สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 111

ตอนที่ 111 สาวใช้ตัวแสบ15

ท่าทางเธอดูก้าวร้าว ทำให้เย่เชินหลินที่ตกอยู่ในภวังค์โลกของตัวเองตกใจเล็กน้อย มองเธอแบบไม่เชื่อสายตาเท่าไหร่

แต่แค่วินาทีเดียว เขาก็ละสายตา แล้วยื่นมือมายกขวดเหล้าอีกขวด

พฤติกรรมนี้ทำให้เซี่ยชีหรั่นรำคาญมาก เธอเคี้ยวฟันแล้วขู่ว่า “ยังจะดื่มอีก! ดื่มเลย! ฉันจะดูว่าคุณจะดื่มอะไรอีก! ”

ขณะขู่เธอก็ใช้มือปัดขวดเหล้าบนโต๊ะจนล้มลงหมด ขวดเหล้ากลิ้งกลุกๆ จนหล่นลงพื้นจนหมด

ลูกค้าในร้านต่างหันมามองเป็นตาเดียว คิดว่าแฟนทะเลาะกัน ต่างสนใจไปด้วยทานอาหารไปด้วย

แต่ทางฝั่งนี้ไม่สนใจว่าใครจะมองยังไง เย่เชินหลินจ้องมองเซี่ยชีหรั่นด้วยท่าทีเย็นชา เหล้าที่หล่นลงพื้นไปก็ดูเหมือนเขาไม่ได้สนใจเท่าไหร่

เขามองหน้าที่แดงระเรื่อและหน้าอกที่กระเพื่อมขึ้นมาเพราะโกรธของเซี่ยชีหรั่น

ดูไม่ออกจริงๆว่าเธอก็มีด้านที่ก้าวร้าวเหมือนกัน ปกติเธอจะทนให้คนอื่นเอาเปรียบเหมือนลูกแมว แต่พอรุนแรงเหมือนคลื่นขึ้นมา ก็ดูมีเสน่ห์ไปอีกแบบ

เขามองดูเธออย่างร้อนแรง จู่ๆไม่รู้เป็นอะไรอยากจูบเธอขึ้นมา แต่เขาไม่ได้ลงมือ เพราะผู้หญิงคนนี้เป็นนักต้มตุ๋นชั้นยอด สิ่งที่เขาควรทำกับเธอคือความแข็งกร้าว ไม่ควรอ่อนโยนให้แม้แต่น้อย

เหล้าที่หกเมื่อครู่ มีบางส่วนกระเด็นไปโดนเสื้อเย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่น แต่ทั้งสองที่กำลังมองตากันนั้นดูเหมือนจะไม่ได้สนใจ

บริกรเห็นเหล้าหกเต็มพื้น จึงรีบวิ่งเอาผ้าเช็ดโต๊ะมาเช็ด

เซี่ยชีหรั่นเองก็ไม่นึกว่าตนเองจะตื่นตระหนกขนาดนั้น หลังสงบสติลงมาแล้ว ถึงย้อนนึกขึ้นมาได้ว่าเธอลืมตัวไป

“ขอโทษค่ะคุณเย่ ฉัน…”

เธอพูดคำขอโทษยังไม่ทันจบ เย่เชินหลิงก็ยื่นแขนเขามาโอบรั้งแขนเธอชิดกาย จนร่างเธอนั่งลงบนตักเขา

เขาแนบปากกับหูของเธอ กระซิบข้างหูเธอด้วยเสียงทุ้ม “ทำไมไม่ให้ฉันดื่ม? เป็นห่วงเหรอ?”

คำพูดทุ้มต่ำนี้ทำให้ใจเธอสั่น เธอคิดว่าหลังจากเมื่อคืนเธอจะไม่มีวันใจสั่นกับเขาอีกต่อไปแล้ว เธอคิดว่าคงจะเกลียดเขาทั้งชาติแล้ว แต่แค่วันเดียวเท่านั้น พอเธอได้ยินเสียงคำถามแบบนี้ของเขา ก็ทำให้ใจเธอระส่ำแบบไม่เป็นตัวเอง

บริกรคิดว่าทั้งสองกำลังทะเลาะกัน กำลังจะเข้ามาเก็บกวาด ไม่คิดว่าจู่ๆจะมาเห็นทั้งสองกอดรัดรักกันขึ้นมาแบบนี้

ถ้าเข้าไปเก็บกวาดตอนนี้คงจะดูไม่รู้เรื่องรู้ราวเกินไป เธอเลยแค่ถือผ้าเช็ดโต๊ะเดินออกมา เดินออกมานิดนึงก็เจอบริกรอีกคนกำลังยกกับข้าวจะมาเสิร์ฟพอดี

“รออีกแปบค่อยเสิร์ฟดีกว่านะ” เธอกระซิบเตือน บริกรที่ยกอาหารมามองไปยังทั้งสองครู่นึง พยักหน้าทีนึงแล้วเดินจากไป

เซี่ยชีหรั่นหลับตาลงหวนนึกถึงใบหน้าใจร้าย เรื่องโหดร้ายเมื่อคืน พยายามได้สักพัก เธอจึงสงบใจลงได้ ออกแรงผลักเขาออกพร้อมตอบเสียงเย็นว่า “คุณเข้าใจผิดแล้วคุณเย่ ตอนนี้มีฉันแค่คนเดียวอยู่ข้างคุณ ถ้าคุณดื่มมากไป ฉันไม่รู้จะไปอธิบายกับคุณพ่อคุณแม่รวมถึงคู่หมั้นคุณว่ายังไง

เย่เชินหลินปล่อยมือจากเอวเธอ

“เธอไม่จำเป็นต้องอธิบาย!” เขาพูดจบ ก็ตะโกนเรียกบริกร “เอาเหล้าขาวมาอีกสามขวด!”

“คุณ คุณดื่มอีกไม่ได้นะ!” เย่เชินหลินดูเหมือนไม่ได้ฟังคำพูดของเซี่ยชีหรั่น

“ค่ะ!”บริกรรับคำ แล้วนำเหล้าขาวอีกสามขวดมาวางไว้บนโต๊ะ

“คุณคะรอสักครู่นะคะ เดี๋ยวฉันจะไปหยิบแก้วสะอาดมาเพิ่มให้ค่ะ”

ตอนนี้อาหารถูกนำมาเสิร์ฟบนโต๊ะ และคนทำความสะอาดก็เข้ามาเช็ดทำความสะอาดเรียบร้อยแล้วจึงจากไปอย่างเร็ว

บริกรนำแก้วสะอาดมาพร้อมมองหน้าเย็นชาของเย่เชินหลินแวบนึงโดยไม่กล้าพูดอะไร โดยช่วยเปิดขวดเหล้าทั้งสามขวดของเขาเสร็จแล้วจึงหันหลังจากไป

เป็นอีกครั้งที่เย่เชินหลินถือเหล้าในมือ กำลังจะยกดื่ม เซี่ยชีหรั่นก็ลุกขึ้นมาแย่งเหล้าเขาอีก น้ำเหล้าเขาวางกลับไปบนโต๊ะเหมือนเดิม

“เย่เชินหลิน ทำไมคุณต้องดื่มเหล้าแบบนี้ ไม่ต้องดื่มแล้ว!”

“แน่ใจนะว่าไม่ให้ฉันดื่ม?” เขาแสยะยิ้ม

“ใช่ !” เธอเงยหน้าขึ้นพูดอย่างจริงจัง คาดไม่ถึงว่าจู่ๆเขาก็ยื่นมือรั้งเอวเธอมากอดไว้ในอ้อมอกเขา

เขาดื่มแอลกอฮอล์เข้าไป เลยทำให้ลมหายใจเขาร้อนผ่าวรดหูเธอ

“ฉันอยากระบาย ถ้าไม่ดื่มเหล้า ก็คงต้องระบายกับเธอละ!”

พูดจบ เขาก็บดปากเขาบนปากเล็กๆที่กำลังเผยอออกของเธอทันที

ไม่มีความอ่อนโยน เขาจูบอย่างรวดเร็วและดุดัน อีกทั้งยังเหมือนจะกัดเธอระบายความโกรธ เซี่ยชีหรั่นตอนนี้ตื่นตกใจ พยายามผลักเขาออก คิดไม่ถึงว่ายิ่งดิ้นเขากลับยิ่งกอดรัดแน่น

ขณะที่จูบเธออยู่ เย่เชินหลินก็ยืนขึ้น อุ้มเธอขึ้นมาแล้วสาวเท้ายาวก้าวออกไป

เขานึกขึ้นมาได้ว่าข้างร้านอาหารเป็นโรงแรมห้าดาวชื่อดังแห่งหนึ่งพอดี…

เย่เชินหลินอุ้มเซี่ยชีหรั่นไปจนถึงหน้าประตูร้าน เที่ยงวันแล้ว ลูกค้าในร้านเลยเยอะเป็นพิเศษ ทุกคนต่างจ้องมองมาเป็นตาเดียว