สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 225

ตอนที่225 สาวใช้ตัวแสบ129

เธอเห็นสายตาหลงใหลอันไม่รู้สึกตัวของเหล่าสาวใช้ปลิวไปที่เขาอย่างมัวหมอง เหมือนเขาจะไม่ได้สังเกตเลย

ผู้ชายแบบนี้ เหมือนเขาจะมีโลกทั้งใบ แต่ก็เหมือนว่าเขาครอบครองอยู่บนผู้คนทั้งหลายที่จุดสูงๆ เหงาหงอยเหน็บหนาวจนไม่อาจอธิบายได้

บางทีเธอก็อยากจะอยู่เคียงข้างเขา บางทีก็รู้สึกว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์นั้น

เขาจะเหน็บหนาว จะเหงาหงอยยังไง ก็ยังไม่เท่าความเหน็บหนาว ความเหงาหงอยของเสี่ยวจุน

เขาโกรธก็อาจจะดี แค่เขาไม่ทรมานเธออย่างกับโรคจิต ก็แค่ไม่สนใจเธอ ปล่อยให้เธอหายไปไกลๆจากสายตาของเขา นั่นก็คือสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว ไม่ใช่เหรอ

ถึงแม้จะคิดแบบนี้ แต่เธอกลับถอนหายใจยาวๆ

“จริงๆ แล้วเธอรักเขาใช่ไหม ชีหรั่น” จู่ๆ ด้านหลังก็มีคนถามคำถามเธอ เซี่ยชีหรั่นตกใจ หันหลังไปดูทันที เป็นเหอเหวินนี่เอง

ไม่รู้ว่าเหอเหวินยืนอยู่ข้างหลังเธอนานแค่ไหนแล้ว เธอมองเย่เชินหลินจนไม่ได้ยินเสียงคนเดินมาข้างหลังเลย

จากการสัมผัสมากี่ครั้ง เซี่ยชีหรั่นเริ่มรู้สึกดีกับเหอเหวิน ถึงแม้ว่าสถานะของเธอสองคนจะเรียกว่าเพื่อนก็ยังรู้สึกอึดอัดอยู่ไม่น้อย แต่ในใจเธอก็ขอบคุณเธอมาก

เซี่ยชีหรั่นไม่ได้ตอบกลับคำถามของเธอ แต่เป็นถามกลับอ่อนๆ : “ทำไมเธอตื่นเช้าจัง”

“นอนไม่หลับ ก็เลยออกมาเดินเล่น” คำพูดของเหอเหวินก็เบาเหมือนกัน

“ความจริงชีวิตคนสั้นมาก ถ้ารักใครคนหนึ่งก็ยอมรับเลยซะ จะได้ไม่ต้องมาแคลงใจระหว่างกัน แบบนั้นมันทรมานเกินไปแล้ว พรหมลิขิตไม่รออยู่ที่เดิมตลอดเวลาหรอก ทำไมต้องรอจนถึงตอนที่อยู่ด้วยกันไม่ได้แล้ว จึงจะมาเสียดายว่าทำไมตอนนั้นไม่กล้าหน่อย” คำพูดนี้ของเหอเหวินเหมือนจะพูดให้เซี่ยชีหรั่นฟัง แต่ก็เหมือนจะพูดให้ตัวเองฟัง พูดจบ เธอก็ถอนหายใจออก ในควงคาเหมือนมีแสงเปล่งประกายอย่างมัวหมอง

เซี่ยชีหรั่นไม่ใช่ไม่เข้าใจความหมายของเธอ ประโยคเดียวของเย่เชินหลินเมื่อคืน: ”ใครคือคนรักของเธอ” ก็แสดงออกได้ชัดเจนมากเลยว่า เขาหวังว่าเธอจะรักเขา

ถ้าเธอพูดแล้ว วันนี้เขาก็อาจจะไม่โกรธใช่ไหม

แต่เป็นไปได้เหรอที่เธอเพื่อที่จะไม่ให้เขาโกรธ ก็ทำให้คนที่นอนหลับใต้ดินซึ่งไม่มีวันตื่นขึ้นมาผิดหวัง

ถ้ามีวันหนึ่ง เธอเหมือนที่เหอเหวินพูด ต้องออกไปจากที่นี่ เธอไม่รู้ว่าตัวเองจะเสียใจไหมที่ตอนนั้นไม่กล้าพอ ถึงจะเสียใจ ตอนนี้เธอก็ไม่มีทางที่จะเปลี่ยนแปลงความคิดพวกนี้ได้

“กลับไปไหม” เซี่ยชีหรั่นถามเหอเหวินเสียงเบา ในที่สุดก็ไม่ได้ตอบคำถามของเธออยู่ดี

“ก็ได้ กลับไปเหอะ”

สองคนสนทนาง่ายๆ เสร็จ ก็เดินไปทางตึกหลักด้วยกัน แต่ก็ไม่ได้จับมือกัน ก็แค่อยู่ใกล้กันมาก เดินของตัวเองไป

เหอเหวินคิดถึงผู้ชายที่อยู่ในใจคนนั้น ก้าวเท้าหนาแน่นมาก เซี่ยชีหรั่นก็เช่นกัน

แค่ทางสั้นๆ แต่กลับรู้สึกว่าเดินมาเนิ่นนานมาก จนถึงเธอสองคนได้ยินเสียงพ่อบ้านพร้อมกัน

“คุณเย่ครับ เรื่องที่จะคัดเลือกสาวใช้ ผมพอเตรียมพร้อมเรียบร้อยแล้ว คุณว่าคราวนี้จะเลือกเหมือนคราวที่แล้ว หรือจะให้แค่บางคนมาสัมภาษณ์ก็ได้แล้วครับ”

“ไม่ต้องทำยิ่งใหญ่ขนาดนั้นแล้ว ฉันจะเรียกหลินหลิงมา กับหลินต้าฮุยสองคนมาดูก็ได้แล้ว เลือกอีกสิบคนเข้ามา”

สิบคน ไม่รู้ทำไมเลขนี้ทำให้ใจของเซี่ยชีหรั่นรู้สึกไม่ค่อยดีเลย ไม่รู้ว่าผู้หญิงสิบคนนี้จะเหมือนคราวก่อนไหม มีเกือบครึ่งหนึ่งที่ถูกเขาทำขึ้นไปบนเตียง ถ้าเป็นแบบนั้นแล้ว ความถี่ที่เขาเติม“นางใน”ยังสู้ฮ่องเต้ได้เลย

สีหน้าอันอ้างว้างของเซี่ยชีหรั่นไม่ได้หนีพ้นจากสายตาของเหอเหวิน เธอเดาว่าสองคนนี้อาจจะทะเลาะกันอยู่

เธอมีความรู้สึกอยากจะสร้างโอกาสและทำให้เขาได้คู่กัน หลังจากที่พ่อบ้านกับเย่เชินหลินคุยกันเสร็จ เหอเหวินก็ตะโกนออก: “คุณเย่คะ!”

เย่เชินหลินหันมาดูตามเสียง สายตาเย็นชา สีหน้าก็มีความเยือกเย็นเล็กน้อย

“คุณไปทำงานเลย” เขาสั่งให้กับพ่อบ้านที่เดินตามหลังเขา

“ครับ คุณเย่”

เซี่ยชีหรั่นดูสีหน้าของเย่เชินหลินก็รู้แล้วว่าเขายังไม่ได้หายโกรธ เธอไม่รู้ว่าตอนนี้เธอควรจะไปพูดอ่อนๆ ให้เขาชอบใจดี หรือควรจะหลบอยู่ห่างๆ ให้เขามองข้ามการอยู่ของเธอดี

เธอกลัวว่าไปตอนนี้อาจจะตรงข้ามกับผลที่เธอต้องการ ยิ่งทำให้เขาโกรธเข้าไปอีก

ดังนั้นก็อยู่นิ่งแบบนี้ เธอไม่ได้เดินเข้าไปอีกก้าวหนึ่ง ก็ไม่ได้ถอยกลับไปอีกก้าวหนึ่ง ก็แค่ยืนอยู่ตรงนั้นเฉยๆ

เย่เชินหลินมองไปที่บนใบหน้าของเธอด้วยสายตาเลือดเย็น จากนั้นริมฝีปากบางเปิดออกเล็กน้อย เสียงเย็นชาดังขึ้น: “มานี่!”

เขากำลังมองเซี่ยชีหรั่นอยู่ ฉะนั้นเซี่ยชีหรั่นก็เดินไปสองก้าวตามความหมายของเขา ใครจะไปรู้เย่เชินหลินกลับขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย พูดอย่างไม่พอใจ: “ฉันไม่ได้เรียกเธอ คนที่ฉันเรียกคือเหอเหวิน”

ฝีเท้าของเซี่ยชีหรั่นหยุดลงอย่างขายหน้า ใบหน้าอายจนแดงไปหมดเลย กัดริมฝีปากไว้แน่นๆ ดิ้นไม่ได้อีกแล้ว

เหอเหวินรู้ว่าเย่เชินหลินตั้งใจจะให้เซี่ยชีหรั่นหน้าแตก อยากจะช่วยเธอ ก็ไม่รู้จะช่วยอย่างไร ยังไงเธอก็ต้องฟังคำสั่งของเย่เชินหลินอยู่ดี

“เหวินเหวิน เมื่อคืนหลับสบายไหม” แขนของเย่เชินหลินจู่ๆ ก็ไปโอบไหล่ของเหอเหวินไว้ และยังคุยกับเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนมากอีกด้วย

เซี่ยชีหรั่นรู้ว่าเขาตั้งใจจะทำให้เธอไม่สบายใจ จะให้เธอหึงหวง เธอไม่อยากให้เขาสำเร็จ แต่พอเห็นแขนแข็งแกร่งของเขากำลังโอบอยู่บนไหล่ของผู้หญิงอีกคน เธอก็มีความรู้สึกอยากจะพุ่งเข้าไปดึงลงมา