ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 187

บทที่187

แต่เวลานี้ หลี่เฉียงตงส่งเสียงพูดออกมาว่า “ทานข้าวก่อนเถอะ! ทานเสร็จพวกเราค่อยคุยกัน”

ทานข้าวเสร็จ ค่อยบอกหลิวจื่อหยุนไปตามตรง ดีกว่ายังไม่ได้กินข้าวก็เริ่มโมโหโกรธ

ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า “เสว่เอ๋อ ทานข้าว”

“อื้ม”หลี่เสว่พยักหน้าและกินข้าวอย่างเชื่อฟัง

หลิวจื่อหยุนรู้สึกแปลกๆ หลี่เสว่เชื่อฟังขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

ไม่ หลี่เสว่เชื่อฟังมาตลอดและก็รู้ความมากเหมือนกัน แต่เธอรู้สึกหลี่เสว่ในวันนี้ เชื่อฟังเหมือนเด็ก แต่เธอไม่ได้คิดมากแถมยังกินข้าวเงียบๆ

ในที่สุด ก็ทานข้าวเสร็จ

หลี่เฉียงตงมองไปยังไป๋ยี่เฟย บอกใบ้ให้เขาพูดเอง

ไป๋ยี่เฟยสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดว่า “แม่ เสว่เอ๋อ.....”

หลิวจื่อหยุนเห็นบรรยากาศจริงจังขนาดนี้พูดถึงหลี่เสว่อีกหน้าก็เคร่งขรึมทันที “เสว่เอ๋อเป็นอะไร?”

ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างเย็นชาว่า “เสว่เอ๋อความจำเสื่อม ตอนนี้มีเพียงแค่สติปัญญาของเด็กห้าหกขวบ เธอ.....”

“ห้ะ?”หลิวจื่อหยุนเพิ่มระดับเสียงขึ้นมาว่า “ลูกพูดอะไร?”

ไป๋ยี่เฟยกัดฟันเอาเรื่องราวมาพูดอธิบายง่ายๆแต่ไม่ได้พูดเรื่องโดนยาพิษ

หลิวจื่อหยุนได้ฟังจบก็สูดลมหายใจเข้าจนเกือบจะเป็นลม โชคดีที่หลี่เฉียงตงมาจับไว้ทันถึงได้ตั้งหลักได้

หลิวจื่อหยุนพรวดพราดลุกขึ้นทันทีฝ่ามือข้างหนึ่งยกขึ้นมาฟาด

ไป๋ยี่เฟยหลับตา เขาไม่ได้หลบ

แต่ทว่า ไม่ได้รู้สึกเจ็บตามที่คาดการณ์ไว้เลย

ไป๋ยี่เฟยลืมตาขึ้นมาพบว่าหลี่เฉียงตงจับข้อมือของหลิวจื่อหยุนเอาไว้แล้วพูดขึ้นมาว่า “ที่รัก ใจเย็นหน่อย”

“ใจเย็น!”หลิวจื่อหยุนด่าว่า “ใจเย็นบ้าไร!”

“คุณดูเขาทำให้ลูกสาวเรากลายเป็นแบบนี้หรอ?”

“เสว่เอ๋ออยู่กับเขา ก็ไม่เคยเจอเรื่องดีๆ ตอนนี้ยิ่งกลายเป็นเด็กอีก!”

“แกเจ้าสารเลวคนนี้ เสว่เอ๋อก่อกรรมทำเข็ญอะไรไว้กันแน่ถึงได้ทุกข์ยากแบบนี้!”

“ไม่ได้! พวกลูกต้องหย่ากัน!”

“......”

หลิวจื่อหยุนกำลังด่าอย่างโมโห หลี่เสว่ก็ร้องไห้ขึ้นมา

ทันใดนั้น ในห้องรับแขกเหลือเพียงแค่เสียงร้องไห้ของหลี่เสว่

ไป๋ยี่เฟยรีบเข้ามาโอบกอดหลี่เสว่ไว้ “เสว่เอ๋อไม่ร้องนะ ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร.....”

“คุณอา.....อย่าตีคุณอา.....”หลี่เสว่ร้องไห้

หลิวจื่อหยุนเห็นหลี่เสว่เป็นแบบนี้ ในใจรู้สึกไม่สบายใจตาค่อยๆแดงขึ้น “นี่ก่อกรรมทำเข็ญอะไรไว้กันแน่.....”

หลี่เฉียงตงถอนหายใจอย่างจนปัญญา ตบหลังปลอบใจหลิวจื่อหยุนโดยไม่ได้พูดอะไร

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ในที่สุดหลี่เสว่ที่ถูกไป๋ยี่เฟยปลอบก็ดีขึ้นแล้ว

หลี่เฉียงตงพูด “พวกลูกกลับไปก่อนเถอะ!”

“ได้ครับ”ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า เขามองไปที่หลิวจื่อหยุนแล้วดึงหลี่เสว่กลับไป

หลังจากที่รอทั้งสองคนกลับไป หลี่เฉียงตงถึงปริปากพูดขึ้นมาว่า “ตอนนี้เสว่เอ๋อสามารถมีชีวิตอยู่ได้ เพราะไป๋ยี่เฟย....”

หลิวจื่อหยุนเงยหน้า “หมายความว่าไง?”

“จริงๆแล้วเสว่เอ๋อไม่ใช่เป็นน้ำตาลในเลือดต่ำ ลูกโดนยาพิษ”หลี่เฉียงตงพูดอย่างเย็นชา

“ไป๋ยี่เฟยก็โดนยาพิษเหมือนกัน แต่ยาแก้มีเพียงแค่หนึ่งเม็ดเขาไม่ลังเลให้เสว่เอ๋อเลยสักนิด ดังนั้นเสว่เอ๋อถึงได้กลายเป็นแบบนี้”