง

เฟิงจิงเหยาถอยหลังกลับมา ดึงเธอออก และพูดกับคนใช้ที่ยังอึ้งกับเหตุการณ์อยู่ข้างๆ "ยังไม่ไปเอากล่องพยาบาลมาอีก"

"ค่ะ!" คนใช้รีบไปเอากล่องพยาบาลมาเลยในทันที

กู้ฉางชิงมองหน้าเฟิงจิงเหยา หัวเราะเล็กๆ "แค่แผลเล็กๆ ใช้แค่พาสเตอร์แปะไปเดี๋ยวก็หาย จะเอากล่องพยาบาลมาทำไม?"

"มันต้องฆ่าเชื้อ ถึงจะทายาได้ แผลถึงจะไม่ติดเชื้อเข้าใจมั้ย?"

เฟิงจิงเหยาพูดแบบจริงจัง เขาพูดไปพลางเอาของที่อยู่ในกล่องยาออกมา

กู้ฉางชิงเงียบ เธอไม่ใช่กู้ฉางชินซักหน่อย ไม่ต้องคุณหนูคุณนายขนาดนั้น

แต่เห็นเฟิงจิงเหยาจะทำให้แบบนี้ เธอก็เลยได้แค่ปล่อยๆไป

เฟิงจิงเหยาใช้สำลีที่มีแอลกอฮอล์แตะเบาๆอย่างระมัดระวังลงไปที่แผล

"จึก..."กู้ฉางชิงร้องเจ็บเล็กน้อย

"เจ็บมากเลยหรอ?อดทนอีกนิด เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว"

เฟิงจิงเหยาหน้าตาจริงจังมาก

เขาเอาความสนใจทั้งหมดมาที่นิ้วที่ถูกบาดของเธอและค่อยๆใส่ยาลงไป

อย่างตั้งใจมาก

เพราะใกล้มากขนาดนี้ กู้ฉางชิงถึงขนาดรู้สึกถึงลมหายใจของเขาอยู่ที่นิ้ว

ในใจรู้สึกอุ่นใจไม่น้อย ตั้งแต่เด็กจนโต ยังไม่มีใครตั้งใจทำอะไรให้เธอขนาดนี้เลย

เธอมองเฟิงจิงเหยาค้างโดยไม่รู้ตัว

เขาหน้าตาหล่อจริงๆ กรามที่ชัด และผิวที่นุ่มขาว หล่อเหมือนเทพบุตรที่กำลังจับนิ้วเธอและมองแผลอย่างไม่กระพริบตาเลย ริมฝีปากที่บางแต่ดูเซ็กซี่ และก็เป่าลงที่นิ้วของเธอเบาๆ

กู้ฉางชิงเหม่อลอย ทำไมคนคนนี้ มันน่ามองขนาดนี้กันนะ?

เฟิงจิงเหยาที่กำลังทำแผลอย่างตั้งใจ แต่ในใจเขาก็กำลังครุ่นคิดอะไรอยู่

เขาไม่ใช่ว่าไม่เคยไปตรวจสอบเรื่องของกู้ฉางชิน แต่คนนี้ที่อยู่ตรงหน้า กับสิ่งที่พวกเอกสารบอก มันเป็นคนละคนกันชัดๆ

หรือว่าเธอจะอยากดึงดูดความสนใจจากตัวเขา? พยายามเล่นละครตบตา?

เพราะตั้งแต่ที่เขากลับจีน ก็ไม่เคยเห็นเธอนอกลู่นอกทางเลย

เฟิงจิงเหยาพูดไปพลางคิดไป แต่เขากลับหยุดไปแปปหนึ่ง เขาเห็นเหมือนมีอะไรอยู่

กู้ฉางชินเธอไม่ต้องทำอะไรอยู่แล้ว มีไหมบางๆอยู่ได้ยังไง

เฟิงจิงเหยาไม่เข้าใจ และแอบสงสัยในใจ

"มีอะไรรึเปล่า?" กู้ฉางชิงเห็นเขาดูใจลอย และเขาพึ่งจะรู้สึกตัว

ยังดีที่เฟิงจิงเหยาไม่เจอไหม ไม่งั้นคงแย่แน่