สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 107

ตอนที่ 107 สาวใช้ตัวแสบ11

“คุณเย่คะ ถึงเวลาอาหารแล้วค่ะ” แม่บ้านเสี่ยวหลันยืนบอกตรงประตู

“รู้แล้ว”

“ไปทานข้าว!” เขาพูดน้ำเสียงกระด้าง หันหลังเปิดประตูเดินออกไป

เซี่ยชีหรั่นถอนหายใจแรง บอกกับตัวเองเงียบๆว่า ถึงเขาจะบอกว่าไม่มีความเห็นใจให้ แต่อย่างน้อยก็ไม่ได้ไล่เธอไป ขอแค่เธอยังอยู่ ก็ยังมีหวัง

สำหรับความรู้สึกที่เขาทำไว้ ความรู้สึกที่เธอมีให้เขาไม่ว่าจะความไม่พอใจหรือเกลียด เธอจะไม่ไปสนใจ

ในห้องรับประทานอาหารนั้นแม่บ้านเสี่ยวหลันจัดโต๊ะไว้แล้วทั้งกับข้าวจานชามแก้วเหล้าล้วนจัดเตรียมไว้เรียบร้อย ไห่ลี่หมินกับฝู้เฟิ่งหยีก็นั่งอยู่ตรงหน้าโต๊ะทานอาหาร

ที่นี่ไม่มีพิธีรีตองมากเหมือนบ้านของเย่เชินหลิน แม่บ้านก็ร่วมโต๊ะทานอาหารด้วย เย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่นนั่งอยู่ด้านท้าย แม่บ้านเสี่ยวหลันนั่งอยู่ใกล้ฝู้เฟิ่งหยีคอยรับใช้ใกล้ๆ

พอเซี่ยชีหรั่นนั่งลง ไห่ลี่หมินก็มองเธอทันที ครั้งนี้เขาไม่ได้แอบมองเหมือนเมื่อก่อน แต่ตั้งใจมองเธออย่างชัดเจน

คางขาวของเธอแดงระเรื่อ ดูออกว่าคงมีใครบีบคางเธอมา ทำให้เขารู้สึกสงสารขึ้นมาจับใจ

ไห่ลี่หมินขมวดคิ้วมองเย่เชินหลิน ในใจพลางคิด ทำไมเขาถึงไม่ทะนุถนอมเธอสักนิด

เย่เชินหลินใช้เพียงสายตาเย็นชามองไห่ลี่หมิน มุมปากยกขึ้นยิ้มเยือกเย็น เหมือนเขากำลังพูดว่า คุณเจ็บปวดแล้วจะทำไม เธอเป็นผู้หญิงของฉัน แค่จะถามสักคำยังไม่มีปัญญา

ทั้งสองเหมือนกำลังสื่อสัญญาณกันเงียบๆ ฝู้เฟิ่งหยีมองลูกชายปราดนึง แล้วบอกอย่างอ่อนโยน “ลูกหลิน ทำไมไม่ดูแลชวนลี่หมินดื่มเหล้าล่ะ?”

“ดื่มอะไรดี? ”เย่เชินหลินถามไห่ลี่หมินอย่างเฉยเมย

“แล้วแต่เจ้าภาพครับ” ไห่ลี่หมินตอบเสร็จ ในใจก็คิดอย่าไงไม่เข้าใจว่าทำไมท่านประธานเย่ยังไม่กลับมานะ? ไม่ใช่ว่าจะไม่กลับมาใช่ไหม?ถ้าท่านไม่กลับมา ก็แปลว่าครั้งนี้เขาก็เสียเวลาเปล่า

ตอบเสร็จไม่ทันไร ก็ได้ยินเสียงประตูใหญ่หน้าบ้านเปิด

ทุกคนต่างหันไปมองประตูเป็นตาเดียว พอเห็นประตูเปิดออก ก็เห็นเย่เห้าหรันถือกระเป๋าเอกสารเดินเข้ามา