สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 339

ตอนที่339 สาวใช้ตัวแสบ243

ข้ออ้างที่ส้งหลิงหลิงใช้ไปห้องครัวคือให้ทุกคนไปเตรียมอาหารเที่ยงของเซี่ยชีหรั่น

เมื่อผู้หญิงแกร่งนั้นเห็นส้งหลิงหลิงเดินมา เธอก็รีบเดินเข้าหา เมื่อส้งหลิงหลิงส่งสายตาไป เซียวเสี่ยวลี่ก็รีบลากผู้หญิงที่ใส่เสื้อสีม่วงออกไปคุยกัน

“คุณส้ง คุณเซียวบอกว่าคุณจะให้ฉันแปดหมื่นหยวน และยังจะจัดงานให้สามีฉันด้วย คุณขนาดขนาดนี้ ต้องไม่กลับคำแน่ใช่ไหมคะ”ส้งหลิงหลิงเป็นคนสุดท้ายที่สามารถช่วยเธอได้ เธอเลยพูดประจบส้งหลิงหลิง แต่คาดไม่ถึงส้งหลิงหลิงเดินไปหาเธอแล้วยกมือตบลงหน้าเธอไปสองที“อีคนไม่เอาไหน ไร้ประโยชน์ แกได้ทำอะไรให้มันแล้ว แกไม่ได้ทำอะไรเลยก็โดนไล่ออกแล้ว ยังกล้ามาถามฉันเอาเงินแถมยังให้ฉันช่วยหางานด้วย ฉันบอกนะฉันไม่ได้ทำเอาแกตายมันก็ถือว่าฉันใจดีแล้ว ถ้าแกกล้าไปพูดว่าเป็นฉันสั่งให้แกไปหาเรื่องเซี่ยชีหรั่น ฉันจะให้ครอบครัวของแกตายไปกับแก”

ตั้งแต่เมื่อวานจนถึงวันนี้ ในใจของส้งหลิงหลิงก็มีไฟแห่งความโกรธลุกอยู่ แต่เธอก็ไม่สามารถระบายมันออกมาได้ ตอนนี้ผู้หญิงแกร่งคนนี้ก็โดนไล่ออกแล้ว เลยอารมณ์เสียไปใส่เธอเพื่อระบายความโกรธในใจออกมา

ผู้หญิงแกร่งคนนั้นคิดไม่ถึงว่าส้งหลิงหลิงจะไม่ยอมรับ เธออยากจะไปโต้แย้งกับส้งหลิงหลิงแต่ก็กลัวอำนาจของเธอ ถ้าเธออยากจะทำเอาตนเองกับสามีให้ตายคงจะง่ายมาก

“คุณส้ง ฉันผิดแล้ว ฉันไร้ประโยชน์ เงินนั้นฉันไม่เอาแล้ว คุณช่วยหางานให้ฉันกับสามีฉันหน่อย ฉันขอร้อง”ผู้หญิงแกร่งนั้นขอร้อง

ส้งหลิงหลิงมองเธอด้วยสายตารังเกียจ ทั้งๆที่มีรูปร่างที่ใหญ่โต ถ้าต่อยเซี่ยชีหรั่นต้องไม่แพ้แน่ แต่กลับไร้ประโยชน์อย่างนี้ ส้งหลิงหลิงยิ่งคิดยิ่งรู้สึกโกรธ เลยตะโกนว่า“แกคุกเข่าลงมา”

ผู้หญิงแกร่งนั้นก็คุกเข่าลงอย่างเชื่อฟัง ส้งหลิงหลิงก็ตบหน้าเธอต่อเนื่องจนเกิดเสียงเพี้ยน ๆไม่หยุด ตบจนเธอหายโกรธถึงจะหยุดลง

“คุณได้ตบได้ด่าฉันไปแล้ว ฉันขอร้อง คุณใจดีช่วยหางานให้เราเถอะค่ะ”ผู้หญิงแกร่งนั้นร้องไห้และพูดขอร้อง

“งานไม่มี แต่เงินมี เพียงแค่แกกล้าไปเอา ก็เอากับพ่อฉันเลย”ส้งหลิงหลิงพูดจบก็หันตัวเดินออกไป

เซี่ยชีหรั่นนอนถึงตกค่ำถึงตื่นขึ้นมา ตอนที่เธอตื่นขึ้นมา ควันให้ห้องได้หายไปหมดแล้ว เย่เชินหลินนั่งอยู่ข้างหน้าคอมตั้งใจทำงานอยู่ เธอมองหน้าด้านข้างของเขาอย่างหลงใหล เหมือนกับว่าความดีที่เขามีต่อเธอเป็นแค่สิ่งชั่วคราว แต่เธอก็ยังหลงใหลเข้าไป

เธอไม่เอ่ยปากพูด แค่มองเขาอย่างเงียบทันใดนั้นท้องของเธอก็ร้องจ๊อกๆ เย่เชินหลินยิ้มที่มุมปากแล้วหันมามองเธอ

สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นเย็นชาเหมือนเดิม แล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย“ทำไมนอนนานขนาดนี้”

คุณยังถามอีก！ก็เพราะคุณนี่ เซี่ยชีหรั่นบ่นเขานิดๆ แต่ในใจกลับรู้สึกหวาน

เขาลุกขึ้น เดินมาหาเธออย่างสง่างาม มุมปากยิ้มชั่วไร้“มองฉันแบบนี้ คืออยากจะนอนถึงพรุ่งนี้เช้าใช่ไหม”

“ฉัน....ฉันมองคุณแบบไหนกัน แค่มองแบบปกตินี่”เซี่ยชีหรั่นพึมพำ หน้าเธอก็แดงขึ้น เธอในแบบนี้ดูสวยงามยิ่งขึ้น ทำให้เขายิ่งรู้สึกอยากจูบเธอ

เธอยังไม่รู้อะไรเขาก็จูบลงมาอีกแล้ว แถมยังจูบนานๆ

สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือ ถ้าไม่ใช่กลัวร่างกายเธอทนไม่ไหว เขาจะต้องกดทับเธออีกครั้งแน่นอน

“อยากกินอะไร”เขาถาม

“แล้วแต่ค่ะ กินอะไรก็ได้ ฉันหิวแล้วจริงๆ”

เย่เชินหลินโทรไปให้พ่อบ้าน ไม่นานจิ่วจิ่วก็ส่งกับข้าวของเซี่ยชีหรั่นเข้ามา

เซี่ยชีหรั่นนั่งอยู่กินข้าวบนเตียงของเย่เชินหลิน จิ่วจิ่วเห็นใบหน้าเธอแดงก่ำ แถมบริเวณคอยังมีรอยจูบอยู่เป็นแถว เธอก็ชัดเจนขึ้น แต่ที่เธอไม่เข้าใจก็คือเซี่ยชีหรั่นก็แค่มาขอลากับคุณชายเท่านั้นก็โดนเขากินนานขนาดนี้หรอ พลังของคุณชายนี่.....

“จิ่วจิ่ว เธอไปบอกกับหมอห่าวที”เย่เชินหลินออกคำสั่ง

เซี่ยชีหรั่นสัญญาแล้วว่าจะไม่คิดถึงคนนั้นอีก แต่เขายังต้องสืบสวนช่วงหนึ่ง ก่อนที่แน่ใจว่าหัวใจเธอมีแต่เขาคนเดียว เขาจะไม่ให้เธอท้องแน่นอน

จิ่วจิ่วอดไม่ได้เหลือบมองไปเซี่ยชีหรั่น เซี่ยชีหรั่นกลับยิ้มและพูดว่า“ไปเถอะ คุณเย่รับปากกับฉันแล้ว ต่อไปถ้าฉันอยากจะออกไป ก็ออกไปกับเธอได้ ดีใจไหม”

“จริงหรอ ดีมากเลยค่ะ ไอหยา ต่อไปเราก็ไปช็อปปิ้งทุกวัน ฉันบอกกับเธอ ข้างนอกอะผู้ชายหล่อๆเต็มไปทั่ว....เอ่อ.....”จิ่วจิ่วมองเห็นสายตาอันเย็นชาของใครบางคนก็รีบหยุดลงทันที แล้วพูดประจบว่า“แน่นอนว่าไม่มีใครแทบคุณชายเราได้เลยค่ะ ชีหรั่นของเรานะเป็นคุณนายของเรา คนพวกนั้นต้องไม่ข้ามสายตาของเธอแน่นอน คุณเย่ ฉันสาบานว่าฉันจะช่วยจับตาดูคุณนายให้ดี ไม่ให้เธอสวมเขาให้คุณแน่นอน”