สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 336

ตอนที่336 สาวใช้ตัวแสบ240

“ฮือๆๆ...”

เจ้าหมาน้อยนี้เหมือนไม่เข้าใจมากว่าทำไมที่นั่นมีนม แต่มันกลับกินไม่ได้ ไม่ทราบว่าเป็นกำลังจะบ่อเซี่ยชีหรั่นหรือว่าเป็นความหวังอย่างอื่น มันก็ฮือๆอยู่ตลอด ร้องจนทำให้เซี่ยชีหรั่นรู้สึกปวดใจ

เธอวางเจ้าหมาน้อยลง แล้วพูดเบาว่า“อย่าโทษฉันนะ ฉันก็หมดหนทางแล้ว ที่นี่ก็ไม่ใช่บ้านของฉัน ฉันไม่มีสิทธิไปขอเอาของที่นี่ แม้นมแก็วเดียวก็ตาม ถ้าเขาไม่อยากให้ฉันก็ทำอะไรเขาไม่ได้ ของที่นี่ทั้งหมดล้วนเป็นของของคนที่แซ่เย่ แต่เขาไม่ชอบฉันแล้ว ดังนั้นเพียงแค่เขายังให้ฉันกินฉันก็ควรขอบใจเขามากแล้ว”

ไม่รู้ทำไม พูดไปๆเธอก็ยิ่งรู้สึกปวดใจมากขึ้น เสียงก็เริ่มสะอื้นขึ้นมา

เธอคาดหวังไปหลายวัน เดิมทีเธอคิดว่าตนเองกำลังอยู่ในความรัก แต่สุดท้ายเขากลับมาแล้ว แม้มองก็ไม่มองเธอแวบเดียว

ไม่ว่าเธอจะพูดกับตนเองยังไง ความเจ็บปวดในใจนั้นก็ยังหายไปไม่ได้ อยากจะระบายแต่กลับระบายออกมาไม่ได้

เธอหลับตา น้ำตาก็ค่อยๆไหลลงมา เธอเองก็ไม่ควบคุมมันแล้ว บางทีอาจจะร้องไห้ออกมาแล้วในใจก็รู้สึกดีขึ้น

หรงหรงยังคงส่งเสียงฮือๆอยู่ เซี่ยชีหรั่นคิดว่ามันคงหิวมากแล้ว มีแต่ถอนหายใจและพูดว่า“อย่าร้องอีกแล้วหรงหรง อย่างนี้มันจะทำให้ใช้กำลังไปเยอะและเธอก็ยิ่งหิวมากไปอีก เธอทนอีกหน่อย เดี๋ยวรอพ่อบ้านกลับมาแล้วฉันไปขอเขาเอานมได้ ถึงตอนนั้นฉันจะขอเอาเยอะหน่อย วางไว้ในตู้เย็น แล้วเธอก็ไม่ต้องอดอาหารอีกแล้ว”

“แม้หมาตัวหนึ่งก็ปกป้องไม่ได้ รู้แต่ร้องไห้เท่านั้นเองหรือ？”ทันใดนั้นเซี่ยชีหรั่นก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เป็นเย่เชินหลิน

เธอเงยหน้าขึ้นมาอย่างกังวล แล้วสายตาก็สบเข้าดวงตาที่กำลังโกรธเกรี้ยวคู่นั้น

เขาดูเหมือนกำลังโมโห แม้สีหน้ายังคงเฉยเมยอยู่

เธอไม่รู้ว่าเขามายืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เธอแน่ใจว่าตอนเธอมา เขาไม่อยู่

เขาได้ยินสิ่งที่เธอพูดรึเปล่า คำที่เธอพูดว่าเขาไม่ชอบเธอแล้ว เขาได้ยินไปรึยัง เซี่ยชีหรั่นกัดริมฝีปาก เธอรู้สึกเสียใจมากที่ตนเองไม่ได้ลืมตาไว้ตอนที่พูดคำพูดเหล่านั้น ไม่ได้พบเห็นเขาทันที

เขาเป็นคนขี้สงสัยขนาดนั้น เขาจะคิดหรือไม่ว่าที่เธอพูดแบบนั้นเป็นเพื่อดึงความสนใจของเขา？

เย่เชินหลินรู้สึกหงุดหงิดมาก เขามองผู้หญิงที่ท่าทางน่าสงสารที่อยู่ตรงหน้า อยากกอดเธอเข้าอ้อมกอดแล้วปลอบใจเธอ บอกเธอว่าทุกอย่างที่นี่มันเป็นของเขา แต่ก็สามารถยกให้เธอทั้งหมด รวมทั้งหัวใจของเขา แต่เธออยากได้ไหม เธอไปเอาของไม่ได้อาจจะรู้สึกเสียใจ แต่ถ้ายกของทุกอย่างให้เธอ เธอก็คงไม่ได้ดีใจสักเท่าไหร่หรอก

ก็เหมือนตอนที่อยู่ที่บ่อน้ำพุนั้น เขาไปเอาใจเธอเหมือนเด็กหนุ่มที่กำลังจมอยู่ในความรัก แต่กลับเห็นเธอวิ่งไปเพื่อหาผู้ชายคนอื่น

เขาจะไม่ให้โอกาสเธอมาทำร้ายหัวใจเขาอีก จะไม่ให้เธอมาเหยียดหยามศักดิ์ศรีสูงส่งของเขาอีก

เย่เชินหลินเม้มปาก แล้วยื่นมาไปเอาหรงหรงที่อยู่ในอ้อมกอดของเธอ ท่าทางเขาดูอ่อนโยนมาก

“เช็ดน้ำตาแล้วตามฉันมา”

เขาพูดอย่างเย็นชา หันตัวแล้วก็เดินไป

เขาจะมองเธออีกไม่ได้ ถ้ามองอีกเขาคงอดไม่ได้ที่จะไปกอดเธอ และเช็ดน้ำตาให้เธอ ง้อให้เธอยิ้มออกมา

เซี่ยชีหรั่นคิดว่าเขาคงไม่ได้ได้ยินสิ่งที่เธอพูด ดังนั้นถึงจะเงียบสงัดแบบนี้

ตอนนี้เธอไม่อยากไปคิดมาก แค่ปัญหาอดอาหารของหรงหรงได้แก็ไขก็พอแล้ว

เธอเช็ดน้ำตาแล้วเดินตามหลังเขาไป

เขาพาเธอไปที่ห้องครัว ตอนที่เดินถึงประตูห้องครัว เซี่ยชีหรั่นจึงนึกออกว่าเขาเป็นคนนิสัยไม่ดี เธอต้องช่วยข้อร้องไห้ผู้หญิงแกร่งคนนั้นก่อน ก็เหมือนที่เธอพูดนั้น เธออาจจะเป็นเพราะหน้าที่ของเธอถึงจะหาเรื่องตนเอง บางทีอาจจะส้งหลิงหลิงให้คำสั่งไปแล้วก็ได้ แต่ยังไงมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ เธอไม่อยากให้เย่เชินหลินไปหาเรื่องเขาเพราะเรื่องเล็กแบบนี้

“คุณเย่ เมื่อเอานมแล้วเราก็ไป ได้ไหมคะ ที่จริง...ทุกคนที่นี่ต่างมีหน้าที่ของตนเอง เธอแค่ทำตามหน้าที่เท่านั้น”

เย่เชินหลินไม่สนใจเธอ อุ้มหรงหรงแล้วก็เดินเข้าห้องครัว สีหน้าเขาดูไม่น่าดูมาก

ผู้หญิงสามคนในนั้นเห็นเย่เชินหลินมาแล้ว แถมยังอุ้มหมาน้อยมาด้วย ก็รู้สึกไม่ดีขึ้นมาทันที โดยเฉพาะผู้หญิงแกร่งคนนั้น ท่าทางจองหองในตอนแรกนั้นได้หายไปหมด

เซียวเสี่ยวลี่เคยบ่งบอกเธอว่าซื่อสัตย์กับคุณส้ง ต่อไปต้องมีผลดีมากมาย ไม่แน่อนาคตอาจจะให้เธอเป็นหัวหน้าก็ได้

อีกทั้งที่นี่เป็นห้องครัว คุณเย่ปกติก็ไม่ค่อยเข้ามาอยู่แล้ว ความหมายของเซียวเสี่ยวลี่ก็คือให้เธอประชดประชันเซี่ยชีหรั่นตอนที่เธอมาห้องครัว

แต่คาดไม่ถึงเธอแค่ทำครั้งแรกก็โดนคุณเย่รู้ไปแล้ว

“คุณเย่ ท่านมาแล้วรึ ไอหยาเมื่อคุณเซี่ยเข้ามา บ่าวบอกกับเธอว่าบ้านตระกูลเย่มีกฎ.....”ผู้หญิงแกร่งคนนั้นอยากจะอธิบายและโยนความผิดทั้งหมดไปให้เซี่ยชีหรั่น

แต่เธอเพิ่งพูดถึงครึ่ง เย่เชินหลินก็ตัดบทเธอไปอย่างเย็นชา