สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 309

ตอนที่309 สาวใช้ตัวแสบ213

ในความคิดของเขาเซี่ยชีหรั่นก็เป็นแต่คนที่อ่อนแอและขี้กลัวคนนึง

รู้สึกว่าเขายืนอยู่ที่หน้าประตูห้อง ความกลัวและความไม่สบายใจที่เซี่ยชีหรั่นมีทั้งหมดเมื่อครู่นี้ หายไปจนหมด

แม้ว่าจะมีประตูขั้นอยู่ แต่เธอเหมือนกับว่าเธอจะได้ยินเสียงเขาหายใจเข้าออก

เย่เชินหลินยืนอยู่หน้าห้องอยู่อย่างนั้นเงียบ สายตาก็มองไปที่ประตูที่อยู่ตรงหน้าบานนั้น

เซี่ยชีหรั่นอยู่ข้างในห้อง ก็จ้องมองประตูอยู่แบบนั้น เธอไม่รู้ว่าตัวเองควรจะออกไปบอกเขาว่าขอโทษหรือไม่

ทั้งคู่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นคนนึงอยู่ด้านใน อีกคนอยู่ด้านนอกไม่มีใครขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อย

เซี่ยชีหรั่นเธอไม่ใช่ว่าบอกกับตัวเองไปหลายรอบแล้วไม่ใช่หรือว่า เพียงแค่เขากลับมา นั่นก็หมายความว่าเขาเป็นห่วงเธอ？เขากลับมาเธอก็ควรที่จะออกไปเธอควรออกไปบอกเขาว่าที่จริงแล้วเธอคิดถึงเขา

เซี่ยชีหรั่นกัดริมฝีปาก พลางไม่หยุดครุ่นคิดไปมา

เธออยากจะมีความกล้าพอที่จะก้าวออกไปจากตรงนี้ แต่เธอก็กลัว กลัวว่าเธอบอกเขาแล้วว่าเธอคิดถึงเขา ก็จะต้องรู้สึกผิดกับโม่เสี่ยวจุน

หายใจเข้าออกลึกอยู่หลายครั้ง และเหมือนว่าเซี่ยชีหรั่นจะตัดสินใจได้แล้ว เธอเอื้อมมือไปยังลูกบิด

พอได้ยินเสียงว่าเซี่ยชีหรั่นจะเปิดประตูออกมา เย่เชินหลินก็รีบหันกลับเดินไปห้องของตัวเองทันที

พอเซี่ยชีหรั่นออกมาก็เห็นแต่แผ่นหลังเขาที่กำลังจะลับเข้าห้องไป

เธออยากที่จะเรียกเขาว่าคุณเย่ อยากจะบอกเขาว่าเธอกำลังรอเขากลับบ้าน ถึงแม้ว่าเขาจะไม่คิดถึงเธอก็ตาม แต่ถ้าเธอพูดออกไปว่าเธอรอคอยเขากลับมาอยู่ เขาก็คงจะเข้าใจเธอ

แต่ว่าเขากลับหันหลังให้เธอ ทุกอย่างมันติดขัดไปหมด สิ่งที่อยากจะพูดออกไปนั้น ก็พูดไม่ออก

อึกอักอยู่นาน เธอเลยกะว่าจะไม่พูดอะไรอีก เธอหันหลังจะกลับเข้าห้องไป

“ลืมบทบาทตัวเองไปแล้วงั้นหรอ？”เสียงเขาดังมาจากด้านหลังถึงแม้ว่าน้ำเสียงเขาจะเย็นชา แต่ก็ดีกว่าที่เขาจะไม่พูดอะไรเลย

เซี่ยชีหรั่นหันกลับมาอีกครั้งและเดินไปหาเย่เชินหลินพลางคิดเกี่ยวกับคำพูดที่เขาพูดเมื่อครู่นี้ บทบาทหน้าที่ของเธอ จะให้เธอนอนกับเขางั้นหรอ？

เขาเดินเข้าประตูไปเปิดไฟในห้อง ในห้องนอนเขาก็ยังคงสลัวๆ มักทำให้รู้สึกกดดัน และใบหน้าของเขาก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกกดดันเข้าไปอีก

เย่เชินหลินปลดคลายเนกไทออกแล้วอุ้มเธอโยนไปที่โซฟา และสั่งเธอด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ใส่รองเท้า แล้วเข้าไปอาบน้ำให้ผม！”

ใส่รองเท้า ？เขารู้ได้ไงว่าเธอไม่ได้ใส่รองเท้า？

เขาแทบจะไม่ได้หันมามองเธอเลยด้วยซ้ำ！ถ้างั้นถึงเขาจะน่านิ่งเฉยชาใส่เธอ แต่ที่จริงแล้วเขาก็เป็นห่วงเธออยู่เหมือนกัน

วันนี้ทั้งวันหัวใจของเซี่ยชีหรั่นเหมือนว่าจนดิ่งอยู่ในน้ำ แต่คำพูดเขานั้นมันทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น ที่ผ่านมานั้นเธอไม่ได้ขอร้องอะไรมากมายเลย และแม้ว่าเขาจะเย็นชาแต่ขอแค่เพียงมันทำให้เธอรู้สึกได้ถึงความอบอุ่น แค่นั้นเธอก็พอใจแล้ว

“ค่ะ คุณเย่！”เซี่ยชีหรั่นตอบกลับเสียงแผ่ว และรีบกลับห้องตัวเองไป ใส่รองเท้า

พอเธอออกไป คิ้วของเย่เชินหลินก็ยังคงขมวดแน่น ในใจก็แอบคิดว่า ผู้หญิงคนนั้นกลับดูดื้อรั้น ทำไมความอ่อนโยนที่มีตอนก่อนหน้านี้หายไปหมดเลยนะ

เธอไม่ใช่ว่าจะต้องเดินเข้ามาแล้วเข้ามากอดเขาก่อน แล้วถูไปมาอยู่ที่แผ่นอกเขาและพูดว่า“คุณยังโกรธฉันอยู่อีกหรอค่ะ？อย่าโกรธเลยนะคะ พอเห็นคุณไม่ทุกข์ใจฉันเองก็ไม่สบายใจเลย”

แต่เธอกลับไม่พูด ถ้าเมื่อกี้นี้เขาไม่เรียกเธอไว้ เธอก็คงจะกลับเข้าห้องไปแล้ว

เซี่ยชีหรั่นใส่รองเท้าเสร็จเธอก็กลับมาที่ห้องเย่เชินหลิน พูดเสียงแผ่วว่า “คุณเย่ค่ะ คุณจะไบที่ห้องอาบน้ำในห้องตัวเองหรือว่าจะไปอาบที่ห้องอาบน้ำใหญ่ดีคะ？”

“ห้องใหญ่ ไปเตรียมน้ำด้วย！”

“ค่ะ”

เซี่ยชีหรั่นได้ทำการล้างอ่างก่อนหนึ่งครั้ง และปล่อยน้ำจนเต็มเรียบร้อยแล้วกำลังจะเดินไปตามเย่เชินหลิน แต่เธอกลับได้ยินเสียงคนปฺดประตูเข้ามา เย่เชินหลินค่อยๆเดินเข้ามา

นับตั้งแต่วันแรกที่เธอเข้ามาที่บ้านหลังนี้แล้ว ปรนนิบัติอาบน้ำให้เขาแล้ว ก็เหมือนว่าจะไม่ได้ทำอีกเลย

นึกถึงวันนั้นที่เขาเปลือยกายอยู่เบื้องหน้าเธอ นั่นเป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นร่างกายของผู้ชาย ถึงแม้ว่าจะไม่กล้ามองอย่างละเอียด แต่พอตอนนี้นึกถึงก็ทำให้เธออายจนหน้าแดง

เย่เชินหลินยืนเม้มปากอยู่ตรงบันไดอย่างเฉยๆ เธอดูออกว่าเขาต้องการให้เธอถอดเสื้อผ้าให้ ทำอะไรที่ใกล้ชิดแนบเนื้อมาก็หลายครั้ง ร่างกายของเขาเธอก็เห็นมาแล้วก็หลายหน แต่พอได้มาเข้าใกล้ๆเขาอีกเองก็ยังรู้สึกแปลกๆ ไม่เป็นธรรมชาติอยู่ดี

ดีที่เขาไม่แกล้งเธอมากกว่านี้ แค่ให้เธอถอดเสื้อออกให้เท่านั้น ที่จริงแล้วเขาจะทำเองก็ได้

เมื่อเสื้อผ้าบนเรืองร่างเขายิ่งน้อยชิ้นลง ใบหน้าของเธอก็เริ่มร้อนระอุขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งเขาถอดออกจนหมดเกลี้ยง ทำให้เธอไม่กล้าแม้แต่จะหันไปมองเขา

“คุณเย่คะ ฉัน ฉันไปดูอุณหภูมิน้ำก่อนนะคะ ว่าอุ่นหรือยัง”

ที่จริงแล้วเขารู้ดีว่านั่นมันเป็นแค่ข้ออ้าง เพราะว่าอุณหภูมิน้ำได้ที่ตั้งแต่ทีแรกแล้วเพราะจะมีคนติดตั้งและปรับระดับอุณหภูมิน้ำในแต่ละฤดูให้แตกต่างกันออกไปอยู่แล้ว คนที่คอยรับใช้เขาตอนอาบน้ำก็มีหน้าที่ก็แค่ปล่อยน้ำใส่อ่างเท่านั้น

เย่เชินหลินก็ไม่ได้พูดอะไร และถึงแม้ว่าเขาจะเปลือยกายอยู่แต่เขาก็ยังมีท่าทีที่สง่าและก้าวขึ้นบันไดอย่างเป็นธรรมชาติ