สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 335

ตอนที่335 สาวใช้ตัวแสบ239

“ลักษณะค่อนข้างเก็บตัวและขี้อาย ทำงานขยันขันแข็ง และละเอียดลออมาก”

“เข้าใจแล้วหล่ะ จะบอกอะไรให้นะ เธอ……” ส้งหลิงหลิงกระซิบที่หูของเซียวเสี่ยวลี่ เซียวเสี่ยวลี่พยักหน้า และพูดว่า เข้าใจๆ

ในมื้อเย็น ฟางลี่น่าเห็นส้งหลิงหลิง เธอมีความสุขมากกว่าที่ได้เห็นแม่บุญธรรมของเธอซะอีก ในที่สุดก็หามาแทนฉันได้ซะทีนะ เธอมองไปที่เซี่ยชีหรั่น ส่วนเซี่ยชีหรั่นก็มองไปที่โต๊ะอย่างสบายใจ

เย่เชินหลินเป็นคนสุดท้ายที่เข้ามา หลังจากที่เขามา แม่บ้านก็เตรียมเสิร์ฟอาหาร

ส้งหลิงหลิงดูเอาอกเอาใจเขามาก เธอตักข้าวให้เย่เชินหลิน แต่ดูเหมือนว่าเขาไม่สนใจ และแทบจะไม่มองหน้าเธฮเลยด้วยซ้ำ และแน่นอนว่า เขาก็ไม่ได้มองเซี่ยชีหรั่นด้วย ก็เพราะเธอไม่ได้อยู่ที่นี่ยังไงหล่ะ

จิ่วจิ่วส่งสัญญาณให้เซี่ยชีหรั่นรับรู้ เธอแค่แอบยิ้มเขินๆ แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ

พอตกช่วงเย็น เย่เชินหลินบอกให้จิ่วจิ่วไปหาหมอห่าว แล้วให้เขาจัดยามาให้เซี่ยชีหรั่น เธอถามเย่เชินหลินว่าไม่ให้เซี่ยชีหรั่นกินยาคุมด้วยหรอ

“เธออยากให้ลูกกับคุณ จริงหรอ คุณเย่ ครั้งที่แล้วที่พาสุนัขเข้ามา เธอบอกให้ฉันพาสุนัขไปฉีดยาก่อนถ้าหากคุณต้องการจะเลี้ยง เพราะสุนัขมีหมัดเยอะ แมลงต่างๆ ก็ทำให้สุขภาพมันแย่ได้”

เย่เชินหลินเม้มปากอย่างแรง ไล่มันไป และบอกให้มันออกไปข้างนอก

จิ่วจิ่วไม่มีทางเลือก และต้องทำตามที่เย่เชินหลินสั่ง และเขาก็ไม่กล้าบอกหมอห่าวตรงๆ ว่าจะขอยานี้ ถ้าหากเซี่ยชีหรั่นท้องขึ้นมาจริงๆ ล่ะ และถ้าเขาไม่ต้องการเด็กในท้องของเธอ เธอก็ต้องไปทำแท้งยังงั้นหรอ

หลังจากที่จิ่วจิ่วเดินจากไป เย่เชินหลินนั่งทบทวนคำพูดของเธออยู่ลำพังที่โต๊ะ ทุกคำพูดของจิ่วจิ่วทำให้เขานึกถึงความหลอนที่จะเกิดขึ้นกับเซี่ยชีหรั่น เขาไม่ควรปล่อยให้เธอท้อง เพราะหลังจากที่เธอท้อง และเธอจำเรื่องราวของโม้เสี่ยวจุนได้ จะเอาเด็กมาเสี่ยงด้วยคงจะไม่ดีแน่

เขาเปิดลิ้นชักเพื่อหยิบบุหรี่ออกมา จุดไฟ สูบอย่างต่อเนื่อง ข้ามวันข้ามคืนไปเลย

จิ่วจิ่วและหมอห่าวเอายาไปให้เซี่ยชีหรั่นที่ห้องของเธอ จิ่วจิ่วยื่นมาไปให้เธอ เธอรับยาอย่างใจเย็น เอาเข้าปากและดื่มน้ำตาม สูดหายใจเข้าลึกๆ และยิ้มออกมาเบาๆ

จิ่วจิ่วรู้ดีว่าที่เธอยิ้มเพราะอะไร ก็เพราะเธอไม่อยากทำให้จิ่วจิ่วต้องกังวลใจ แม้ว่าจริงๆ แล้ว เธอจะรู้สึกเจ็บปวดมากแค่ไหนก็ตาม เธอพร้อมแล้วที่จะให้ลูกกับคุณเย่ เธอพร้อมแล้วจริงๆ ใช่มั้ย? เขาเป็นคนเย็นชา และความเย็นชาของเขาจะบาดลึกลงไปในจิตใจของเธอ

หลังจากที่หมอห่าวเดินออกไป จิ่วจิ่วพยายามจะปลอบใจเธอ แต่เธอดันชิงพูดก่อน: “ฉันไม่เป็นไร เธอไม่เห็นหรอว่าตอนกลางวัน เขายัง….เขาแค่โกรธ เดี๋ยวก็หาย เธอไม่ต้องกังวลใจไปหรอกหน่า”

จิ่วจิ่วถอนหายใจด้วยความโล่งอก และกลับไปที่ห้องทำงานของเธอเอง

ในคืนนั้น เซี่ยชีหรั่นยังคงนอนกับหรงหรง เย่เชินหลินก็ไม่ได้มาหาเธอ เธอได้เรียนรู้ถึงความผิดหวัง และความเสียใจ

จิ่วจิ่วเป็นคนที่ซื่อมาก วันต่อมา เมื่อเธอเห็นเซี่ยชีหรั่นไม่สบายใจ เธอก็อยู่ในบ้าน ไม่ได้ออกไปไหน

“เธอไม่ได้บอกว่า จะเอารูปรถอะไรบางอย่างออกมาให้ฉันดูหรอ? ฉันอยากเห็นจริงๆ รีบไปเอามาเร็ว!”

“ฉันไม่ไป ถ้าฉันไป แล้วพวกหล่อนมารังแกเธอจะทำยังไง?” จิ่วจิ่วอุ้มหรงหรงขึ้นมา แล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

“พ่อบ้านก็ยังอยู่ เดี๋ยวฉันรออยู่ที่สวนดอกไม้หล่ะกัน ที่นี่ไม่อันตรายหรอก ไม่มีหน้าผา ไม่มีแม่น้ำ แถวๆ นี้ก็มีแต่บ้านคนเท่านั้น ใครจะสามารถมาทำอะไรฉันได้ เธอรีบไปเถอะ”

ก่อนหน้านี้ 1 คืน จิ่วจิ่วพึ่งจะฝันถึงรถของเธอ เธอฝันว่าเธอโดนวางยา ไม่มีใครเห็นเธอ และเธอก็ตาย

หลังจากที่ดูๆ อยู่นาน พ่อบ้านก็เหมือนจะทำตัวดีขึ้น มาดูแลเซี่ยชีหรั่นมากขึ้น ส่วนคุณเย่ก็ไม่ได้ออกไปไหน จิ่วจิ่วคิดว่า เขาคงไม่อยากให้ใครมารังแกเธออีก

หลังจากคิดอยู่นาน จิ่วจิ่วก็บอกเซี่ยชีหรั่นว่าไม่ให้เธออยู่ห้องคนเดียว ให้ไปเดินในที่ที่มีคนพลุกพล่าน แล้วเธอก็เดินออกจากประตูไป

จิ่วจิ่วใจร้ายมากที่ซื้อกระโปรงเอวสูงที่เธอไม่กล้า กระโปรงลายแอปเปิ้ลสีเขียว และก็มีดอกบัวเล็กๆ อยู่ข้างๆ ดูสดใสและน่ารักไม่เบาเลย จริงๆ แล้วเธอไม่ค่อยชอบรูปแอปเปิ้ลเท่าไหร่ แต่มันก็เหมาะกับเธอมากๆ เลย

ไม่ว่าเธอจะเดินไปที่ไหน ทั้งผู้ชายหรือผู้หญิงก็มีแต่คนมองเธอทั้งนั้น มันทำให้เธอมั่นใจมากขึ้นตอนอยู่กับเชอเฮ่า

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อครั้งที่แล้วเขาบ้วนน้ำลายลงที่พื้น เธอคิดว่าเชอเฮ่าจะสำนึกที่จะเปลี่ยนแปลงความเย็นชาและกังวลใจของเขา เมื่อ 2 ครั้งก่อน

ตอนที่เธอหยิบมือถือและเดินเข้าในร้านของเขา เธอก็เห็นลูกค้า 2-3 คน เชอเฮ่ากำลังอธิบายวิธีการใช้งานให้กับพวกเขา เขากำลังอธิบายรายละเอียดเกี่ยวกับการทำงานของมือถือ และบางจุดที่อาจทำให้เกิดปัญหา

ปกติแล้วจิ่วจิ่วจะเบื่อมากเลยหล่ะ เธอไม่รู้ว่าเขารู้อะไร แต่ครั้งนี้เธอคิดว่าฟังลื่นหูกว่าฟังเพลงอีก