สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 815

หมอดันแว่น แล้วดูผลรายงานอีกครั้ง "คุณควรมีหมอเก่งๆ อยู่ข้างๆ ช่วยคุณดูแลสุขภาพ ไม่งั้นโอกาสการตั้งครรภ์ของคุณจะมีแค่ไม่กี่เปอร์เซ็นต์"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้า "ใช่ค่ะ ช่วงนี้ฉันกินยาตลอด ฉัน......ต้องการเด็กคนนี้ ในเมื่อกว่าจะท้องได้ การคลอดก็คงไม่ใช่เรื่องยากอะไรใช่ไหมคะ? ต่อไปฉันจะระวังให้ดี"

หมอถอนหายใจไร้เสียง "ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันก็ต้องสั่งยาบำรุงครรภ์ให้คุณ แต่ทางที่ดีคุณให้หมอคนนั้นตรวจให้คุณด้วยนะ สรุปสถานการณ์แล้วค่อยวางแผนอีกครั้ง นอกจากนี้......"

"นอกจากนี้อะไรครับ?"

คนพูดคือโจวฉือเซินที่ไม่เอ่ยปากมาตลอด น้ำเสียงทุ้มต่ำเย็นชา

หมอพูดว่า "ถึงแม้ระหว่างการตั้งครรภ์ไม่เกิดข้อผิดพลาดอะไร ราบรื่นไปจนถึงวันคลอด มันก็เลี่ยงยากที่อาจจะเกิดอันตรายในการตกเลือด ดังนั้นฉันเลยแนะนำทั้งคู่ ให้พิจารณาดีๆ ก่อนค่อยตัดสินใจ"

หร่วนซิงหว่านพูด "ฉันพิจารณาดีมากแล้วค่ะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันจะคลอดเด็กคนนี้ รบกวนคุณสั่งยาบำรุงครรภ์ให้ฉันเถอะค่ะ"

เห็นท่าทีเธอเด็ดเดี่ยวแบบนี้ หมอก็พูดอะไรไม่ได้อีก "งั้นก็ตามนี้ ตอนนี้อายุครรภ์คุณยังน้อย อีกสองอาทิตย์ค่อยมาดำเนินเอกสาร"

ขณะที่พูด หมอก็กล่าวเตือนอีกครั้ง "คุณจำไว้นะ ต้องทำอารมณ์ให้สงบอยู่ตลอด ห้ามโกรธ ห้ามฉุนเฉียว และห้ามทะเลาะกับใคร โดยเฉพาะสามเดือนแรก อาจจะไม่เกิดการสูญเสีย แต่สามเดือนหลังก็ผ่อนคลายไม่ได้เช่นกัน ให้ระมัดระวังตลอดเวลา ไม่สบายตรงไหนต้องรีบมาโรงพยาบาลทันที"

"สุดท้ายนี้ คำแนะนำของฉันก็คือ ถ้าต้องการลดความเสี่ยง ทางที่ดีเมื่อเด็กอายุเจ็ดแปดเดือน ก็สามารถผ่าตัดคลอดได้เลย แต่นี่ก็ไม่ใช่ไม่เสี่ยงนะ ต้องบอกว่ามันดีกว่าอดทนรอการคลอดแบบธรรมชาตินิดหน่อย"

ระหว่างทางออกมาจากโรงพยาบาล หร่วนซิงหว่านมองโจวฉือเซินอยู่ตลอด อยากเอ่ยปากพูดอะไรบางอย่างอยู่หลายครั้ง แต่สุดท้ายก็กลืนคำพูดกลับไป

โจวฉือเซินสบตาเธอ สีหน้าตึงเครียดก็ผ่อนคลายลง ดูออกถึงความเป็นห่วงและความกังวลของเธอ เขาพูดขึ้น "กลัวฉันไม่ให้เธอคลอดเด็กคนนี้เหรอ?"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้าเบาๆ จับมือเขาแน่น

โจวฉือเซินดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด ด้วยน้ำเสียงหมดหนทางและตำหนิตัวเอง "คำพูดแบบนี้ ฉันไม่มีทางพูดกับเธอเป็นครั้งที่สอง เธอดูแลครรภ์ให้ดี เรื่องอื่นให้ฉันจัดการเอง"

ศีรษะหร่วนซิงหว่านซุกในอ้อมกอดเขา นานสักพักก่อนพูดขึ้น "ขอบคุณนะ"

ขอบคุณที่เขาเลือกยืนเคียงข้างเธอและสนับสนุนเธอในสถานการณ์แบบนี้

ที่จริงแล้วหร่วนซิงหว่านก็รู้ดี เธอทุ่มสุดตัว เดิมพันกับทุกอย่าง ถึงขั้นเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงด้วย

แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่นแล้วจริงๆ

เด็กคนนั้น กำลังรอรักษาเลือดที่คงค้างในสายสะดืออยู่

โจวฉือเซินก็รู้เรื่องพวกนี้เช่นกัน ดังนั้นเขาจึงไม่พูดอีก

ในเวลานี้ ใครบอกให้เธอทิ้งเด็กคนนี้ มันคือการเอามีดแทงหัวใจเธออย่างไม่ต้องสงสัยเลย

ผลลัพธ์แบบนี้ เธอรู้สึกแย่มามากพอแล้ว

หลังจากโจวฉือเซินไปส่งหร่วนซิงหว่านที่สตูดิโอ แล้วพูดกับเธอว่า "ทางด้านสตูดิโอใหม่ ฉันจะให้คนไปเฝ้า เธอไม่ต้องไปนะ"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้า "โอเค"

โจวฉือเซินพูดต่อ "เฉินเป่ยปกป้องเคียงข้างเธออยู่ตลอด เธอน่าจะรู้"

"รู้"

"ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ถ้าฉันไม่อยู่ ให้เขารับผิดชอบส่งเธอกลับบ้าน ไม่ว่าจะนั่งรถหรือเดิน เขาห้ามอยู่ห่างเธอไกลเกินไป"

หร่วนซิงหว่านพูด "โอเค"

โจวฉือเซินโน้มตัวลงมาจูบหว่างคิ้วเธอ "ฉันรู้เธอไม่ชอบให้ใครเดินตาม แต่อดทนแค่ไม่กี่เดือนนะ หืม?"

หร่วนซิงหว่านยกยิ้มให้เขา "ฉันทำได้ คุณไม่ต้องห่วง"

เธอรู้ดี โจวฉือเซินให้เฉินเป่ยคอยปกป้องเธอไม่ไปไหนในครั้งนี้ คงทำเพื่อป้องกันไม่ให้โจวจู้นเหนียนทำอะไรเธอ

พวกเขาต้องการให้เด็กคนนี้คลอดออกมาอย่างปลอดภัยเหมือนกัน