สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 318

ตอนที่318 สาวใช้ตัวแสบ222

เธอหันหัวไปทางเย่เชินหลิน งุนงงเล็กน้อย

“เป็นยังไงบ้าง?” เย่เชินหลินถามอย่างอ่อนโยน

เซี่ยชีหรั่นส่ายหัว

“ไม่มีอะไรค่ะ”

“ดูน้ำพุกันเถอะ”

“ค่ะ” เย่เชินหลินโอบไหล่ของเซี่ยชีหรั่น ทั้งสองคนก็เหมือนคนอื่นๆทั่วไป ดูการร่ายรำของดนตรีน้ำพุ

หลังจากจิ่วจิ่วแยกตัวออกจากพวกเขา เหมือนว่าจะติดการถ่ายรูป ถ่ายตั้งแต่ตนจนถึงปลายน้ำพุ ขณะที่ถ่ายภาพ ได้ยินเสียงเด็กร้อง: “เฮ้อ มีบอลลูน!!”

เธอหันกลับมาอีกครั้ง แล้วเห็นบอลลูนกำลังลอยขึ้นไปบนอากาศ

เพื่อการปรับระยะและมุมของการถ่ายภาพ เธอจึงหยิบมือถือแล้วเดินถอยหลัง ถอยหลังไปได้ถึงริมสระน้ำพุ

มีนักท่องเที่ยวที่อยู่ด้านข้างเตือนเธอ ให้ระวังตกลงไป เธอจดจ่อมากเกินไป จนทำให้ไม่ได้ยินเสียง

เมื่อก้าวถอยหลังไปอีกก้าว เท้าเหยียบกลางอากาศ ทั้งร่างของเธอก็หงายหลังล้มลงไป

“กริ๊ด!” เสียงกรี๊ดของเธอถูกกลบไปด้วยเสียงน้ำพุดนตรี เมื่อเธอหลับตาและคิดว่าตัวเองจะต้องถูกไฟฟ้าช๊อตตายอยู่ที่น้ำพุ ทันใดนั้นก็ถูกแรงมหาศาลเกี่ยวไว้ตรงเอวดึงเธอกลับมา

เธอลืมตาขึ้นมา แล้วยังคงกรีดร้อง: “อ๊า! ตกใจ...” ตกใจหมดเลย

ออกเสียงได้เพียงครึ่ง เธอได้ตกใจกับรูปลักษณ์ของชายผู้ที่โอบกอดเธอไว้

ชายผู้นั้นมีใบหน้าคล้ำ ใบหน้ามีความคมชัด คมชัดเหมือนกับถูกเหลาด้วยมีดในตำนาน

เมื่อน้ำพุพ่นขึ้นสูงก็ถูกแสงส่องกระทบบนใบหน้าของเขา ยิ่งทำให้เขาดูเหมือนเทพบุตรมากยิ่งขึ้น

“พระเจ้า! มันหล่อมาก! นี่คือคนรวยรูปหล่อของฉันใช่ไหม!” เธอพึมพำ

เมื่อเทียบกับความกระตือรือร้นและความปีติยินดีของเธอนั้น แต่ชายผู้ที่ช่วยเธอกลับมีใบหน้าที่เย็นชา แม้แต่ในสายตาก็ไม่มีแม้แต่อุณหภูมิ

“ระวัง!” เขาพูดเพียงสองคำนี้ หลังจากนั้นก็พาตัวเธอมาวางไว้ที่ปลอดภัยอีกครั้ง แล้วคลายมือออกจากเอวของจิ่วจิ่ว

ที่นี่มีคนเยอะมากจริงๆ เรื่องที่จิ่วจิ่วจะตกน้ำ มีเพียงแค่คนที่อยู่ข้างหน้าใกล้ๆที่มองเห็น เย่เชินหลินและเซี่ยชีหรั่นยืนอยู่ตรงอีกฝั่งของน้ำพุ ไม่รู้เลยว่าที่นี่เกิดเรื่องอะไรบ้าง

เมื่อเห็นว่าจิ่วจิ่วไม่เป็นไร นักท่องเที่ยวก็กลับไปดูน้ำพุของพวกเขากันต่อ แต่เธอก็ยังอยู่ในอาการตกตะลึง และเธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าต้องขอบคุณผู้ชายแปลกหน้า

ผู้ชายคนนั้นเหมือนว่าก็ไม่ได้คาดหวังรอให้เธอขอบคุณ ก็ไม่ได้มองแม้กระทั่งรูปร่างหน้าตาของเธอเป็นยังไง หลังจากปล่อยเธอแล้ว ก็เดินหันไปอีกฝั่งของน้ำพุ

“เฮ้!” เมื่อจิ่วจิ่วเรียกสติกลับคืนมาได้ ก็เรียกเขาไว้ ชายผู้นั้นทำเหมือนไม่ได้ยิน แล้วเดินก้าวข้างหน้าไป

เขาสูงจังเลย! จิ่วจิ่วมองแผ่นหลังของฝ่ายตรงข้าม เมื่อตรวจสอบดูแล้วผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตของเธอนั้นสูงไม่เท่าเย่เชินหลินเพียงแค่นิดเดียว การสวมใส่เสื้อผ้าอาจจะดูธรรมดา แต่เธอบอกว่าจะหาคนรวยรูปหล่อ แท้จริงแล้วสิ่งที่เธอให้ความสำคัญก็คือรูปร่างหน้าตา คนที่เธอเลือกควรจะเป็น: หล่อสูงรวย ประเด็นสุดท้ายเป็นสิ่งที่ไม่สำคัญที่สุด เธอรู้สึกอย่างแรงว่าวันนี้จะได้พบอัศวินขี่ม้าขาวของเธอ ก็มีใครสักคนที่ปรากฏออกมาในยามที่มีปัญหา นี่ก็คือพรหมลิขิต

“ไม่ได้นะ! เธอจะต้องคว้าโชคชะตานี้ไว้! เมื่อคิดถึงตอนนี้ เธอก็ตะโกนเรียก: “เฮ้ ผู้มีพระคุณ นายชื่ออะไรเหรอ? เบอร์มือถือนายคืออะไร?” ให้ตายสิ ทำไมเรื่องสำคัญแบบนี้เธอเพิ่งจะมาคิดได้

หมอนั่นขายาวจริงๆ แค่พริบตาเดียวก็เดินไปไกลแล้ว

จิ่วจิ่วไล่ตามไปอย่างไม่คิดชีวิต คนเยอะมาก แล้วฝูงชนแออัดด้วย เดิมทีก็เดินยากอยู่แล้ว เธอเดินไปเพียงไม่กี่ก้าว ก็ได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงคนนี้พูดว่า: “ป้าคะป้า ฉันอยากให้คุณช่วยถ่ายรูปพ่อแม่ลูกหนึ่งรูปให้พวกเราหน่อยได้ไหม?”

“ป้าไม่ว่าง คราวหลัง ไว้คราวหลังนะคะ!” จิ่วจิ้วพูดไปด้วย พร้อมสายตาที่มองไปทางผู้มีพระคุณ เจ้าตัวเล็กหาตั้งนานด้วยความยากลำบาก กว่าจะเจอคนที่ถูกชะตา ยังคงตามหลอกหลอนเธอ

“คุณป้า คุณหลอกหนู คราวหลังผมจะเจอคุณได้จากไหนกัน! คุณป้า ลักยิ้มของคุณสวยมากเลยค่ะ คุณสวยขนาดนี้ ต้องใจดีมากๆ ต้องช่วยพวกเราด้วยแน่เลย” จิ่วจิ่วรักสวยรักงามจะตาย เมื่อได้ยินคำว่าคุณป้าสวยมาก ก็อดไม่ได้ก้มลงมองเด็กผู้หญิงที่หยุดเธอไว้

“มาเถอะค่ะ คุณป้า!” เด็กผู้หญิงพูด แล้วเอากล้องยัดใส่มือของเธอ

“ฟังป้าพูดนะคะ ไม่ใช่ว่าป้าไม่อยากช่วย แต่ป้ารีบไปตามคนรวยรูปหล่อ นั่นคืออัศวินของฉัน...เฮ้อ พูดไปเธอก็ไม่เข้าใจ ไม่งั้นก็มา...” เธอเงยหน้าขึ้นมองไปยังทางที่ผู้มีพระคุณเดินไป ในใจอยากจะกริ๊ด

ไม่ใช่แค่อาจจะสาย แต่มันสายไปแล้ว แม้แต่เงาผีก็มองไม่เห็นแล้ว

“คุณป้าคะ คุณสวยมากจริงๆ คุณช่วยพวกเราหน่อยไม่ได้เหรอ แค่รูปเดียว!”

เมื่อเด็กผู้หญิงอ้อนขึ้นมา จิ่วจิ่วทำยู่ปาก และคิ้วตก และพูดว่า: “สวยแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ ก็ได้ อยากถ่ายก็ถ่ายให้ วันนี้ป้าถ่ายให้จนพอใจเลย!”