ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 163

บทที่163

บรรดาผู้บริหารต่างก็แอบส่องดู แล้วมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ!

ใบหน้าของไป๋ยี่เฟยนั้นขาวสะอาด ไม่เพียงไม่มีไฝ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงแผลเป็นอันนั้นเลย

“ณ ตอนนี้ ผมว่าเรื่องทั้งหมดก็ได้กระจ่างแล้ว งั้นผมอยากจะขอเชิญให้คุณช่วยพาพวกคนของคุณกรุณาไสหัวไปออกไปด้วย!”

พอจางหรงได้ยินอย่างนั้นเขาก็รีบเปลี่ยนสีทันที “ใช่ รีบไสหัวไปเลย โหวจวี๋ไม่ต้อนรับพวกแก!”

ไป๋ยี่เฟยมองไปที่จางหรง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

จางหรงเองก็สังเกตเห็นสีหน้าของไป๋ยี่เฟย ในใจก็รู้สึกกลัวเป็นอย่างมาก ใครจะไปคิดล่ะว่าหลี่ฝานจะไม่เอาไหนขนาดนี้? มาซะใหญ่โต แต่กลับกลายเป็นแค่เรื่องตลกเนี่ยนะ!

สีหน้าของหลี่ฝานกับคนของหลี่ซื่อนั้นดูไม่ได้เลย

“คุณทนาย กิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ป……”

หลี่ฝานอยากจะพูดว่า ในเมื่อตำแหน่งประธานบริษัทของโหวจวี๋ยังคงเป็นของไป๋ยี่เฟยอยู่ งั้นกิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปก็ยังต้องเป็นของหลี่ฝานอยู่

“สัญญาได้ถูกเซ็นไปแล้ว และมีผลบังคับใช้แล้วด้วยครับ”

สรุปก็คือ ประธานบริษัทของโหวจวี๋ยังคงเป็นของไป๋ยี่เฟย แต่กิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปนั้นได้กลายเป็นของไป๋ยี่เฟยไปแล้วนั่นเอง

หลี่ฝานกับคนของหลี่ซื่อรู้สึกมืดบอดขึ้นมาทันที

พวกเขาไม่เพียงไม่สามารถยึดโหวจวี๋มาอยู่ในกำมือได้ แต่ยังเอากิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปยกให้เขาไปด้วย!

งั้นพวกเขาก็ไม่เหลืออะไรแล้วสิ?

“ไม่ ไม่ได้สิ! ไป๋ยี่เฟยยังเป็นประธานของโหวจวี๋อยู่ งั้นผมก็ยังต้องเป็นประธานของกิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปอยู่สิ!” หลี่ฝานตะคอกเสียงดัง

ไป๋ยี่เฟยยิ้มเจือนๆ “คุณหลี่ฝานครับ เราต่างก็ลงนามไปแล้ว คุณอยากจะกลับคำอย่างนั้นเหรอครับ? งั้นเราก็มาจัดการให้มันเป็นไปตามที่กฎหมายกำหนดเถอะครับ”

สัญญาที่มีผลบังคับใช้แล้วนั้นย่อมต้องมีกฎหมายคุ้มครองด้วย หลี่ฝานอยากที่จะเถียง แต่มันต้องขึ้นศาลและไม่มีทางที่เขาจะชนะเลย

หัวใจของหลี่ฝานนั้นเต้นไม่หยุด และเขาก็กำลังกระวนกระวายเป็นอย่างมาก

ถ้าตระกูลหลี่เสียกิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปไป แล้วคนในตระกูลมากมายขนาดนั้นจะใช้ชีวิตต่อยังไง?

ไม่ต้องคิดก็รู้อยู่แล้ว พอเขากลับไป เขาจะต้องถูกคุณปู่ พ่อและคนอื่นๆ ในตระกูลต่อว่าอย่างแน่นอน ดีไม่ดีเขาอาจจะถูกขับไล่ออกจากตระกูลเลยด้วยซ้ำ

พอคิดถึงตรงนี้ หลี่ฝานก็ร้อนรนเป็นอย่างมาก หายใจหนักหน่วงขึ้นมาเรื่อยๆ

จากนั้น ไป๋ยี่เหยก็พูดต่อ “คุณหลี่ฝานครับ คุณมันโง่ โง่จนผมไม่ต้องใช้สมองเลยด้วยซ้ำก็สามารถเอาชนะคุณได้แล้ว”

“และผลลัพธ์ทั้งหมดนี้คุณก็เป็นคนเลือกเองทั้งหมด”

ตอนนี้ไป๋ยี่เฟยรู้สึกสะใจเป็นอย่างมาก ตอนนี้เขายังไม่ลืมภาพที่มันทำให้หลี่เสว่สะเทือนใจจนเป็นลมไปเลย ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากเอาคืน เพียงแค่เขายังไม่มีโอกาส แต่ตอนนี้เขาเสนอตัวขึ้นมาให้ตัวเองโดนจัดการเองแบบนี้ แล้วจะให้มันปฏิเสธได้ยังไงล่ะ?

“นี่คุณ!” หลี่ฝานชี้หน้าไป๋ยี่เฟยแล้วพูดออกมาเพียงแค่คำเดียว จากนั้นเขาก็สลบไป

“พี่ฝานครับ” เห่าเจี้ยนรีบก้าวเข้ามาข้างหน้าแล้วประคองตัวหลี่ฝานเอาไว้

พอไป๋ยี่เฟยเห็นอย่างนั้นก็ได้ขำออกมา “มีความอดทนเพียงแค่นี้ ยังคิดจะมาต่อกรกับฉันอีก?”

เมื่อเหล่าผู้บริหารได้เห็นด้านนี้ของไป๋ยี่เฟยแล้ว แล้วทุกคนต่างก็พากันเกรงกลัว ประธานคนนี้ถึงแม้อายุยังน้อย แต่ไหวพริบดีมาก ทำให้พวกเขาต้องมองเขาใหม่อีกรอบแล้ว และในเวลาเดียวกัน พวกเขายังต้องพิจารณาพฤติกรรมที่ตัวเองปฏิบัติต่อท่านประธานคนนี้ใหม่แล้ว

จางหรงตกใจกับคำพูดของไป๋ยี่เฟยเป็นอย่างมาก เมื่อกี้การทางเขาทำตัวเป็นนกสองหัวที่เอียนเอียงไปทั้งสองฝั่งนั้นไป๋ยี่เฟยจะต้องจัดการกับเขาแน่ๆ คราวนี้เขาคงจบเห่แล้วจริงๆ!

ไป๋ยี่เฟยไม่ได้สนใจใครอื่น เขาแค่บอกกับ เห่าเจี้ยนว่า “ตอนนี้รีบพาหลี่ฝานไสหัวออกไปจากโหวจวี๋เดี๋ยวนี้”

พอคนของหลี่ซื่อเห็นอย่างนั้น ก็พากันพยุงหลี่ฝานที่อ้วนท้วนขึ้นมาเตรียมที่จะไป

แต่ในตอนนั้น ไป๋ยี่เฟยก็ได้พูดขึ้น “รอเดี๋ยว!”

ทุกคนหยุดลง “คนอื่นๆ ออกไป แต่เหลือหลี่ฝานไว้”

“นี่……ไม่ดีมั้งครับ?” เห่าเจี้ยนพูดขึ้นเบาๆ