สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 323

ตอนที่ 323 สาวใช้ตัวแสบ 227

ก็เหมือนวันก่อน ฟ้าเริ่มสว่าง เธอถึงจะค่อยๆผล็อยหลับไป

เมื่อเธอหลับไป ก็โดนเสียงตะโกนลั่นทำให้ตกใจตื่น

”นี่! เหอเหวินฆ่าตัวตาย! ช่วยด้วย! รีบมาช่วยหน่อย!”

เซี่ยชีหรั่นตกใจและกระโดดลงจากเตียงทันที เธอรีบวิ่งอย่างเร็วไปทางประตู

เสียงดังมาจากห้องอาบน้ำใหญ่ เป็นฟางลี่น่าที่ตื่นเช้ามาเพื่อจะไปอาบน้ำ แต่ประตูเปิดไม่ออก เรียกอยู่นานก็ไม่มีเสียงตอบจากด้านใน เมื่อคืนหล่อนห่มผ้าเยอะเกินไป ทั้งตัวมีแต่เหงื่อ ต่อหน้าเย่เชินหลินหล่อนอยากจะตัวหอมตลอดเวลา เพราะงั้นหล่อนจึงมาอาบน้ำ แต่ประตูดันเปิดไม่ออก หล่อนจึงไปเอากุญแจมาจากพ่อบ้านเพื่อมาเปิดประตู พอเปิดประตูเข้ามาปรากฏว่าเห็นเหอเหวินนอนอยู่ในอ่างอาบน้ำ สวมเสื้อผ้าเรียบร้อย มีเลือดไหลออกมาจากข้อมือ

ฟางลี่น่าร้องเสียงดัง ทำให้ทั้งพ่อบ้านและรปภ.มาดู แล้วก็เป็นเซี่ยชีหรั่นที่วิ่งมาหลังจากนั้น

“พ่อบ้าน เรียบช่วยเหอเหวินหน่อย รีบช่วยเธอที!” น้ำในอ่างถูกย้อมจนกลายเป็นสีแดงอ่อน แต่ว่าเหอเหวินยังมีลมหายใจอยู่ เธอแค่ไม่ได้สติพูดไม่ได้

พ่อบ้านโทรศัพท์ไปหาหมอทันที ให้พวกเขารีบมาช่วย

เขาเป็นคนที่เคยเผชิญโลกมาก่อน ถึงจะเป็นเรื่องใหญ่ แต่เขาก็ไม่ได้ตกใจถึงขั้นลนลาน

เซี่ยชีหรั่นเห็นว่ารอหมอต้องใช้เวลา ไม่รู้ว่าไปเอาความกล้ามาจากไหน เธอฉีกชายชุดนอนของเธอออกมาเป็นเส้น ไม่มีใครกล้าแตะต้องเหอเหวิน เธอจึงเดินเข้าไป ดึงข้อมือเธอขึ้นมา แล้วใช้ผ้าพันห้ามเลือดไว้ ปฐมพยาบาลเบื้องต้นรอเวลา

หมอรีบร้อนมาถึงอย่างกระวนกระวาย พร้อมกับพยาบาลเข้าไปช่วยรักษาเหอเหวิน เธอต้องการเลือด แต่ในบ้านนี้ไม่มีทางเป็นไปได้

ในขณะที่หมอกำลังปฐมพยาบาลอยู่เซี่ยชีหรั่นก็วิ่งกลับห้องไปโทรหาเย่เชินหลิน ขอร้องให้เขาช่วยเหอเหวินด้วย

โทรศัพท์ของเย่เชินหลินปิดเครื่องอยู่ ติดต่อไม่ได้ เซี่ยชีหรั่นรีบเหมือนมดที่อยู่ในหม้อร้อนๆ ตอนที่เธอวิ่งออกมาจากห้อง ก็ได้ยินว่าพ่อบ้านติดต่อเย่เชินหลินไม่ได้ จึงติดต่อไปหาหลินต้าฮุย

หลินต้าฮุยทักทายหมอเสร็จ ทันใดนั้นพ่อบ้านจึงให้หมอในบ้านกับพยาบาลสองคนออกไปพร้อมกับรถ เร่งตรงไปที่โรงพยาบาล

เซี่ยชีหรั่นอยากจะตามไปที่โรงพยาบาลด้วย แต่ที่นั่งในรถมีจำกัด เธอทำได้แค่รออยู่ที่นี่

“ชีหรั่น ฉันไม่อยู่บ้าน ถ้ามีเรื่องด่วนอะไร เธอจัดการได้เลย ฉันจะตามไปที่โรงพยาบาลด้วยตัวเอง” พ่อบ้านทิ้งคำสั่งไว้ให้เซี่ยชีหรั่น

“ค่ะ” เซี่ยชีหรั่นตอบอย่างสั้นๆ แล้วจึงพูดกับพ่อบ้าน: “ต้องช่วยเธอให้ได้นะ เธอเป็นผู้หญิงที่ดี!” พ่อบ้านพยักหน้า จากนั้นรถจึงขับออกไปด้วยความเร็ว

เซี่ยชีหรั่นกับจิ่วจิ่วยังคงนั่งไม่ติด ยังไม่มีใครกินข้าว พวกเธอกำลังรอข่าวจากโรงพยาบาล เซี่ยชีหรั่นคิดว่าเธอไม่ได้สังเกตให้เร็วกว่านี้ว่าเหอเหวินจะฆ่าตัวตาย และไม่ได้ห้ามเธอให้ทันเวลา เธอโทษตัวเอง จิ่วจิ่วปลอบเธอ บอกไม่โทษเธอ คนถ้าคิดไม่ได้ ต่อให้ปลอบยังไงก็ไม่ได้ผล

ตอนสิบโมงเช้า พวกเธอได้รับโทรศัพท์จากพ่อบ้านที่โทรเข้าเบอร์บ้าน พ้นขีดอันตรายแล้ว เหอเหวินปลอดภัยแล้ว

“แล้วจะมีผลกระทบอะไรมั้ย?” เซี่ยชีหรั่นถามอย่างกล้าๆกลัวๆ

“หมอบอกว่าคงไม่มีผลกระทบร้ายแรง เธอเพิ่งกรีดข้อมือได้ไม่นาน อีกอย่างความกล้าของผู้หญิงก็มีจำกัด จึงกรีดได้ไม่ค่อยลึก นอนให้เลือดที่โรงพยาบาลสักสองวันก็กลับบ้านได้แล้ว”

คำที่พ่อบ้านพูดทำให้จิ่วจิ่วกับเซี่ยชีหรั่นวางใจ เวลาอาหารเที่ยงพ่อบ้านก็กลับมาถึง เซี่ยชีหรั่นกินอะไรไปแล้วเล็กน้อย เธอจึงขออนุญาติพ่อบ้าน ว่าอยากจะไปเยี่ยมเหอเหวินที่โรงพยาบาล

ไม่มีคำอนุญาติจากเย่เชินหลิน พ่อบ้านก็ไม่กล้าให้เซี่ยชีหรั่นออกไปตามใจชอบ แต่จิ่วจิ่วเธอมีอิสระ สามารถออกไปได้

“ฉันแค่ไปเยี่ยมเธอ แป๊บนึงก็กลับมา พ่อบ้าน ได้โปรดเถอะนะคะ ถ้าคุณเย่โทษคุณ ฉันจะบอกว่าเป็นฉันเองที่จะไปให้ได้!”

“เอางี้แล้วกัน ฉันจะไปกับพวกเธอสองคน” พ่อบ้านเห็นว่าเซี่ยชีหรั่นอยากจะไปเยี่ยมเหอเหวินจริงๆ เขาจึงใจอ่อน เขาคิดว่า มีเขาอยู่ข้างๆ เธอคงไม่คิดหนี

พ่อบ้านยอมตกลง เซี่ยชีหรั่นรู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมาก เธอกับจิ่วจิ่วยังเตรียมเสื้อผ้าเอาไปให้เหอเหวินเปลี่ยนอีกด้วย

คนทั้งหมดมาถึงโรงพยาบาล เหอเหวินได้สติแล้ว หลินต้าฮุยก็ยังอยู่ในห้องพักผู้ป่วย กลัวว่าเธอจะคิดสั้นอีก เขาจึงไม่กล้าปล่อยเธอไว้

เหอเหวินหน้าซีดเหมือนกระดาษ ดูโทรมมากๆ ตอนนี้เธอกำลังให้น้ำเกลือ และมองไปเบื้องหน้าอย่างเหม่อลอย

“เหอเหวิน ฉันกับจิ่วจิ่วมาเยื่ยม ผู้ช่วยหลิน พวกฉันขอคุยกับเธอเป็นการส่วนตัวจะได้มั้ย?” เซี่ยชีหรั่นเดินไปข้างๆหลินต้าฮุย แล้วถามเสียงเบา

เธอเห็นสภาพของเหอเหวินแล้ว ยังคงดูไม่มีชีวิตชีวา เหมือนไม่มีความปรารถนาที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ ชีหรั่นอยากจะปลอบใจเธอหน่อย ถ้าหากมีแต่ผู้หญิง เธอถึงจะพูดความจริงออกมา

“มีอะไรก็เรียกฉัน ฉันอยู่หน้าประตู” หลังจากที่หลินต้าฮุยเอ่ยเรียกคุณเซี่ยจบ เขาก็ออกจากห้องไป

ห้องพักผู้ป่วยเหลือเพียงเซี่ยชีหรั่น จิ่วจิ่ว กับเหอเหวินสามคน ในห้องเงียบมาก