สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 357

ตอนที่ 357 สาวใช้ตัวแสบ261

“คุณโอเคไหม ฉัน.........” ถ้าจะให้พูดว่าเป็นห่วงเขาผ่านทางโทรศัพท์ เธอยังคงรู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย

“สำหรับผู้ชายแล้วไม่มีอะไรโอเคหรือไม่โอเค ฉันให้เธอโทรมาไม่ได้ให้เธอถามฉัน แต่ให้เธอรายงาน รายงานเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้”

“ฉันดูแลแม่ฉันที่โรงพยาบาล ไม่มีอะไรพิเศษ ตอนบ่ายท่านทานอะไรบ้างแล้ว อาหารบางอย่างเป็นพิษ ภายหลังก็เลยทานยาแล้ว” ถึงแม้เรื่องนี้จะไม่เกี่ยวอะไรกับเย่เชินหลินก็ตาม เขาก็ตั้งใจฟังเธอพูด

“ยังมีอีกไหม ความคิดเห็น” เขาถามขึ้นอีก

เธอดูเหมือนจะไม่มีความคิดใด ๆ กัดริมฝีปากแล้ว คิดแล้วคิดอีก เพิ่งเข้าใจว่า คนคนนี้แค่ต้องการพูดคุยกับเธอนานๆ หรือไม่ก็แค่ต้องการให้เธอพูดอะไรบางอย่างออกมาเอง

ถึงแม้เขาตำหนิเธออย่างรุนแรง ก่อนที่จะกลับไปกลัวว่าเธอจะเจอปัญหาที่นี่ จึงโยนกระเป๋าเงินให้เธอ

“ความคิดของฉันก็คือ ฉันเป็นห่วงคุณมาก คุณต้องสัญญาว่าจะกินข้าว และนอนพักผ่อน ฉันหวังว่าจะเห็นคุณในสภาพที่แข็งแรงและมีความสุข” เธอพูดด้วยความซื่อ เพราะความซื่อ เขาฟังแล้วงอมุมปากขึ้นโดยไม่รู้ตัว

ผู้หญิงคนนี้ บางครั้งคุณก็ไม่สามารถบอกได้ว่าทำไม เพียงแค่ประโยคเดียวของเธอทำให้อารมณ์เขาเปลี่ยนได้ ทำไมหลายปีที่ผ่านมา ไม่เคยมีใครทำให้เขากระสับกระส่าย

“คุณคิดว่าฉันเป็นเด็กน้อย หรือเป็นหมู” ทันใดนั้นเขาก็ถามกลับ ใบหน้าเซี่ยชีหรั่นอายเล็กน้อย เธอนึกถึงตอนมาสัมภาษณ์เป็นแม่บ้าน คำถามคือคุณเย่ชอบฟังประโยคไหนมากที่สุด คำตอบของคนเหล่านั้น ตอนนี้คำตอบของเธอก็เหมือนกับพวกเขา

แต่เธอสามารถฟังออกว่าประโยคนี้สามารถทำให้อารมณ์นั้นดีขึ้น ถึงแม้เขาจะตั้งใจทำเป็นเย็นชา น้ำเสียงก็ไม่สามารถปกปิดได้

“คุณปัญญาอ่อน คนโง่ คนเลว “ ก็ไม่รู้ว่าทำไม คำพูดของเซี่ยชีหรั่นก็โพล่งออกมา

ใจของเย่เชินหลินขยับอย่างดุเดือด ถ้าเธออยู่ข้างกายเขาตอนนี้ เขารับรองว่าจะจูบปากเล็กๆของเธออย่างหนัก ลงโทษเธอ

ดูว่าเธอกล้าที่จะว่าเขาแบบนั้นไหม

“ถ้าจะให้ดีให้เธออยู่ที่นั่นไม่ต้องกลับมา ความกล้าหาญยิ่งอยู่ยิ่งมากขึ้นแล้ว”

“ได้ ถ้าแม่ฉันหายป่วยแล้ว ฉันจะหนีไปไม่กลับไปแล้ว ใครบอกให้คุณรังแกคนอื่น”

“คุณกล้าหรือ”

“ฉันกล้าสิ” เซี่ยชีหรั่นคงรู้สึกอึดอัดจริงๆ ก็เลยอยากต่อต้านเขา แม้ว่าการต่อต้านของเธอจะดูอ่อนแอ แต่สามารถพูดกับเขาอย่างนั้นได้ อย่างน้อยเธอก็รู้สึกสบายใจขึ้นบ้าง

“คุณเชื่อหรือไม่ว่าฉันจะไปหาคุณคืนนี้และพาคุณกลับไป” เธอไม่รู้ว่าเขาพูดจริงหรือไม่ คนอย่างเขาก็คาดเดายาก

“ฉันเชื่อ แต่ฉันรู้ว่าคุณมาไม่ได้หลอก เพราะคุณต้องดูแลคุณแม่”

เย่เชินหลินเงียบไปสักพัก ถ้าไม่ได้ยินเสียงลมหายใจของเขา เธอยังอยากถามว่าเขายังฟังอยู่หรือไม่

“เหมือนยังรายงานไม่จบเลย รับสายจากคุณไห่ รู้สึกประหลาดใจ หวานมาก” คุณไห่ สองคำ เย่เชินหลินพูดเสียงหนัก

เซี่ยชีหรั่นพบว่าที่จริงเย่เชินหลินเปลี่ยนไป ยกตัวอย่างเช่นถ้าพูดว่าเธอกับไห่ลี่หมิน ที่ผ่านมาถ้าเขาเห็นพวกเขาคุยกันก็จะโกรธมาก แต่ตอนนี้รู้ว่าพวกเขาติดต่อกัน เขาก็แค่ถามถึง จากจุดนี้ อาจจะเป็นเพราะเขาเชื่อว่าความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขามากขึ้นกว่าเดิม

เธออยากจะทำให้เขาโกรธ แล้วบอกเธอว่า เธอก็แปลกใจมาก หวานมาก ดูว่าเขายังจะรังแกเธออีกหรือไม่ และจะกล้าไม่เชื่อใจเธออีกไหม

แต่เธอไม่กล้าที่จะยั่วเขา ดังนั้นจึงตอบด้วยความซื่อสัตย์ “ ไม่มี ไม่มีอะไรประหลาดใจและหวานชื่นเท่ากับรับสายคุณอีกแล้ว”

“คุณหมายถึง ความหวานและความประหลาดใจยังคงมี แต่ไม่มากเท่าของฉันใช่ไหม” คนแซ่เย่บางคนเหมือนหึงหวงและตั้งใจหาเรื่อง

เขาตั้งใจหาเรื่องไม่มีเหตุผล แต่ไม่รู้เพราะอะไร เธอกลับรู้สึกว่าหวานชื่นมาก เธอคิดว่าเขายังไม่ได้รับหลักฐานที่ชัดเจน ก็จะเยือกเย็น เย็นชากับเธอเช่นนี้ตลอดไป แต่ไม่คาดคิดว่าเขาจะโทรหาเธอ และทะเลาะกับเธอเหมือนคู่รักทั่วไป

“คุณเย่ ฉันหมายถึง ฉันขอบคุณที่คุณเป็นห่วง ไม่ได้มีความรู้สึกอื่น”

“แล้วฉันหล่ะ” คุณรู้สึกยังไงกับฉัน

“คุณ.......” เซี่ยชีหรั่นหยุดชั่วคราว กัดริมฝีปากของเธอ ในขณะที่เมื่อเย่เชินหลินคิดว่าเธอจะต้องหลีกเลี่ยง แต่เธอกลับรวบรวมความกล้า พูดอย่างจริงจังว่า “ฉันคิดถึงคุณ”

เมื่อสามคำนี้พูดออกไป หัวใจของคนทั้งสองรู้สึกเจ็บปวด

ใช่ เธอคิดถึงเขา นี่เป็นครั้งแรกที่เธอออกจากทาวเฮาส์ตั้งแต่เข้ามาในตระกูลเย่ ดังนั้นเธอจึงคิดถึงเขา

แม้ว่าเขารังแกเธอ เขาจะเย็นชา แต่เมื่อความรักผ่านเข้ามา คนเราไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ บางครั้งเธอก็หวังว่าเธอจะไม่ตกหลุมรักเขา ถ้าเช่นนั้นเธอก็จะไม่รู้เจ็บปวด และเธอจะได้ไม่รู้สึกผิดต่อเสี่ยวจุน แต่เธอตกหลุมรักแล้ว เธอได้ลิ้มรสความเจ็บปวดใจ และใจสั่นที่แท้จริงแล้ว ทันใดนั้นเธอนึกถึงประโยคหนึ่ง ถ้าไม่ได้เจอคุณ ชีวิตฉันก็จะเหมือนบ่อน้ำที่แห้งแล้ง ไม่มีชีวิตชีวา

ความรู้สึกที่เขามอบให้เธอคือคลื่น เขาจะสร้างคลื่นในใจเธอเสมอ ทำให้เธอไม่สามารถอยู่อย่างสงบได้ และไม่ละเลยได้

ผู้หญิงที่สมควรตาย คุณลองทำต่อหน้าฉันดู ดูว่าฉันจะทำอย่างไร......เขาไม่มีทางลงโทษเธอได้เลย ทำได้แค่กอดเธอไว้อย่างแน่น จูบเธออย่างดุเดือด ยอมตายด้วยกัน